ต้นฉบับมาจาก
小学生の子供が宿題で作ったお話、やけに誤字が多いなと思ったらオチで鳥肌が立った
(เรื่องราวที่สรรค์สร้างโดยเด็กประถมเป็นงานการบ้าน ขณะที่กำลังคิดว่าคำผิดเยอะจัง อ่านจบถึงกับขนลุก)
รูปตัวเรียงความดังกล่าว


แปลเทียบเป็นไทย ก็อาจจะประมาณนี้
"ยางลบที่จำคำศัพท์" (มีครูเขียนเติมให้ว่า "ที่ถูกลบไป")

ฉันครือ ยางรบที่จำคำศับท์ได้
ฉันถูกวางคายอยู่ตามร้านเคื่องเขียนเป็นจำนวนมาก
และถูกซื้อไปบอย ๆ ด้อย

และเพี่ยน ๆ ในห่อง ก็ใช้ฉันกันทั้งนั่น

แตว้า สิ่งทีทูกโคนช้ายฉันรบนั้น เป็นคำที่เคียนพิดทั้งนั่น

ฉันก็เลยจัมได้แต่คำซัพท์ที่เคียนผิด ๆ