สวัสดีค่ะ ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาอยากรู้ว่าถ้าในมุมมองของบุคคลอื่นตกอยู่ในความสัมพันธ์แบบเราตอนนี้ จะมีวิธีตัดสินใจยังไงดีคะ คือเราคุยกับคนนึงมาประมาณ5เดือนแล้วค่ะ เขาเป็นรุ่นพี่ ห่างกันประมาณ3ปี เวลาเราคุยกับใครแล้วเราจริงจังมาก เราคุยศึกษาดูใจกับใครเราจะคุยแค่คนเดียว เราเจอเขาผ่านแอปค่ะ 2-3เดือนแรกๆความสัมพันธ์ค่อนข้างไปไวมาก คุยกันแค่1อาทิตย์ก็มีนัดออกไปเที่ยว ไปเดต บรรยากาศอินเลิฟแบบวัยรุ่นๆ ส่วนตัวเรามีปัญหาเรื่องการไว้วางใจคนเพราะแฟนเก่าที่เราเปิดใจให้เขาสร้างปมไว้เยอะมาก จนเราซึมเศร้าไปพักนึก ต้องพึ่งยานอนหลับกว่าจะดีขึ้นได้คือ เกือบปีได้ค่ะ พอเราคุยกับพี่เขาเราก็บอกว่า จะจริงจังจริงใช่มั้ย ถ้าวันไหนเราไม่ใช่ให้รีบบอก ไม่ต้องสงสารเรา ก่อนที่เราจะใส่สุดในความสัมพันธ์ เราจริงใจจริงๆ แล้วเรากลัวโดนหลอก เขาคือคนที่เข้ามาในชีวิตต่อจากแฟนเก่าเราระหว่างเลิกกับแฟนเก่าเราก็อยู่คนเดียวมาค่อนปี จนมาเจอพี่เขา ก็มีคุยกับคนอื่นบ้างแต่ไม่เจอคนที่เคมีเข้ากันเลย เปิดใจให้คนอื่นเข้ามาก็ไม่รู้สึกชอบ หรือยากที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ แรกๆเราคุยกันทุกเรื่อง แล้วเขาก็จริงจังกับเรามาก พี่เขาแสดงออกทุกอย่างว่าไม่มีอะไรที่น่าสงสัยเลย คุยกับเราแค่คนเดียว สงสัยอะไรก็ถาม เราก็จะได้คำตอบที่เคลียร์ใจ ไม่มีอะไรติดค้าง เขาเป็นคนดีมากแล้วก็ทำให้เรารักเขาไปแล้ว พอหลังๆมาเขาก็ทำงานเพราะใกล้จะจบปี4แล้ว ซึ่งเราเข้าใจ ว่าไม่มีเวลาให้ซักเท่าไหร่ จากที่เจอกันบ่อย ก็เจอกันน้อยลง จากปกติโทรคุยทุกวันก็ลดน้อยลง เพราะต่างคนต่างมีหน้าที่ เวลาไม่ตรงกัน เราก็ปรับความเข้าใจว่า ถ้าไม่มีเวลาให้กันแบบนี้ มันจะห่างเหินรึเปล่า กลัวว่าความรู้สึกมันจะลดน้อยลง เขาก็บอกว่าไม่หรอก เขาจะพยายามหาเวลามาให้ จนเราคุยกันเข้าเดือนที่4 เราเริ่มรู้สึกว่า เราต้องการความชัดเจน ความสัมพันธ์มันดูตันๆ จนบางทีเราไม่รู้ว่าเราจะเอายังไงต่อ ไปเที่ยวด้วยกันครั้งล่าสุดไม่ได้เจอกันก็ผ่านมา2เดือน เวลามันคลาดกัน ไม่ตรงกันเลย แต่เขาพอมีเวลาอยู่บ้างก็พักผ่อน เพราะทำงานเหนื่อย เขาก็ไม่ได้ออกไปไหน เราก็อยู่บ้าน จนหลังๆเราเริ่มคิดมากแล้วเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น จากเรื่องเล็กๆ ก็มีเรื่องใหญ่โตบ้าง เขาเป็นคนที่ไม่พูด ต้องเป็นเราที่ต้องเริ่มพูดเองถ้าไม่โอเคอะไรในความสัมพันธ์ หลังๆเราพูดอยู่ฝ่ายเดียว ทำให้เรามีความรู้สึกเกรงใจว่าถ้าพูดไป เขาจะปวดหัวมั้ย มันจะไร้สาระมั้ย มันจะดูงี่เง่ามั้ย เราเป็นคนที่คิดมากจากความสัมพันธ์ครั้งก่อน แต่พอพูดไปพี่เขาก็มีคำมาอธิบายตลอดนะคะ จนทำให้บางทีเรารึเปล่าที่เยอะเกินไป เราพยายามคิดให้น้อยลง เวลาว่างๆก็หาอะไรทำ จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน แต่ลึกๆแล้ว เรารู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเราสองคนมีปัญหา แล้วปัญหาคือ การที่คนใดคนนึงพูดความรู้สึกออกมาไม่หมดหรือไม่พูดเลย เก็บไว้ให้อีกคนรู้สึกไม่โอเคแล้วพูดออกมา เราปรึกษาเพื่อนจนเพื่อนเอือมระอาบอกให้ออกมาจากความสัมพันธ์ บอกว่าถ้าเป็นตัวมันคงไม่ทน เราก็อธิบายไปว่า เราก็ดูใจกันมานานแล้วถ้าจะให้มาหยุดตอนนี้เราก็ไม่อยากเสียเขาไป เราว่ามันยังปรับได้ถ้าเขาพยายามทำให้ปัญหาของเราเคลียร์ แต่เราก็เริ่มเหนื่อยถ้าเราปรับกันได้ มีเวลาให้กันเหมือนเดิมได้เราว่าทุกอย่างมันจะลงตัวมาก แต่เราก็เลิกที่จะคิดไม่ได้ว่า ทำไมเวลาที่เขาว่างเขาเลือกที่จะทำอย่างอื่น เวลาโทรก็เลือกที่จะเล่นเกมหรือดูโทรทัศน์ เวลาคุยเข้าจริงๆ ก็ง่วงนอนหรือมีเรื่องให้ไม่ได้โทร ระยะทางสำหรับเราไม่ใช่ปัญหา ถ้านัดเจอนัดกินข้าวกันคนละครึ่งทางเราโอเคมาก ถึงในอนาคต เขาจะอยู่เหนือเราอยู่ใต้เรามีเวลาเราก็จะนึกถึงเขาคนแรก หรือตอนนี้ความรู้สึกเรามันไม่เท่ากันแล้วคะ เขาเอาแต่บอกว่าทำงาน อาทิตย์นี้ไม่ว่าง ดูก่อนนะถ้าว่างจะไป จนทริปที่เราแพลนไว้ตอนนี้ก็ปล่อยเบลอไม่มีใครพูดถึงเลยค่ะ มีแต่เราที่รอว่าเขาจะว่างแล้วเอ่ยปากพูดเอ่ยปากชวน แต่พอว่างจริงๆก็ไม่ได้ชวน อาจจะมีปัจจัยอื่นที่ไปไม่ได้ แต่อะไรที่มันง่ายๆ อย่างมาเจอหน้ากันบ้างอาทิตย์ละครั้งเราก็โอเคแล้วค่ะ ที่เราไม่พูดกับเขาตรงๆเพราะเรายังไม่กล้าพอ เรากลัวคำตอบที่จะได้ ใจยังไม่แข็งพอ เราอยากเด็ดเดี่ยวแล้วไม่อยากทนกับอะไรที่มันบั่นทอนเราอยากจะเดินออกมาแบบมั่นๆ แต่ความสัมพันธ์ครั้งก่อนทำไว้หนัก พอเราเจอพี่เขาเราก็ไม่อยากเริ่มใหม่กับใครจริงๆค่ะ เขาซื่อสัตว์เทคแคร์ ดีแต่หลังๆมีปัญหาเรื่องการพูด ไม่มีเวลาให้ ไม่ใส่ใจเหมือนแต่ก่อน เรากลัวว่าความสัมพันธ์มันจะได้แค่นี้ คุยไม่ได้คบ หรือแค่คนขั้นเวลา เราอยากรู้ว่าในมุมมองของบุคคลอื่น จะมีวิธีปรับความเข้าใจยังไงกับคู่เราที่ดูเป็น ผช ปลงๆ นิ่งๆ มั้ยคะ หรือเลือกที่จะเดินออกมาควรมีวิธีคิดยังไง ถ้าว่าเราโง่ที่อยู่ในความสัมพันธ์แบบนี้เตือนได้นะคะ แต่อย่าว่ากันแรงเลยนะคะ5555 ปล.แท็กถูกรึเปล่าไม่รู้ด้วย