คือคบกับแฟนมาจะเข้าปี ที่4 แล้วคะ แต่มีปัญหากันบ่อยมาก ไม่ใช่เรื่องนอกใจ  ไม่ใช่เรื่องงี่เง่า. แต่เป็นเรื่องของเวลาเราไม่ตรงกัน แล้วเราก็พอยพาลทุกอย่างไปด้วย คือเราเรียนพยาบาล  อยู่ช่วงฝึกงาน เข้วเวรวุ้นๆเหนื่อยๆ แต่ก็ได้กำลังใจเวลาที่ว่าง  ส่วนแฟนเป็นทหารพึ่งเรียนจบ  เข้าเวรเช่นกัน แล้วความบรรลัยก็เกิดมาเรื่อยๆ เราว่างแฟนนอน เรานอนแฟนว่าง แต่แปลกที่เราจะหาเวลาว่างให้เค้าเสมอถึงไม่มีก็จะว่างให้ อยากคุยอยากเจอ โทรมาดึกแค่ไหนเราก็ตื่นมารับ เข้าเวรเราก็คุยเป็นเพื่อน แต่แฟนเรานะ (ตรงข้าม)สิ้นเชิ่ง แล้วมันก็เป็นแบบนี้อยู่เรื่อย เอาตรงๆมันห่วงนอนมากกว่าไหม?  พอหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาเราพูดว่าเราน้อยใจที่หลายๆครั้งที่ต้องโดนบ่อยทิ้งไว้ ไม่ได้ใส่ใจเรา แฟนเราตอบมาว่า ทำงานแล้ว มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ ไม่ได้ว่างมานั่งรอ...อ้าวแล้วเราแตกต่างจากเขาตรงไหนเรียนงั้นเหรอ เราก็ฝึกงาน เข้าเวร มีการบ้าน เช่นกัน เราสับสนมากว่าสรุปแล้วตอนนี้เขารักเรา หรือเขารักตัวเองมากกว่า??   เราตัดสิ้นใจเดินออกมาลองดู ถ้าเราไม่ทำแบบเดิมเขาจะทำไง เราบล็อคเบอร์ เพราะรู้สึกไม่อยากคุยเหนื่อยใจ แต่เฟสไลน ติดต่อได้ จนกระทั่ง10 วันแล้ว เขาดูไม่มีปฎิกริยาอะไรเลย มีเราบ้างไปคนเดียว ชีวิตดำเนินต่อแบบสบายๆ อัพเตตัส นู้นนี่นั้น แต่ไม่ได้หมายถึงเราเลย รู้สึกเจ็บนิดๆ 4ปีไม่มีความหมายเลย

ปล.กระทู้แรกในชีวิต ชีวิตติดเศร้า สับสนช่วงนี้ 😔