คือเราจะเป็นคนที่ชอบคนที่หน้าตาดี แต่คนหน้าตาดีก็มักจะไม่ได้มีใจให้เรา คนที่หน้าตางั้นๆที่เข้ามาจีบเรา เรากลับไม่ชอบเขา
 แต่เราก็คุยกับเขานะ แต่เรากลับไม่อยากเจอหน้าเขา แค่เห้นเขาเดินตรงดิ่งเหมือนจะเข้ามาหาเรา ความรู้สึกที่อยากหนีออกไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุดก็เกิดขึ้นทันที ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันนะว่า  มันเกิดขึ้นได้ยังไง😂 มีรุ่นพี่แถวบ้านคนนึง นามว่า พี่ก. ได้เข้ามาจีบเรา ซึ่งหน้าตาพี่ก.ไม่ใช่สเปคเราเลย แต่เพื่อนเราก็บอกเราเสมอนะว่า อย่ามองคนที่หน้าตาแต่ให้มองที่จิตใจ แต่เราก็กลับมองข้ามเรื่องหน้าตาไปไม่ได้😔 ถ้าเราลองเปิดใจให้พี่ก.แล้วเราก็มีคำถามเกิดขึ้นมาเต็มไปหมดว่า  เราจะต้องทำตัวยังไงเมื่อเจอพี่ก. เราจะหนีหน้าพี่ก.เหมือนที่เราเคยเป็นมั้ย เราจะกล้าไปเดทกับพี่ก.หรอ แล้วพี่ก.จะไว้ใจได้แค่ไหนกัน พี่ก.จะไม่ทำอะไรเราใช่มั้ย นี้แหละค่ะปัญหาที่เรากลัว คือเราแค่อยากมีคนคุยแก้เหงา ที่ไม่จริงจัง แล้วเราก็เป็นคนขี้เบื่อมาก เบื่อคนไหนก็เลิกคุยไปเลย แล้วหาคนคุยใหม่ไปเรื่อยๆ เราก็ไม่รู้ว่าเรากลายเป็นคนแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน  รู้ตัวอีกทีมันก็เกิดขึ้นไปซะแล้ว!!
   ใครเคยเป็นแบบเราหรือคล้ายเราบ้างค่ะ แล้วเราควรจัดการกับความรู้สึกแปลกๆนี้ยังไงค่ะ ช่วยแนะนำเราทีค่ะ🙏