หวัดดีทุกคน!!🙋‍♀️ มีเรื่องจะมาเล่าให้ฟังเกี่ยวกับความรักนี่หละพีคสุดในชีวิตก็ว่าได้ อันดับแรกเลยนะขอแนะนำตัวก่อน (ขอไม่บอกชื่อนะ) ตอนนี้เราอายุ 16ปี เป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างจะไม่ชอบสีชมพู หรือสีหวานๆไม่ชอบอะไรที่ดูอ่อนโยน น่ารัก ใสๆ เป็นคนที่ชอบทำตัวห้าวๆ พูดไม่ค่อยเพราะ ชอบอะไรที่ท้าทาย ลุยๆแต่ก็อย่างว่าแหละไม่ว่าใครก็ต้องมีมุมเจ้าชู้ อ่อย ใจร่านเป็นเรื่องปกติไม่ว่าหญิงหรือชาย เอาเป็นว่าพอแค่นี้แหละ555555 แต่อย่างนึงที่เราจะแพ้หรือ่อนแอกับมันทุกครั้งก็คือเรื่องความรัก!! ก็อย่างที่บอกอ่ะนะทุกคนย่อมมีมุมที่อ่อนโยนหรืออ่อนแอต่อเรื่องใดเรื่องนึงอยู่ ตอนนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าที่เราเจออยู่ตอนนี้มันเป็นกรรมหรือเปล่า? เหมือนฟ้าเล่นตลกกับเรื่องรักๆในชีวิตเราอยู่ เริ่มเลยละกันเอาเป็นEp.ดีกว่าเนอะตะได้เข้าใจง่ายๆ ที่อยากมาเขียนเรื่องนี้ให้อ่านก็เพราะว่ามันเป็นทั้งจุดที่พีคที่สุดในชีวิต แล้วก็เป็นรักที่เจ็บที่สุด
Ep.1 พี่นัท-.-
พี่นัท เป็นเพื่อนตอนม.ต้นของพี่ชายเรา พี่เค้าเป็นทหารเกณฑ์เพราะไปสมัครเหมือนกับพี่ชายเราตอนนี้พี่เค้าอายุ 22 แต่พี่นัทกับพี่ชายเราก็ไม่ได้สนิทกันเท่าใหร่แต่ก็พอรู้จักกันบ้างเพราะเรียนมาด้วยกัน มีช่วงนึงประมาณกลางปีที่แล้วพี่นัทแอดเฟซเรามา เราก็เลยรับพี่นัทก็ทักมาถามนั่นนี่เหมือนคนอยากรู้จักในเฟซทั่วไปแหละ แล้วเราไปเห็นรูปที่พี่นัทเเท็กพี่ชายเราในเฟซ เราเลยถามว่าเป็นเพื่อนกับพี่ชายเรารึป่าว พี่นัทเลยบอกว่าใช่ พี่นัทเลยถามเกี่ยวกับเราหลายอย่าง แล้วเราก็ตอบๆไปเหมือนแบบเพื่อนของพี่ชายตัวเองไรงี้ แล้วพี่นัทแคปแชทที่คุยกับเราไปให้พี่ชายเราดู พี่ชายเราเลยทักมาแล้วบอกห้ามไม่ให้ไปคุยกับพี่นัท(พี่ชายเราหวงน้องสาวทุกคนโดยเฉพาะเรา55555 เรารักพี่ชายเรามากเชื่อฟังทุกอย่างที่พี่บอกและสอนตลอด) หลังจากนั้นเราก็ไม่ตอบแชทพี่นัทอีกเลยพี่นัทก็ทักมาทุกวันจนเราลำคาญเลยก็ว่าได้5555555 แล้วหลังจากนั้นเราก็หายไปจากวงจรชีวิตของกัน แล้วอยู่ๆช่วงมีนาของปีนี้พี่นัทก็เพิ่มเพื่อนในบีท็อคเรามา แต่เราไม่รับพี่นัทก็ทักมาให้รับอ่ะไอ้เราก็รับก็รับหวะแค่นี้อะไรนักหนา พอรัวเท่านั่นแหละพี่นัทก็ทักมาอีกตามเคย ถามเหมือนอยากรู้จักเราก็คุยด้วยตอบๆไปแล้วปรากฎว่าพี่นัทจำเราไม่ได้ เลยเหมือนเริ่มรู้จักกันใหม่พอคุยไปคุยมาเราเลยบอกว่าเราเป็นน้องสาวของเพื่อนแก แกเลยตกใจ แล้วช่วงนั้นเราปิดเทอมของม.3จะขึ้นม.4 พอดีก็เลยมาทำงานในตัวอำเภอที่ร้านโทรศัพท์ใกล้กับที่ทำงานของแม่ แม่เราเช่าบ้านของพี่ตาลอยู่ข้างในเป็นร้านเสริมสวย แม่เราทำงานซ่อมผ้า(พี่ตาลเป็นแม่ของเพื่อนน้องสาวเรา)วันนั้นเราเริ่มทำงานวันแรก พอเลิกงานมาก็ต้องเดินไปหาแม่ที่ร้าน พอเดินไปก็เห็นผู้ชายนั่งอยู่หน้าร้านหลายคนกับพี่ชายเรา แต่เราก็ทำเหมือนไม่เห็นไม่สนใจ เราไปนั่งอยู่ในร้านกับแม่แล้วหน้าร้านเป็นกระจกใสมองเห็นกันได้ เรามองไปเห็นพี่นัทแล้วเราจำพี่นัทได้เราก็ตกใจอยู่เหมือนกัน(พี่นัทจำหน้าเราไม่ได้เลยทั้งที่เจอกันอยู่บ่ยครั้ง) พี่นัทมองมาที่เราเราเลยทำเป็นไม่ให้พี่นัทเลยถามพี่ชายเราว่าเราเป็นน้องสาวพี่ชายเรารึปล่าวพี่เราเลยว่าใช่ พี่ชายเราเลยบอกพี่นัทว่าห้ามยุ่งกับเรา(ขี้หวง555555) ตอนเราเดินมาผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงนั้นมองเราหมดแล้วก็พูดแซวคล้ายๆว่า คนนี้แฟนกูๆแย่งๆกัน เราก็ไม่ได้ในใจอะไร แล้วมันมีเพื่อนตอนประถมที่เคยเรียนโรงเรียนเดียวกันแต่ก็ไม่ได้สนิทกันแค่เคยเห็นหน้าแล้วก็รู้จักชื่อเพราะเรียนคนละห้อง มันชื่อหนุ่ม มันก็คงจะคุ้นๆหน้าเราแหละมันเลยถามพี่ชายเราเกี่ยวกับเราว่สเคยเรียนที่ไหนอะไรยังไงชื่อไรทำนองนี้แหละ มันเลยจำเราได้ แล้ววันนั้นพี่ชายเราไปกินเหล้ากับพี่ตาลที่ร้ายเสริมสวยนั่นแหละก็มีพี่นัทอยู่ด้วยแต่พี่นัทไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ กินแค่เบียร์ เรากับแม่กลับบ้านก่อน พอกินเสร็จพี่ชายเราก็เมาพอสมควรพี่นัทเลยไปส่งที่บ้านเราก็ไม่ได้อะไร แล้วต่อมาประมาณ4-5วัน ทั้ง2คนก็กลับค่ายทหาร พี่นัทเลยทักแชทมาคุยกับเรา เราก็คุยด้วยช่วงนั้นเหงาไม่มีใครไง55555 ก็คุยแบบเหมือนคนคุยแต่เราเป็นสายเต๊าะไงชอบหยอดชอบแซวอะไรทำนองนี้ พี่นัทก็แคปแชทไปให้พี่ชายเราดูอีก(ทีเเรกพี่ชายเราไม่รู้ว่าเราคุยกับพี่นัท)แล้วดูเหมือนว่าพี่นัทจะชอบเรา55555 เราก็ไม่อะไรอยู่แล้วเพราะเป็นคนหน้าม่อส์😂 พอพี่ชายรู้เราก็โดนด่าอีก55555 ว่าให้เลิกคุยคุยได้แค่อาทิตย์เดียวเอง555555 แล้วเราก็หายไปแบบสวยๆ55555 ผ่านไปประมาณ2อาทิตย์ เราก็กลับไปคุยกับพี่นัทอีกได้ประมาณ10วัน แต่รอบนี้คุยในไลน์ โทรหากันทุกวัน คอลตลอดแบบเหมือนคนเป็นแฟนกันอ่ะ55555 แต่เราก็แค่รู้สึกดี ช่วงนั้นเรามีคนคุยประมาณ4-5คน แต่แค่ในแชทเรายึดอย่างนึงว่าคนคุยที่จะได้โทรหาหรือคอลด้วยต้องเคยเจอกันมาก่อนแล้วต้องรู้จักเราพอสมควร วันนึงเราเบื่อ เราลำคาญพี่นัทเพราะทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเรา เราเลยไปบอกพี่ชายเราว่าพี่นัทมายุ่งกับเรา(แต่มันเกินไปจริงๆ ต้องเจอกับตัวถึงจะรู้) แลเวเราก้บอกพี่นัทว่าเราต้องเลิกคุยกันเพราะพี่ชายเรารู้แล้ว พี่นัทเสียงเหมือนคนจะร้องไห้(ตอนนั้นพี่นัทไปออกสนามที่ศรีสะเกษอยู่แถวชายแดน) แล้วหลังจากนั้นเราก็บล็อคทุกอย่างเกี่ยวกับพี่นัททั้งเฟซ เบอร์ ไลน์ ลืมบอกไปช่วงนั้นคุยกับหนุ่ม ที่เป็นเพื่อนกันตอนประถมแต่คุยในฐานะเพื่อน มีอะไรก็เล่าให้ฟังทั่งเรื่องงาน เรื่องพี่นัท แล้วก็อีกหลายๆเรื่อง หนุ่มเป็นรุ่นน้องพี่นัท เล่นด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน อยู่หมู่บ้านเดียวกัน แล้วหลังจากที่เราเลิกคุยกับพี่นัทไปประมาณ 2อาทิตย์เราก็คุยกับหนุ่มมาเรื่อยๆแต่ก็ไม่ได้คิดไร โทรหาบ้าง คอลบ้าง แล้วเราก็มีคนคุยอยู่2-3คน  ช่วงนั้นใกล้ๆจะสงกรานต์พี่นัทป่วยเป็นไข้มาราเรีย เลยทักมาหาน้องคนที่เล่นกับเราไปไหนมาไหนด้วยกัน ชื่อหญิง เป็นรุ่นน้องเราปี1แล้วก็เป็นญาติกันด้วย ทักให้หญิงมาบอกเราว่าพี่นัทป่วยตอนนี้อยู่โรงบาล เราก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร แล้วพอพี่นัทออกจากโรงบาลก็ตรงกับสงกรานต์ เราก็คิดว่าแกคงกลับค่ายไปแล้วแต่ปรากฎว่าแกเล่นน้ำอยู่ในตัวอำเภอ แล้วเราทำงานตอนนั้นนั่งกินข้าวอยู่หน้าร้านพอดี พี่นัทให้หนุ่มพาขับรถผ่านหน้าร้านเราก็ตกใจ แล้วอยู่ดีๆก็ขับรถกลับมาขอถ่ายรูปกับเรา(วันนั่นใส่เราใส่สะไปสีเทากางเกงขาสั้นที่เป็นลายไทย นโยบายร้านจ้า🙄) ให้หนุ่มเป็นคนถ่ายให้ หนุ่มมันก็พูดแซวๆคล้ายๆว่า พี่นัทผมขอถ่ายด้วยบ้างได้มั้ย5555 แต่เราก็ไม่ได้อะไรอยู่แล้วเราก็ทำตัวเฉยๆแล้วหลังจากนั้นก็เริ่มเกลียดพี่นัทมากเข้าๆ เพราะแกทำตัวแกเองทั้งนั้น ทำให้เราไม่ค่อยชอบแล้วก็ไม่อยากให้หน้าพี่นัทอีก แล้วเราก็หนีหายไปอีกรอบ เราก็คุยกับหนุ่มมาเรื่อยๆ แล้วก็คนคุยอีก เราไม่ได้จริงจังกับใครเลยช่วงนั้นเน้นแค่ว่าให้หายเหงา แล้วมีช่วงนึงพี่นัทขอโอกาสคุยกับเราอีก เราก็เลยให้แล้ววันนั่นเรากับหญิงไปเล่นที่ตัวอำเภอมันเป็นที่ออกกำลังกายแล้วก็เป็นหนองน้ำขนาดใหญ่ แบบวัยรุ่นในอกเภอนี้ทุกคนต้องรู้จักอ่ะ55555 เราก็ไปเลยเอาโทรศัพท์พี่นัทมาถ่ายรูปคู่กัน เกือบ10กว่ารูปได้มั้ง วันนั้นอยู่กันแค่3คน แล้วหนุ่มมันมาออกกำลังกายแต่ตอนนั้นประมาณทุ่มกว่าแล้วแหละเราก็ยังไม่กลับ หนุ่มมันวิ่งมาเจอ(รุ่นพี่อีกคนนึงมองเห็นพี่นัทเลยให้มันวิ่งมาดูว่าอยู่กับใคร) แล้วก็ทำเป็นวิ่งต่อไปแล้วก็ไปบอกพี่รุ่นพี่ที่เล่นด้วยกัน พี่คนนั้นชื่อต้า เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกับพี่นัทอยู่หมู่บ้านเดียวกันก็เหมือนแบบเป็นกลุ่มวัยรุ่นหมู่บ้านเดียวกันเล่นด้วยกันอยู่กลุ่มเดียวกันอะไรทำนองนี้แหละ แล้วกลุ่มพี่ต้าเลยขับรถมาจอดด้วยประมาณ2-3คัน เราเลยบอกพี่นัทว่าจะกลับบ้าน เลยพูดคล้ายๆส่าเติมตังให้ด้วยนะ พอเรากลับพี่นัทก็เติมให้200 แต่ตอนนันก็ยังคุยกับหนุ่มอยู่นะ แล้วรอบต่อมาที่เจอกันตอนพี่นัทกลับจากชายแดนก็บอกให้พี่นัทซื้อนาฬิกาให้พี่นัทก็ซื้อ แล้วสักพัก(เอาง่ายๆนะเรื่องนี้เกิดขึ้นในเวลาไม่ถึง2เดือนเต็มด้วยซ้ำทุกอย่างมันเร็วมากจริงๆ) เราก็หายไปจากพี่นัทอีก รอบนี้ทะเลาะกับพี่นัทหนักมากจนแบบไม่น่ารู้จักเลยว่ะ คำพูดที่พูดตอนที่ทะเลาะกันตรงข้ามกับการกระทำที่ทำมาก แล้วเราก็เลยไม่ได้สนใจพี่นัทอีก แต่น้องสาวเรามันรู้ว่าราคุยกับพี่นัท(พี่นัทขับโซนิคแต่งท่อดัง เราไม่ชอบอะไรแบบนี้อยู่แล้วแล้วก็ด้วยหลายๆอย่างที่พี่นัททำนิสัยแบบนี้ใส่เรา) แต่พี่นัทเข้าทางแม่เราได้เพราะแม่ชอบพี่นัทเพราะพี่นัทเป็นเพื่อนของพี่ชายเรา เราก็ไม่สนใจแต่พี่นัทคุยกับแม่ตลอดแต่แม่ไม่บอกเรา พอเราไม่คุยกับพี่นัทเราก็เริ่มหาคนคุยใหม่เรื่อยๆ



Ep.2 พี่เบียร์
แล้วเราก็มาคุยกับพี่เบียร์รุ่นพี่ที่อยู่หมู่บ้านเดียวกัน(ขับpcx แดง) คอลตลอด โทรหาทุกวัน เหมือนคนเป็นแฟนกัน เราห้ามอะไรพี่เบียร์ก็ไม่ทำ พี่เบียร์กินเหล้าเก่ง(กินทุกวันเวลากลับบ้าน พี่แกทำงานอยู่ที่ภูเก็ต นานๆกลับมาที) พี่เบียร์สูบบุหนี่บ่อยมาก (เราแพ้ควันบุหรี่ เกลียดบุหรี่มาก) แต่พอเราห้ามพี่แกก็จะทำตามที่เราบอกทำทุกอย่างที่เราขอเราคุยกับพี่เบียร์ได้ประมาณ1เดือน แล้วด้วยความที่ใกล้เปิดเทอมเวลาก็ไม่ค่อยตรงกัน พี่เบียร์กลับภูเก็ตพี่แกทำงานขายของตอนกลางคืน แต่ชีวิตเด็กนักเรียนกับคนทำงานมันไม่เหมือนกันเนอะเราก็เลยหายไปจากพี่เบียร์แต่กับหนุ่มเราก็คุยมาตลอดพอเราเริ่มคิดจะจริงจังกับหนุ่มเราเลยตัดสินใจ หายไปจากพี่เบียร์แบบไม่บอกอะไรพี่เเกแม้แต่น้อย ถามว่าพี่เบียร์ตามมั้ยบอกเลยว่าตามแต่เราตัดขาดทุกอย่างแชทเราไม่ตอบ ไม่อ่าน โทรมาเราตัดสายตลอด ด้วยความที่เปิดเทอมใหม่ๆมันก็จะวุ่นๆ การบ้านเยอะ งานอะไรต่ออะไรก็เยอะเลยไม่อยากสนใจอะไรกับใคร แล้วพี่เบียร์ก็ยอมหายไปเราก็ไม่ผูกพันธ์อะไรมากอ่ะ        
**ลืมบอกไปเราเป็นคนไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ออกจากบ้าน แม่ ป้า คุมตลอด ไปไหนมาไหนไม่ค่อยได้ แต่บางครั้งเราก็แอบไปแต่ต้องมีธุระไม่งั้นก็สันหาเรื่องจะไปให้ได้อ่ะถึงจะได้ไป ถ้ากลับค่ำเกินไปก็จะโดนด่า



ปล.เรื่องยังไม่จบแค่นี้55555555 มีพีคกว่านี้อีกแต่ต้องรออ่านนะ ว่างๆจะมาเล่าต่อ คงเป็นเพราะอำเภอนี้มันแคบแหละมั้ง จุดพีคจะอยู่ต่อจากEp.3เป็นต้นไป Ep.สุดท้ายอาจจะเป็นEp.ที่คุณจะว่าเราร่าน ใจง่ายหรืออะไรก็ช่างแต่คุณต้องรอมาเจอแบบเรานะคุณจะรู้มันเป็นกรรม *ยอมรับด้วยแหละว่าเป็นคนหัวอ่อนไม่ค่อยทันคนสักเท่าใหร่*