ให้คำปรึกษาเราหน่อยค่ะ เราตันทุกทางไม่รู้จะปรึกษาใครมันอาจจะยาวหน่อยนะคะ อันที่จริงมีเยอะกว่านี้ค่ะ เเค่ยกมาบางเรื่องนะคะ🥺🥺

 เราเเละเเฟน ผิดใจกันกับเเม่เเละพ่อเลี้ยง
เรื่องเกิดขึ้นเพราะพ่อเลี้ยงไม่ชอบเเฟนเรา ว่าเเฟนเราไม่เคารพเเต่ทำตัวไม่น่าเคารพ เคยท้าต่อยท้าตีกับเเฟนเรา เเต่เราบอกให้ปล่อยผ่าน (เเต่เเฟนเราไม่เคยทำตัวเสียมารยาทด้วยเลยนะคะ เเฟนเราเป็นคนไม่ค่อยพูด)

พอย้ายมาทำงาน.ตจว.พักบ้านหลังเดียวกัน ก็ไปพูดกับคนอื่นว่าเเฟนเราไม่ขยัน(ทั้งๆที่เเทบไม่ได้นอนบ้าน นอนรถตลอด เราทำอาชีพรถบรรทุกนะ)

เวลาจะออกไปทำงานหรือกลับมาจากทำงานก็คือต้องเปิดประตูเบาๆ(ประเเบบบานพับอ่ะที่ต้องยกขึ้นยกลงเหมือนประตูร้านค้าอ่ะ)
เราก็เปิดเบาเเต่มันก็มีเสียงอยู่ดีเเฟนเราเเทบจะนอนกลิ้งออกไปหัวโขกประตูบ้าง เเต่พ่อเลี้ยงก็บ่นพรึมพรำ ทำเสียงไม่พอใจใส่

 เเม่เราเลยบอกว่าถ้ากลับมาช่วงดึกๆให้นอนหน้ารถนะ เช้าค่อยเข้ามาในบ้านเพราะรบกวนเวลาพ่อนอน เราอึ้งเเหล้ะ นอยด์
บางทีกลับมาจากทำงานก็อยากเอนหลังนอนที่นอนนุ่มๆบ้าง เเต่พูดอะไรไม่ได้

เเล้วก็ชอบว่าเเฟนเราขับรถไม่เก่ง(เข้าใจนะคำว่าเก็บคำดูถูกมาเป้นเเรงผลักดันจะได้เก่งๆ เเต่ถ้าได้ยินจากปากครอบครัวเเบบนี้เราโคตรน้อยใจ เฟล เสียใจ)

จนวันนึงเราทนไม่ไหวเลยเถียงเเม่ไปว่า
" ไม่มีใครเก่งเท่าพ่อเลี้ยงเเล้วล่ะ"หลังจากนั้นก็ส่งคลิปเสียงมาต่อว่าเรา กดฟังก็รุ้สึกเสียใจ เราเลยตัดสินใจบล้อคเฟสเเม่ เพราะไม่งั้นมันคงจะยาวกว่านี้เเน่ๆ
เเต่ตอนนี้เราปลดบล้อคเเล้ว เเต่ก็ยังไม่ได้คุยกัน

-ของเเกหายเเกก็มาโทษเรากับเเฟนว่าเป็นคนทำหายทั้งๆที่เราไม่รุ้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไรเเถมของที่หายก็วางใว้ในโอ่งหน้าบ้านที่ไม่มีใครอยู่ 

เเล้วไปพูดกับคนอื่นว่าเรากับเเฟนไม่ออกค่ากับข้าวอยู่ฟรีกินฟรี

ถามว่ารุ่ได้ใง มีคนเล่าให้ฟัง ทุกอย่างในบ้านคือหารกันหมด กับข้าวค่าน้ำค่าไฟค่าบ้านค่าเเก๊ส ทุกอย่างที่ซื้อคือหารกัน

 เเต่พ่อเลี้ยงกลับเอาไปพูดเเบบนั้น
พ่อเลี้ยงชอบบูลลี่เรา(เราเป้นคนผิวเข้ม)ก้ชอบพูดว่าเราอีเขียว สกปรก บลาๆ~ รวมถึงบูลลี่เเฟนเราว่า อ้วน ดำ ไม่น่ามอง ไม่มีที่จะเอา คือก็ว่าเเฟนเราขี้เหล่นั่นเเหล้ะ 

เเฟนเรารู้สิ่งที่พ่อเลี้ยงพูดทั้งหมดก็รับไม่ได้ ก็เหมือนจะอยู่ร่วมกันไม่ได้เเหล้ะ  (เเต่เเฟนเราก็ไม่ได้เกลียดหรือชังเเม่เรานะ พร้อมที่จะเลี้ยงด้วยซ้ำถ้าวันนึงเเม่กะพ่อเลี้ยงเลิกลากัน)

เเต่ก็นั่นเเหล้ะ เเม่เราก็เลยไม่ชอบเเฟนเราไปด้วย
 รู้สึกเเย่ที่สุดเเต่เราก็ไม่สามารถทิ้งเเฟนเราไปได้ เพราะเรากับพ่อเลี้ยงก็อยู่ร่วมกันไม่ได้เเกเป็นคนพูดมาก ชอบบ่น (เเถมก็ยังไม่ถูกกับน้องสาวเราด้วยนะ) 

อ่อ!! ตอนที่เราเข้าไปขนของออกจากบ้าน น้องชาย(คนละพ่อนะ)ก็ร้องไห้ตามเรา
พ่อเลี้ยงก็พูดออกมาว่า "จะร้องไห้คนพวกนี้ทำไม"

ตอนนี้เราก็เเยกออกมาอยู่ห้องเช่าข้างนอกกับเเฟน2คน โคตรสบายใจ เเต่ก็อดเป็นห่วงยายเเละเเม่กับน้องชายไม่ได้  
เเต่เราก็รุ้สึกน้อยใจเเม่มากๆที่เเม่ไม่ค่อยจะเข้าข้างเราเลย

เราไม่รู้ว่าเราคิดถูกไหมเเบบนี้ จะกลายเป็นเด็กเนรคุณหรือเปล่าเเต่ในเมื่ออยู่ร่วมกันไม่ได้กับพ่อเลี้ยง ก้ต้องจำใจทำเเบบนี้ เป็นห่วงสุขภาพตัวเราด้วยเพราะนอนไม่เพียงพอ นอนหน้ารถก็ไม่สบายเท่าเอนหลังนอนที่นอน 

ก่อนออกมาก็ร้องไห้ไปหนึ่งเเมนซ์ เพราะปวดหัวกับเรื่องนี้มาก เเต่มีเเค่ยายเห็น 

ทุกคนว่าเราเเย่ไหมที่เราทำเเบบนี้ ช่วยบอกหน่อย เราต้องทำไงต่อดี เหมือนทางตันไปหมด🥺🥺