คือเราจเชิญอยู่คนเดียวทำอะไรก็ไม่ค่อยบอกใครอยู่เเล้วพ่อเราจะชอบบ่นใส่เราตลอดให้ทำงั้นให้ทำงี้พอเราจะทำในเเบบของตัวเองพ่อก็จะบ่นว่าให้ทำเเบบนี้ซึ่งเราก็บอกพ่อไปเเล้วว่าทำอยู่พูดจนเรางงหมดเเล้วพ่อจะชอบพูดในเรื่องที่เคยผ่านมานานเเล้วมาเล่าบ่นให้ฟังตลอดทั้งที่รู้ว่าเรารำคาญเเละไม่ชอบเรื่องนี้มากๆพ่อจะเอาเรื่องเก่ามาพูดบ่นให้ฟังตลอดความคิดเห็นของเราสำหรับพ่อมันดูไม่มีความหมายมากๆเวลาเราไม่พอใจพ่อเราก็ไม่ได้พูดว่าพ่อเเบบเเรงๆเลยเราก็จะพูดตลอดว่าเลิกเป็นเเบบนี้ได้ไหมอะไรของพ่ออ่ะเป็นอะไรต้องมาพูดเรื่องเเบบนี้เวลาพ่อพูดใส่เราก็จะพูดว่าโตเป็นควายเเล้วอะไรในเรื่องเเบบนี้ซึ่งเราในตอนที่เด็กมากๆพอได้ยินเเบบนั้นเราเสียใจอยู่นะเเต่ก็ไม่ได้อะไรมากเพราะเราก็ยอมรับว่าบางทีเราก็พูดขึ้นเสียงใส่พ่อเเต่มันเเอบน้อยใจมากๆที่เวลาเราพูดดีๆเขาไม่พูดดีกับเราเลยเวลาเราเหนื่อยมากๆพ่อจะบ่นในเรื่องที่ฟังเเล้วยิ่งเหนื่ิอยสุดๆทุกวันนี้ก็ไม่ได้พูดคุยด้วยเหตผลเลยปล่อยผ่านไปเหมือนที่ทำทุกรอบเราเองก็เหนื่อยเหมือนพ่อเเต่เราเเค่เหนื่อยคนละเเบบเราอยากให้พ่อเลิกบ่นเรื่องที่มันไม่ควรพูดเเละมันเหมือนการซำ้เติมเราควรจะคุยยังไงกับพ่อดีคะ