คือเราโดนแม่ด่าด้วยคำหยาบมาตั้งแต่เด็กเลยค่ะตั้งแต่ป.1ป.2เลยส่วนตัวเราไม่ใช่คนเที่ยวด้วยมาช่วยแม่ขายของตลอดจนตอนนี้เราขึ้นมหาลัยแล้วก็ยังโดนด่าอยู่และเหมือนจะด่าแรงขึ้นด้วยเราอยู่หอวันจันทร์-พฤหัส แล้วเราก็กลับบ้านวันศุกร์เป็นแบบนี้ทุกครั้งยกเว้นแต่อาทิตย์ไหนมีกิจกรรมเราก็จะบอกแม่ว่าไม่กลับบางทีก็จะโดนด่าบางทีก็ไม่โดนแม่เราเป็นคนเป็นระเบียบมากๆขยันมากๆเขาตื่นตีสี่ตีห้าตลอดแล้วก็จะปลุกเราเสมอคือเราก็อยากตื่นสายๆเหมือนคนอื่นบ้างแล้วตอนนี้เราปิดเทอมอยู่เรามาช่วยแม่ตั้งแต่วันแรกที่ปิดเทอมเลยเรายังไม่เคยขอเขาหยุดเลยสักวันเราก็คิดว่าเขาคงเหนื่อยก็เลยมาช่วยแต่เราไม่เคยบอกแม่หรอกนะว่าเราเครียดมากๆทั้งเรื่องเรียนและเรื่องครอบครัวเราเคยคิดอยาก ฆตต.ด้วยซ้ำแต่เราก็ทำไม่ลง ถ้าเราอยู่บ้านกับเขาเราจะโดนด่าเกือบทุกวันเลยขนาดป้าเรายังบอกเลยว่า(กูอยู่กับแม่ไม่ได้หรอกกูปวดหัวตาย) แล้วทุกคนก็บอกแบบนี้ทุกคนเลยมีครั้งหนึ่งแม่เคยว่าเราว่า เขาไม่ได้ตั้งให้เราเกิดมา แต่หยาบกว่านี้นะคะ ตอนนั้นเราเสียใจมากแบบอยาก ฆตตเลย แต่เขาบางทีก็ดีบางทีก็ร้าย แบบเวลาเขาด่าเราเหมือนเราไปทำอะไรผิดร้ายแรงมากๆอะ บางทีมีอะไรเราก็ไม่กล้าปรึกษาเขา อยากไปเที่ยวก็ไม่กล้าขอ อยากขอเงินก็ไม่กล้าขอ แบบเราเห็นแม่เพื่อนคือเขาปล่อยลูก ลูกก็กล้าปรึกษา เข้าใจลูกไม่เคยว่าลูกเลย บางทีเราก็อิจฉา เราควรทำไงดีคะ ว่าเวลาเราโดนแม่ด่าเราจะใน่หูฟังแล้วเปิดเพลงดังๆเลยค่ะให้ไม่ได้ยินเสียงด่าแต่บางทีก็โดนตบบ้างเพราะหาว่าไม่ฟัง เรานอยมากเลยค่ะตอนนี้ เวลาเกรดออกเราได้ประมาณ3.8เขายังบอกว่าทำไมไม่ตั้งใจกวานี้แล้วก็บ่นๆถ้าอ่านหนังสือเยอะๆได้4ไปแล้วคือเราแบบเฮ้อเราทำอะไรก็ไม่ถูกใจเขาเลยสักอย่างแถมยังโดนด่าแรงๆกลับมาอีก เราแค่อยากหาที่ระบายค่ะช่วยรับฟังเราหน่อยนะเราคิดไม่ออกเลยว่าจะระบายกับใครเราระบายกับเพื่อนเราก็กลัวเพื่อนจะเครียดเพราะเราระบายให้มันฟังบ่อยแล้ว🥲