อย่างที่ตั้งคำถามเลยค่ะคบกันมา 4 ปีช่วงเวลา ที่ผ่านมาเริ่มรู้สึกห่างกัน เเต่อยู่ด้วยกันนะคะ อยู่ดีๆเรามีความรู้สึกว่า เราอยู่คนเดียวได้โดยที่ไม่ต้องมีเขา มีความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เหมือนจะเหนื่อยกับความสัมพันธ์ ท้าวความก่อนเราเป็นคู่ที่ ไม่มีอะไรหวือหวา ไม่หวาน ไม่มีเซอร์ไพรส์ ไม่การบอกรัก ออกจะแนว เพื่อน ที่รู้ใจกัน พอนานเข้า เรามีความรู้สึกว่า เหมือน มันจะหนักกว่าเดิม มันกลายเป็นต่างคนต่างทำงาน เลิกงานกลับบ้าน กินข้าว นอนแต่เรายังคงทำหน้าที่แฟนตลอดหาข้าวซักผ้า ทำทุกๆอย่าง  เขาไม่ค่อยสนใจ เทคแคร์ เหมือนเเต่ก่อน เหมือนจะอิ่มตัว เพราะคิดว่าเรายังอยู่ในชีวิต เขา ก่อนหน้านี้เคยบอกเลิกเขาค่ะ ให้เหตุผลว่า มีบ้างสิ่งหลายๆอย่างที่เราไม่ตรงกัน เเละ ให้คำปรึกษากันไม่ได้เพราะจะกลายเป็น ทะเลาะกันตลอดและเราเหนื่อยกับความสัมพันธ์ที่ต้องพยายามทำให้มันดี เราพยายามคิดว่า เป็นเรา ที่ต้องการ ความรู้สึกเเบบ เก่า หรือเปล่า แต่ก็ได้เเต่ตั้งคำถามกับตัวเอง ว่า อยู่กันไปนานกว่านนี้เเละ จุดจบเรื่องนี่จะเป็นยังไง เคยพูดกันค่ะ ว่ายังไง สักวันเราจะต้องเลิกกัน เเต่ไม่รู้ตอนไหน เพราะอะไร หลายๆอย่างมันเปลี่ยนไป ถ้าจะให้เปรียบเทียบ จากเมื่อก่อน เขาเป็นคนเอาใจใส่ค่ะ ถาม ทุกอย่าง ไม่สบาย หายา ให้ แต่กลายเป็นว่าทุกวันนี้ เราไม่สบาย เขาจะพูดว่า เป็นอีกละ ละจะไปหาหมอยังไง ไปเองเหรอ นี้น่าจะเป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้เราคิดว่า เราอยู่คนเดียวได้ โดยที่ไม่ต้องมีเขา  คำถามคือ ทุกคนคิดว่าเราเห็นเเก่ตัวเกินไปมั้ยค่ะ กับการที่เราจะบอกเลิกเขาเพราะคิดว่า ต่างคน ต่างไม่ตรงกัน ความรู้สึกที่มีช่องโหว่ เพราะ เป็นเราที่รู้สึกอยู่คนเดียว..เพราะว่ามันเป็นความสัมพันธ์ที่ยิ่งอยู่ยิ่งห่าง