นิทานก่อนนอน 93

เกาะกลางคลองมีมหาวิทยาลัยตั้งอยู่ กามีอาถูกว่าจ้างให้วาดภาพแลดูอีกแม่ของภารโรงเฒ่าที่มหาวิทยาลัยนั้น

ผู้ว่าจ้าง "แลดูอีกไม่ยอมให้ใครวาดภาพเขา"

กามีอา "ว่ามา"

ผู้ว่าจ้าง "อีว่าถ้าวาดแล้วอีจะตัวแตกตาย"

กามีอา "เลยจะฆาตกรรมโดยการวาดภาพสินะหนอย เราไม่รับทำงานนี้หรอก"

ผู้ว่าจ้าง "เจ้าก็เชื่อเรื่องเหลวไหลนี่ด้วยรึ เราเสียเวลาคุยงานมาก"

กามีอา "งั้นฟ้องศาลเบย"

เมื่อถึงวันพิจารณาคดี

ศาล "ผู้ว่าจ้างมีเจตนาฆาตกรรมแลดูอีกจริง ศาลตัดสินให้จ่ายค่าเสียหายแก่กามีอาเสีย"

ผู้ว่าจ้าง "เพี้ยนกันไปมาก เราไม่จ่ายไรทั้งสิ้น"

ศาล "งั้นกามีอาต้องไปวาดภาพแลดูอีก เลิกศาล"

กามีอา "แปลก ๆ ไงไม่รู้อะนะ"

ผู้ว่าจ้าง "ตกลงจะเอาไง จะให้เราจ่ายค่าเสียหายให้เจ้าหรือเจ้าจะไปวาดภาพแลดูอีกล่ะ"

กามีอา "ไม่มีทางเลือก เราก็ต้องไปวาดภาพแลดูอีกละ"

ภารโรงเฒ่า "ก็งง ๆ เหมือนกัน แต่จะวาดภาพแม่เราเราก็เตือนไว้อย่างนึงละกัน"

กามีอา "ว่ามา"

ภารโรงเฒ่า "อย่าให้แม่เรารู้ตัวเด็ดขาด ไม่งั้นแม่เราจะปล่อยหมามากัดเจ้าตาย"

กามีอา "แสดงว่ามีคนเคยพยายามวาดแล้ว และโดนหมากัดตายกันไปหลายรายแล้ว"

ภารโรงเฒ่า "39 รายมาแล้ว"

ดังนั้นกามีอาจึงต้องคอยแอบดูหน้าแลดูอีกและจำไว้เพื่อจะเอาไปวาด

แลดูอีก "เจ้ามองหน้าเราเพื่อจำไปวาดใช่ไหม?"

กามีอา "อ้าว รู้ตัวแล้ว"

แลดูอีก "บอกรายละเอียดมา"

กามีอา "เจ้าคิดว่าเราจะโง่ว่าแผนการณ์ให้เจ้าหาวิธีแก้ปัญหาแบบผู้ร้ายในหนังสืองั้นรึ เราวาดภาพเจ้าไปเมื่อ 30 นาทีที่แล้วแล้ว"

แลดูอีก "แบบอ๊อกซีมีเดียสสินะ ร้ายมาก"

กามีอา "แต่นั่นก็แสดงให้เห็นถึงว่า ที่ว่าวาดแล้วตัวจะแตกตายนั้นไม่จริง"

แลดูอีก "เจ้าก็คิดว่าเราจะโง่แบบคนร้ายในหนังสือเหมือนกันนั่นแหละ เราตัวแตกตายตั้งกะ 30 นาทีที่แล้วแล้ว"

กามีอา "ตรงหน้านี่คือโฮโลแกรม 3 ดีล้ำ ๆ อะนะ?"

แลดูอีก "ไม่ใช่ เราคือ 1 ในแฝดที่ต้องคอยสลับตัวกันโผล่มา"

กามีอา "เหลวไหลมาก นิ้วเจ้าสมบูรณ์ทุกนิ้วเพราะงั้นไม่มีทางเป็นไปได้"

แลดูอีก "นิ้วก้อยเท้าเราขาดไปนิ้วนึงน่ะ"

กามีอา "แสดงว่าเคยติดคุกแล้วแหกคุกมาแล้ว"
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่