นี่เป็นกระทู้เเรกที่เขียนเลยค่ะ;-;
เราคุยกับคนๆนึงว่าประมาณสองเดือนกว่า ซึ่งเขาเป็นรุ่นพี่เราค่ะ เวลาเรามีการบ้านหรือตรงไหนยังไม่เข้าใจพี่เขาก็จะช่วยตลอดซึ่งตรงนี้เราโอเคมากๆเลยค่ะ จริงๆเรารู้สึกว่าตั้งเเต่เปิดเทอมมาเราก็ยุ่งพอสมควร ทั้งงาน ทั้งเรื่องอื่นๆ รู้สึกว่าเวลาของเราก็ไม่ค่อยว่างเเล้ว ตัดภาพมาที่พี่เขาไม่ว่างกว่าเราอีกค่ะ พอเลิกเรียนเสร็จพี่เขาก็ไปเรียนพิเศษต่อเลย วันนึงเราเเทบจะไม่ได้เจอกันได้เเค่ซื้อของไปให้ เวลาของเราไม่ตรงกันเลยมีเเค่บางวันเเค่นั้นเเหละค่ะ
เราจะงี่เง่าก็ยังไงๆอยู่ใช่มั้ยคะ
เราเลยเเก้ปัญหา หายด้วยตัวเองเเต่พอเริ่มเจอนานๆไปก็เริ่มรู้สึกว่าเราก็อยากมีเขาในช่วงเวลาที่เราอยากมีบ้าง
ไม่ใช่ทุกเวลานะคะ  เเค่เจอกันคุยกันต่อหน้าสักพักใหญ่ๆเราก็โอเคละค่ะ 
เราคิดหลายครั้งละค่ะว่าต้องเข้าใจเพราะมันเเก้ที่พี่เขาคงจะไม่ได้ คงจะต้องเเก้ที่เรา
เเต่มันก็จะมีอยู่นิดนึงอะค่ะที่เราอยากจะน้อยใจบ้าง เเต่ก็กลัวงี่เง่าไปจะดูเเย่ไปรึเปล่า อยากจะถามว่าเคยมีปสกเเบบนี้ไหมคะ