เล่าท้าวความเมื่อก่อนทำงานสาวโรงงานที่หัวหิน กลับบ้านตจว.พบกันเค้าที่หมอชิต.
แลกไลน์คุยกันได้เกือบปีตัดสินใจมาอยู่กับเค้า.ด้วยคำว่สดูแลได้อย่างดีด้วย .เค้าอารมณ์ร้อนขึ้นๆลงทะเลาะกันบ่อยมากกและโกหกเราเก่งมาก..อันนี้ค่อยขยาย พอเรามาอยู่กับเค้าสามเดือนแรกเค้าก็เลี้ยงได้แหละข้าวสามมื้อของกินไม่ขาดค่าห้องค่าน้ำค่าไฟออกหมด ...ก็ดีเนอะ ..แต่คือเราเคยทำงานแล้วไม่ได้ทำงานมันรู้สึกว่าชีวิตไม่มีค่าเลยรอแต่เค้า(ไม่ได้ให้เงินใช้ส่วนตัวนะแค่ให้กิน)เรารู้สึกไม่โอเคเลยหางานทำ..บอกอยู่บ้านแล้วเบื่อเมื่อก่อนไม่มีติ๊กต๊อกนะ..งานแรกที่เจเจมอล..เค้าไม่ให้พกโทรศัพท์เวลาทำงาน..เค้าโทรไปเราก็รับไม่ได้เค้าก็ไปตามที่ทำงานเลยให้ออกเดี๋ยวนั้นโวยวาย อายเค้ามากก ก็ออกตามระเบียบก็ไปด่าเค้าไปทั่ว ก็มาทะเลาะกันบอกเครียดอารมณ์ไม่ปกติ แล้วเราก็เห็นยาเสพตืดในห้องซึ่งโกรธมากกกทะเลาะกันใหญ่โต เราเก็บเสื้อผ้าหนีออกมา ทั้งที่เงินไม่มีสักบาทลำบากมากๆนะตอนนั้น นั้งป้ายรถเมย์จะไปไหนจะทำงัยดี..เค้าก็มาตามกลับไปบอกขอโทษจะไม่ทำอีก...และเราก็เช่นกันไม่มีที่ไปและคงรักเค้าให้อภัยค่ะไม่เป็นรัยเริ่มใหม่..แต่แล้วก็มาเป็นอีก3เดือน5เดือนเวลาใช้จะไม่กินข้าวเราก็หิวต้องเดินไปปากซอบหาของกินเองนั่งวินไปทำงานเอง เค้าก็โทรหาทั้งวันอยากให้กลับบ้านนให้ลางานให้อยู่เป็นเพื่อนเค้าา หมกหมุ่นจิตนการแต่ทำไม่ได้นะคิดเพ้อฝันดูหนังแผ่นซีดี...ทั้งวันทั้งคืนเราทำงานเหนื่อยก็พลอยไม่ได้นอนไปด้วย...อดทนอดทน จนถึงที่สุด มันไม่ยอมหยุดสักที เราก็โทรบอกให้แม่เรามารับนั่นคือที่สุดแล้วจริงๆลูกผู้หญิงไม่อยากให้แม่ต้องมารับรู้อะไรแบบนี้..แต่คือเราก็ทำอะไรไม่ได้แล้วเบื่อ เหนื่อยล้ามากๆดราทิ้งงานทิ้งทุกอย่างไว้ตรงนี้เราไม่ไหวจริงๆเราเหนื่อยหนีกลับไปอยู่บ้านแค่ประมาณ 2 อาทิตย์เขาก็ไปรับเรากลับมา ไปขอแม่เราบอกแม่ว่าจะไม่ทำให้ร้องไห้เสียใจอีก....เหมือนจะดีใช่มั๊ย..แต่ไม่เลย เราจับได้ว่าเค้ามีลูกแล้วแต่ว่าลูกอยู่กับแม่เขาส่วนแฟนเก่าเลิกกันไปนานแล้วอยู่กินกันเกือบปีพึ่งรู้ ..เราก็รับได้นะเราชอบเด็กผู้หญิง..เรื่องราวจะดำเนินต่ออย่างไรค่อยมาว่าใหม่ตอนนี้ปี2022ก็ยั้งเฮีย้อยํ่และตอนนี้กำลังงหมดแรงที้จะอยู่แล้ว
คุณว่าฉันโง่มั๊ยและฉันควรจะทำยังงัยต่อไปดี..ฉันเหนื่อยที่จะทนอีกต่อไปแล้ว.กับสามีติดยา