.. พินิจ ..


o เงยหน้ามอง ท้องฟ้า ว่ากว้างใหญ่
เมฆล่องลอย คล้อยเคลื่อนไป ย้ายหักเห
ลมละลิ่ว ฉิวชื่น รื่นพัดเพ
ตะวันเรื่อ เมื่อคะเน เทตกดิน

o สนธยา ราตรี ที่เร้นลับ
ความมืดขับ ซับแสงหาย มลายสิ้น
จงหลับตา พาความคิด พินิจจินต์
ทุกสิ่งสรรพ ดับดิ้น หากสิ้นกาล

        ~~~~~~~~~~~


o กว้างใหญ่พิไลภพ      นภจบชลาสินธุ์
แสงสางสว่างดิน         สุริยันตะวันรอน

o เมฆาละล่องพลัด        จรลัดระรื่นร่อน
ลมลู่ฤดูวอน                 อุระชื่นพระพายพา

o ยามอัสดงข้าม         มณิงามอร่ามหล้า
หลบเร้นละเว้นมา         ศศิหา ณ หนใด

o จงพิศพินิจดู               สิจะรู้ลุสงสัย
ทุกสรรพสิ่งไซร้               สละโลกก็สิ้นกัน



      *^*^*^*^*^*^*^*^*