ก็ตามหัวข้อเลยค่ะ เขาไม่เคยแคร์ความรู้สึกเราเลย เขาคบกับเราเพราะเรามีเงินให้เขายืม เขามาหามาเล่นด้วยก็ต่อเมื่อเขาไม่มีเพื่อน เวลาเราขอความช่วยเหลืออะไรก็จะปฏิเสธเราตลอด อีกอย่างพอเวลาโกรธกันต้องเป็นเราที่เป็นฝ่ายง้อ ถ้าเราไม่ง้อเขาก็ไม่คุยกับเรา ทำตัวห่างเหินพร้อมที่จะตัดเราออกจากชีวิต เวลาเขาทำผิดอะไรกับเราเขาไม่เคยขอโทษเราเลยสักครั้ง เมินเฉย ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เอาจริงเราโคตรไม่โอเคแต่เราพยายามมองข้าม พยายามไม่คิดมากแล้วแต่มันอดคิดไม่ได้จริงๆมันบ่อยเกินไป เรียนก็เครียดจะตายห่าแล้วยังต้องมาเครียดกับอะไรไม่เป็นเรื่องแบบนี้อีก โคตรเหนื่อย 

ก่อนหน้านี้เคยอยู่คนเดียวนะ สบายใจมากๆ แต่เหงามากๆเหมือนกัน 
เหงากว่าอยู่คนเดียวในห้องก็ตอนออกมาสัมผัสบรรยกาศข้างนอกเนี่ยแหละ เดินในห้างส่วนทางคนตั้งหลายคนแต่กลับร็สึกว้าเหว่ ดิ่ง เหงาๆ หน่วงๆ
ถึงมันจะสบายใจแต่เราก็ไม่โอเคเหมือนกัน เฮ้อออ แสดงว่าเราไม่พร้อมที่จะตัดเพื่อนคนนั้นออกจากชีวิตใช่มั้ย เราต้องอยู่แบบนี้ไปตลอดใช่มั้ย

ใครที่เคยประสบปัญหาเหมือนกับเราแบบนี้ แล้วผ่านมาได้ยังไงช่วยแนะนำเราหน่อยนะคะ

ขอบคุณค่ะ