เรื่องมีอยู่ว่า พ่อชวนหนูไปสวนซึ่งอยู่ไกลจากบ้านมากๆ+วันนี้หนูอยากพัก หนูเลยบอกพ่อว่าไม่ไป แต่ปกติหนูไปตลอดและช่วยงานตลอด แต่อยู่ๆพ่อก็บอกว่า"คราวหลังถ้าจะไปไหนกับเพื่อนก็ไม่ต้องไปแล้วนะ เห็นชอบอยู่บ้าน(น้ำเสียงแบบดุๆ)" จริงๆหนูไม่ได้เครียดเรื่องจะไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ แต่หนูเครียดเรื่องหนูทำอะไรก็ไม่เคยดีเลย เคยทำอะไรพ่อก็ไม่เคยนับ นับแต่ที่หนูไม่ได้ทำ ทำอะไรน้องก็ดีกว่าตลอด มีแต่คนเอ็นดูน้อง หนูทำอะไรไม่ได้ไม่เป็นสักอย่าง น้องเป็นตั้งนักฟุตบอลพ่อไปรับไปส่งตลอด แต่หนูอยากจะเล่นกีฬาบ้างพ่อก็ไม่สนับสนุน พ่อเคยบอกตลอดว่าถ้าทำงานจะได้เงินตอบแทน หนูก็ทำตลอดแต่ไม่เคยให้ พอถามถึงค่าจ้างพ่อก็ชอบบอกว่าแล้วค่ากินล่ะ ค่านู้นค่านี่ล่ะ สุดท้ายหนูก็ไม่ได้ แต่ถ้าเป็นน้อง200-300พ่อก็ให้ได้ แต่บางทีพ่อรู้ว่าหนูน้อยใจพ่อก็เข้ามาพูดดี สุดท้ายก็เหมือนเดิม จริงๆหนูไม่ได้สนิทกับพ่อเลยมั้งค่ะ หนูไม่รู้ว่าพ่อคิดว่าสนิทกับหนูมั้ย ขนาดเรื่องที่โรงเรียนหนูยังไม่กล้าพูดให้พ่อฟัง จะไปไหนมาไหนก็ไม่กล้าบอกซึ่งหน้าหนูต้องรอเวลาที่ไปโรงเรียนเพื่อนบอกทางแชทเพราะกลัวพ่อจะดุจะด่า จนบางทีหนูก็คิดว่าว่าครอบครัวนี้ไม่ต้องมีหนูก็ได้ บางทีก็คิดอยากฆตต.ให้พ่อเสียใจกับหนูบ้าง หนูไม่รู้จะปรึกษาใครเลย จะระบายกับใครก็ไม่กล้า