สวัสดีค่ะ มีเรื่องมาระบาย เรื่องมีอยู่ว่าวันนึ่งต้องมาดูผู้สูงอายุ(ตา) ตานี่เค้าเป็นคนต่างจังหวัดอยู่บ้านคนเดี่ยวมาตั้งแต่ยายเสีย(นับ10ปี)และมีน้าชายมีน้ามาดูแลที่หลังซึ่งน่าจะไม่ถูกกัน ตามีลูกทั้งหมด4คน ซึ่งแม่เราเป็นลูกคนโตและลูกทั้ง3แยกย้ายต่างกันมีครอบครัวซึ่งจะมาเจอกันก็ช่วงเทศกาล ซึ่งจะทำให้เราไม่ค่อยสนิทกะตาพอมาวันนึ่งน้าชายคนที่4(ลูกชายคนโปรด)เค้าได้ชวนตามากรุงเทพฯ ปกติเค้าจะไม่มา แต่นี่กับมา( ใครชวนมาเค้าก็จะไม่มา)จนกระทั่งวันนึ่งตาไปอยู่บ้านน้าจนป่วยเข้าร.พ. นอนติดเตียง1เดือนและออกจากร.พ.ได้มาอยู่บ้านเรา ตอนที่เค้ายังป่วยช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เราก็ค่อยหายาหาน้ำมาให้แก แต่แกช่วยตัวเองได้แต่กลับ ทำตัวเองเหมือนเก่ง ไม่ต้องมาช่วยเหลือ ทำตัวเอง ดูแลตัวเองได้ พอเราพูดไม่เข้าหูกับไม่คุยกะเรา กับนิ่งเฉย ไม่สนใจ และทุกๆวันเค้าจะทำในสิ่งย้อนแย้งในสิ่งที่ไม่ใช่ เราก็จะคอยบอกแม่ตลอด แม่ก็จะบอกว่าอย่าพูดมันบาป แต่มันไม่ได้ต้องพูด กับต้องมาทะเลาะกะแม่อยู่ตลอด จากบ้านเคยสงบอยากทำอะไรก็ทำ อยากไปไหนก็ไปได้แต่นี่ต้องมาติดอยู่กะตาถ้าจะไปก็ต้องรอให้แม่กลับมาจากที่ทำงาน มันอึดอัดเวลาเดินไปทางไหนก็จะมีสายตามองอยูตลอด ทำอะไรก็ไม่สะดวก และจากที่จะเลิกงาน4-5ทุ่มก็จะเลิก4-5ทุ่มไม่ได้เพราะเค้าจะนอนเพราะที่ทำงานกะที่นอนเค้าอยู่บริเวณเดี่ยวกัน  นั่งทำงานดึกๆแบบไม่สบายใจเพราะจะมีเสียงถอนหายใจเป็นพักๆจนกระทั่งเลิกงานเสียงนั้นก็หาย เมือเจอเหตุการณ์แบบนี้ควรทำไงดีค่ะ?

<!--/data/user/0/com.samsung.android.app.notes/files/clipdata/clipdata_bodytext_230201_165909_539.sdocx-->