ขอแนะนำตัวก่อนนะคะ เราชื่อ "ดา" ค่ะ ตอนนี้เราอายุ21 เรียนอยู่มหาลัยปี4 ส่วนผช.คนที่เราคิดถึงเค้าชื่อ "พี่นัท" เค้าเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัย โตกว่าเราปีนึง ตอนนี้ก็เรียนจบแล้ว ทำงานอยู่ น่าจะอายุ22-23 เลิกกันมาได้จะปีนึงแล้ว เพราะความหลงแสงสี รักสนุก เที่ยวกลางคืนของเราเอง เกริ่นคร่าวๆแค่นี้ เข้าเรื่องความโง่เขลาและการเลือกเดินทางผิดของตัวเองเลยนะคะ เผื่อเป็นอุทาหรณ์ให้ใครได้บ้าง

เราเป็นคน ตจว ค่ะ เข้ามาเรียนต่อที่ กทม. ก่อนหน้าที่จะมาเจอกับพี่นัท เรามีแฟนคนแรกในชีวิตเลยตอนเข้ามหาลัยแรกๆ ชื่อ "ว." ก็คบไปได้สักพัก แล้วเลิกกัน เราเจ็บมาก เสียใจมาก จนไม่เป็นอันทำอะไรเลย เรารุ้สึกว่าเราไม่เหลือใครเลย พ่อแม่เราเป็นห่วง ขึ้นมาหาที่กทม. แล้วสั่งห้ามมีแฟนเด็ดขาด ถ้าขัดคำสั่งจะให้ออกเรียน กลับไปอยุ่บ้าน เรียนที่บ้าน เพราะท่านสงสารเราตอนที่เราโดนทิ้ง

จนวันนึงมีรุ่นพี่คนนึงที่เรารู้จักตอนรับน้อง เค้าเข้ามาคุย มาสนิทกะเรา เค้าชื่อ "พี่นัท" (ตอนนั้น)เป็นรุ่นพี่ปี2 คือพี่เค้าฮอตมาก เรียนเก่ง ทำกิจกรรมเยอะ เป็นนักฟุตบอลของสาขา นิสัยดี หน้าตาก็ใช้ได้ พี่นัทเป็นรุ่นพี่ที่ดีมาก ไม่มีประวัติเสียๆเลย ไม่เจ้าชู้ ไม่เกเร ไม่สูบบุหรี่ แถมชอบให้คำปรึกษาเรื่องเรียน และการใช้ชีวิตในมหาลัย มีอะไรดีๆจะมาสอน มาช่วยเหลือตลอด มีน้ำใจมากๆ คือเราก็ปลื้มพี่เค้านะ แต่พี่เค้าคงไม่มาอะไรเราหรอก คนชอบเค้าเยอะแยะ สวยกว่าเราอีก (คือเราค่อนข้างหน้าตาบ้านๆ แต่งตัวเชยๆ ไม่ค่อยมีใครมาจีบ แต่เราเป็นเด็กดี นิสัยน่ารักน่าแกล้ง โก๊ะๆ อันนี้พี่นัทบอก55555)

ช่วงเวลาที่เราเจ็บจากรักครั้งแรก เราได้พี่นัทเป็นเพื่อน เป็นพี่ชาย ที่คอยรับฟัง ระบาย และให้คำปรึกษา จนวันนึง เราผ่านจุดที่เสียใจมาได้ เพราะพี่นัทคนนี้ที่อยู่ข้างๆเราเสมอ และสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น พี่นัทมาบอกชอบเรา ชอบในความที่เราเป็นเรา เราไม่เหมือนใคร ตอนนั้นเราตอบแก้เขินไปว่า… "คุยๆ ดูๆกันไปก่อนเนอะ" แต่จริงๆแล้ว หืมมมม เราก็ชอบพี่นัทนะะะ 55555

จนวันที่เราตัดสินใจจะคบกัน เราบอกพี่นัทว่า… "เราต้องแอบคบกันนะ พ่อแม่รู้ไม่ได้เลย" คือไม่น่าเชื่อว่า พี่นัทจะรับได้และบอกว่า… "พ่อห้ามมีแฟน งั้นเราก็คบกันแบบพี่น้อง ช่วยเหลือกัน ดูแลกัน รอให้ถึงวันที่ท่านยอมรับพี่ ดาพร้อม พี่พร้อม เราค่อยเป็นแฟนกันก็ได้ อย่าไปฟิคกับสถานะเลย แค่เราสองคนใจตรงกันก็พอ" คือพี่นัทรักเรา เราก็รักพี่นัท หลังจากนั้นมา เราก็ทำทุกๆอย่างเหมือนแฟนกัน คือพี่เค้าดูแลเรา อยู่ข้างๆเรา เดิน,นั่งรถมารับ-ส่งตอนเรียน พาไปกินข้าว ไปเที่ยวบ้าง ทำของขวัญ ทำเซอร์ไพรส์หลายๆอย่าง ตอนเลิกเรียนก็มาเจอ วันไหนไม่ว่างเจอก็โทรคุย มีปัญหาอะไรก็ช่วยเหลือกัน อยู่ข้างๆกัน

เราคบกันแบบนี้เกือบ2ปี เชื่อไหมว่าเราไม่เคยมีอะไรกันเลย พี่นัทมีล่วงเกินเราก็แค่จับมือ จับแก้ม ลูบหัว อย่างมากๆก็ กอด หอมแก้มเรา ไม่เคยคิดจะขึ้นห้องเรา หรือชวนเราไปห้องเลย เราเคยถามนะว่าทำไม? คำตอบของพี่นัทบอกว่า "ขนาดจะมีแฟน พ่อแม่หนูยังไม่ให้มีเลย ละถ้ารู้ว่าแอบคบกัน มีอะไรกันแล้ว พ่อแม่จะว่าไง ดาจะต้องเจอกับอะไร พี่เป็นห่วงหนูมากกว่าความสุขของตัวเองนะ พี่จริงจังกับหนู พี่เคารพพ่อแม่หนู พี่รอได้" เราแบบ โอ๊ยยย โชคดีมาก ที่ได้เจอผช คนนี้

ตอนนั้นมีแต่คนอิจฉาที่เราได้คบกะพี่นัท มีคนด่าว่าไม่เหมาะสมกันเยอะมาก แต่พอเราคบไปนานๆ เออ พี่นัทเองมีข้อเสียนะ คือ แกจะติสต์มาก เเบบมีความคิดไม่เหมือนใคร โลกส่วนตัวสูง ไม่แคร์ ไม่ง้อใครรวมทั้งเรา และแกมักจะเห็นเราเป็นเรื่องรองจาก การเรียน การทำงาน ฟุตบอล และเพื่อน พอมีเรื่องพวกนี้แกจะไม่สนใจเรา บางทีลืมเราไปเลยด้วยซ้ำ คือถ้าไม่นับเรื่องพวกนี้ พี่นัทก็เป็นผช ที่เพอร์เฟคคนนึงเลยหละ (เอาตรงๆ เรารับข้อเสียพี่เค้าไม่ค่อยได้)

จนวันนึง พี่นัทไปฝึกงาน เราก็เริ่มห่างๆกัน ไม่ค่อยได้เจอ ได้แต่พิมคุย บวกกับเราเรียนที่นี่ไปนานๆ เราได้เพื่อนใหม่ สังคมใหม่ๆ เราเกิดสนุกกับการเที่ยวกลางคืน การแต่งตัวสวยๆไปกินเหล้า เข้าผับ สูบบุหรี่ จากที่เราไม่เคยมีคนมาจีบเลย เรากลับมีคนมาชอบมากขึ้น จากการเที่ยวกลางคืน เรารู้สึกได้ใจ เลยทำอีก ไปอีก บางครั้งเราต้องโกหกพี่นัท เพราะพี่เค้าไม่ชอบที่แบบนี้ และไม่อยากให้เราไปบ่อยๆ

พอวันนึงพี่นัทจับได้ว่าเราสูบบุหรี่ เราก็เลยทะเลาะกัน คืนนั้นเราก็เลยไปเที่ยว เมามาก เราพลาดไปได้เสียกะผช ที่เจอในร้านเหล้า พอตื่นมา เริ่มมีสติเราเสียใจ ร้องไห้ คนแรกที่เรานึกถึงคือพ่อแม่ คนที่สองคือพี่นัท ที่ให้เกียรติเรามาตลอด แต่เรากลับไม่รักเกียรติ ไม่รักศักศรีของตัวเอง ไปนอนกะคนอื่นทั้งๆที่คบกะพี่นัท เรารู้สึกผิดอยู่ช่วงนึง เลยคิดได้ว่า เสียแล้วก็เสียไป ก็ยังเที่ยวอยู่เหมือนเดิม จนพี่นัทเค้าทนไม่ได้ รับไม่ได้กับสิ่งที่เราเป็นและขอเลิกกับเราทั้งน้ำตา (เพิ่งเคยเห็น คนที่บอกเลิกร้องไห้ หนักกว่าคนที่ถูกบอกเลิก)

พี่นัทเค้าทนมานาน จนไม่ไหว เค้าบอกว่า… 'เราไม่ใช่คนที่เค้ารัก เราเปลี่ยนไป' ยอมรับว่าเราก็เสียใจนะ เพราะพี่เค้าเป็นคนดีมาก แต่ในเมื่อเราเลือกเดินทางนี้แล้ว พี่เค้าไม่ชอบในสิ่งที่เราเป็น ฝืนไปก็เสียเวลา เราเลยเลิก พอเลิกก็ใช้ชีวิตแบบเดิม วนลูป กินเหล้า เข้าผับ สูบบุหรี่ ก็มีผช เข้ามาบ้าง ก็เลือกนะคะ ไม่ได้ไปกับทุกคน กลับกันกับพี่นัท พี่พอเลิกกับเรา เค้าเอาแต่ร้องไห้เสียใจ เสียการเสียงาน ดื่มแต่เหล้า กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ป่วยจนซูบผอม เพื่อนๆ,คนที่รักพี่เค้า รุมด่าเรา ว่าเราทำให้พี่นัทเป็นแบบนี้ (พี่นัทเคยร้องไห้คุกเข่า ขอไม่ให้เราทิ้งเค้าไปด้วยนะ เรารุ้สึกผิดมากๆ TT)

จนวันนึง เราคิดว่าเราหมดรักพี่นัทแล้ว เราเลยเปิดใจรับคนใหม่ เรามีแฟนใหม่ ชื่อ "อ." อาจไม่หล่อเท่า ไม่ดีเท่าพี่นัท แต่เค้ามีงานทำ มีรายได้มั่นคง และรับในสิ่งที่เราเป็นได้ คบไปสักสองเดือน ก็มีอะไรกันตามประสาแฟนกัน และเค้าก็เปลี่ยนไปตามสันดารผช. ก็เลยเลิกกัน เรากลับร้องไห้ เสียใจยิ่งกว่าตอนเลิกกับพี่นัทซะอีก เราไม่เหลือใครเลย ตอนนั้นตี1กว่า โทรไปไม่มีใครรับ อยู่ๆเราก็คิดถึงพี่นัท แต่พี่เค้าบล็อคไลน์ เฟสบุ๊ค เราหมดเลย เราเลยลองโทรไปดู พี่เค้ารับสายเรา พูดคุยกับเรา ยอมออกมาหาเราที่หอตอนดึกๆ พี่นัทกอดเรา กุมมือเรา อย่างไม่รังเกียจ แล้วรับฟังเราร้องไห้ ให้เราได้ระบาย และให้คำปรึกษาเรา ทั้งๆที่อยู่ด้วยกันสองต่อสอง ในช่วงเวลาที่เราอ่อนแอ อะไรๆก็เป็นใจ แต่พี่นัท ก็ไม่เคยคิดแม้แต่จะล่วงเกินเราเลย

คนที่ช่วยให้เราผ่านช่วงเวลาแบบนี้ไปได้เป็นครั้งที่สอง ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็คือพี่นัทคนเดิมนี่เเหละ จังหวะนั้นเราโสด และพี่นัทก็โสด เพราะเค้ายังไม่ลืมเรา และยังไม่เปิดใจรับใคร แต่ด้วยความที่เราจบกันแบบไม่สวย โอกาสรีเทิร์นมันก็จะยากๆหน่อย เราเองก็ยังรู้สึกสนุกกับชีวิตแบบนี้ พี่นัทก็คงรับไม่ได้เหมือนเดิม และเราก็ละอายใจ ถ้าจะกลับมาคบกะพี่นัทอีกครั้ง เพราะเราเคยทำเค้าเจ็บ

เลยกลับไปใช้ชีวิตตามประสาเรา คือเรียน เรียนเสร็จก็เที่ยว ใช้ชีวิตแบบไม่แคร์ใคร พี่นัทเองก็เงียบไป เราเดาว่าแกคงทำใจอยู่ เลยตัดสินใจหายไปจากชีวิตเรา และเราเองก็มีคนคุยๆอยู่ คนนี้อ้วน ชื่อ "ค." รุ่นๆเดียวกะพี่นัท แต่ "ค." ทำงานดี เงินเดือนมั่นคงกว่า มีรถขับ และให้เงินเราใช้นิดหน่อย ข้อเสียคือเราจะได้เจอกันแค่วันหยุด มาเจอก็ไปหาไรกิน เที่ยว  ดูหนัง มานอนด้วยกัน เช้าเค้าก็ไป วนลูปแบบนี้ มาเดือนนึงละ

ตอนนี้เราก็ยังคบกะ "ค." อยู่ แต่เราเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเป็นของตาย เค้าต้องการ เค้าก็มาหา พอเสร็จเค้าก็ไป "ค." ไม่เคยอยู่ในเวลาที่เราต้องการเค้าและเวลาที่เราอยากให้เค้าอยู่ด้วยเลย  พยายามเข้าใจนะ ว่าเค้าทำงาน แต่มันก็อดคิดไม่ได้ ว่าเค้าอาจจะมีคนอื่นอยู่แล้ว

สิ่งนึง ที่เราคิดอยู่ตอนนี้ คือ เวลาเราไม่มีใคร ทำไมเรามักจะคิดถึงพี่นัท ทั้งๆที่เราเองที่ทิ้งเค้า และไม่อยากกลับไปคบกับเค้า ถึงพี่เค้าจะบล็อคช่องทางการติดต่อเรา แต่ทุกครั้งที่บังเอิญเจอ พี่เค้าจะยิ้ม พูดคุย ถามสารทุกข์สุขดิบ ถามถึงพ่อแม่เราว่าเปนไงบ้าง โดยไม่มีทีท่าว่าจะเกลียดเราเลย (ไม่ว่าแฟนเก่า แฟนใหม่ ไม่เคยมีคนไหนถามถึงครอบครัวเราเลย ยกเว้นพี่นัท)

จนตอนนี้พ่อแม่เราจับได้ว่ามีแฟน จับได้ว่าเราเที่ยวจนเสียการเรียน พ่อแม่ไปรับเรากลับบ้านทันที โชคดีที่เป็นช่วงปิดเทอม ไม่งั้นเราคงโดนลากกลับบ้านระหว่างเรียน เรากลับบ้านไป โดนกักบริเวณไม่ให้ออกจากซอยบ้าน โดนพ่อแม่ด่า ว่า สารพัด ไม่เคยทะเลาะกับพ่อแม่หนักขนาดนี้เลย

เราเพิ่งมาคิดได้ว่าเราทำให้พ่อแม่เราเสียใจ ผชคนที่ผ่านมา-คนปัจจุบัน เค้าไม่เคารพพ่อแม่เราเลย คิดเอาแต่จะได้ มีแต่ได้ ส่วนเราเสียทั้งตัว เสียทั้งใจ เราทำให้คนที่รักเรามากที่สุดสามคนเสียใจ ทั้งพ่อแม่ และพี่นัท ตอนนี้เรากลับคิดถึงพี่นัท คิดถึงความดีของเค้า พี่นัททำให้เรารู้สึกเป็นผญ. ที่มีคุณค่า เราอยากกลับมาคบกะเค้า ทั้งๆที่ตอนนี้เราคบกะ "ค." อยู่ ผิดไหมที่เราจะเลิกกับผช คนที่เพียบพร้อมทางหน้าที่การงาน เพื่อกลับไปคบกับพี่นัท ถ้าเทียบเรื่องการงานสู้แฟนเราไม่ได้เลย (พี่นัทไม่มีงานประจำทำ เค้าลาออกมาดูแลกิจการเล็กๆ เป็นร้านค้าของที่บ้าน แทนแม่ที่ป่วยเป็นมะเร็ง เวลาทั้งหมดของพี่เค้าตอนนี้คือ ร้านและดูแลแม่)

ถึงตอนนี้เรารู้แล้วว่า พี่นัทที่เป็นคนที่รักเรามากที่สุด เค้ายังเป็นห่วงเรา คอยถามเรื่องเราจากเพื่อนๆเสมอ ส่วน "ค." แฟนเราตอนนี้ตั้งเเต่รู้ว่าพ่อแม่เราจับได้ ยังไม่ติดต่อมาแสดงความรับผิดชอบอะไรเลย

ทำไมเราถึงคิดถึงพี่นัท ทั้งๆที่เราก็มีแฟนอยู่แล้ว เพราะนอกจากงาน เงินแล้ว "ค."สู้พี่นัทไม่ได้เลย ทั้งหน้าตา นิสัยส่วนตัว และการดูแล เทคเเคร์เรา พี่นัทให้เกียรติเรา เคารพพ่อแม่เรา อยู่ข้างๆเราเสมอ ในเวลาที่เราต้องการ ซึ่งตรงกันข้ามกับ "ค." แฟนเรา

จากวันที่เลิกกัน-ตอนนี้ เราเริ่มใหม่แล้วสองครั้ง แต่พี่นัท ก็ยังไม่มีใครใหม่ เป็นไปได้ไหมคะ ว่าเค้ายังไม่ลืมเรา และยังรอเราอยู่ และพี่นัทจะรังเกียจผญ แบบเราไหม ที่ไม่เห็นคุณค่าตัวเอง ยอมไปนอนกะผชง่ายๆ ทั้งๆที่พี่นัทให้เกียรติเราและพ่อแม่เรามาตลอด

มาถึงตอนนี้ เราได้รู้แล้วว่าใครที่รักเรา กับ ใครที่แค่อยากได้ตัวของเรา , ได้รู้แล้วว่าเวลาเราตามเพื่อนไปสนุกแต่พอพลาดขึ้นมา ไม่ใช่เพื่อนเราที่ร้องไห้ แต่คนที่ร้องไห้คือพ่อแม่และคนที่รักเรา , ได้รู้แล้วว่าความสนุกแค่ช่วงประเดี๋ยวมันทำให้เราเสียคนดีๆไป และสุดท้าย ได้รู้ว่าความสนุก ความไคร่ ไม่ยั่งยืน เท่าความรัก

ของคุณคะ
- ดา -