เนื่องจากประสบการณ์การทำงานแย่มาก เลยอยากมาเล่าเป็นอุทาหรณ์ให้ฟัง
เราสมัครงานเข้ามาที่นี่ได้ไม่เท่าไหร่หรอก แต่ว่าทนทำต่อไม่ไหวเพราะมันแย่กับทั้งจิตใจและสุขภาพมาก

ทั้งเพื่อนร่วมงานที่ไม่แบ่งเบาภาระงาน ทั้งหัวหน้างานที่แย่ ทรีตลูกน้องไม่เท่าเทียมกัน เลือกที่รักมักที่ชัง งานที่เยอะเกินกว่าระบุหรืออธิบายไว้ในรายละเอียดการทำงานและความคลุมเครือของเรื่องเงินเดือนที่ตั้งแต่เข้าไปทำงานก็ยังไม่รู้รายละเอียดอะไรในเรื่องที่ควรรู้เลยสักอย่างแต่โดนผลักภาระมาให้ทำทั้ง ๆ ที่ไม่เคยมีประสบการณ์

พิกัดเป็นห้างแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ อยากรู้ส่งข้อความมาได้ว่าคือที่ไหน(แต่จะตอบไหมก็อีกเรื่องนะ เพราะไม่อยากเล่าเรื่องนี้ซ้ำๆ มันแย่มาก)

แบ่งเป็นหัวข้อหลัก ๆ เลยคือ
1.ภาระงานที่หนักเกินกว่าควร
2.ระบบจัดการงานภายในแย่(มากๆ)
3.หัวหน้างานที่ไม่มีความเป็นหัวหน้างาน 

_________

หัวข้อแรกเลยก็ตามนั้น เพราะไม่ได้ระบุเนื้อหางานทั้งหมดที่ต้องทำทั้งในเว็บประกาศหางาน(บางเว็บ)และไม่ได้ระบุอย่างละเอียดในตอนสัมภาษณ์งาน การกระจายงานให้กับแต่ละคนไม่เท่าเทียมกัน ก่อนจะเริ่มทำงานมีช่วงเว้นระยะเวลาก็ไม่มีการติดต่อมาบอกรายละเอียดงานใด ๆ เพิ่ม จนกระทั่งวันที่เริ่มทำงานก็ยังไม่มีการอธิบายงานใด ๆ ทั้งสิ้น แถมยังให้เรียนรู้กับหน้างานเองโดยไม่มีการคอยดูแลอย่างใกล้ชิดจากพี่ที่ทำงานมาก่อนหรือหัวหน้างานเลย โดนลูกค้าด่าก็ไม่มีคนคอยซัพพอร์ตปล่อยให้เด็กใหม่ต้องรับงานคนเดียว

หัวข้อที่สอง : ระบบการจัดการภายในเน่าหนอนมากถึงขั้นที่เป็นถึงห้างใหญ่โตแต่ยังใช้กระดาษในการแจกแจงงาน?!!! 
แถมเป็นการแจ้งงานผ่านไลน์แบบวันต่อวัน ที่ไม่เป็นระยะเวลาแน่นอน รบกวนเวลาเลิกงานและสร้างภาระ มีการเบรกในระหว่างการทำงานแต่ไม่มีระบบตามคนเบรกก่อนหน้าให้กลับมาทำงานจนต้องทำงานกินเวลาพักของตัวเองไปเป็นชั่วโมงหลายครั้งมาก ๆ แถมอีกอย่าง ชุดยูนิฟอร์มก็คือต้องใส่ซ้ำกับของคนเก่าที่เคยออกไปก่อน ไม่มีการตามชุดยูนิฟอร์มให้

(ไม่ต้องถามว่าจะทำงานนานไหมนะ เพราะบางทีมันจะมีพวกเข้ามาตอบว่า เอ้าก็ทำงานไม่นานเขาก็เลยไม่ตามชุดให้ไง ประมาณนี้ ถ้าจะมาพิมพ์แบบนั้นอันเชิญออกจากกระทู้นี้บัดเดี๋ยวนี้!!!!! คือเรื่องของชุดการทำงานพื้นฐานมันควรจะเร่งรีบจัดการให้ไหม? ไม่ใช่ปล่อยไปเป็นเดือน ๆ แบบนี้)

หัวข้อสุดท้ายเลย : เรื่องของหัวหน้างาน อย่างที่เขาบอกว่าถ้าเจอหัวหน้างานดี มันจะโอเคมากในชีวิตการทำงาน แต่ไม่ใช่กับที่นี่
อยู่กันแบบครอบครัวงูพิษ ใครอยู่ได้ก็ทนต่อไปเถอะ 
ไม่รู้ว่าใช้เกณฑ์อะไรในการตัดสินว่าคนนี้ทำงานเป็นหรือว่าคนนี้อยากช่วย ดูหน้าตา? หรือจริตการพูด หรืออะไรก็ไม่รู้ แต่ก็ช่างมันเพราะเป็นพวกที่มองคนอื่นที่ภายนอกไม่ควรให้ค่าสุด ๆ แล้วกับคนที่จะคบเป็นเพื่อนร่วมงานด้วย หัวหน้างานไม่ซัพพอร์ตอะไรสักอย่าง พอเกิดปัญหาก็บอกว่า 'เป็นประสบการณ์ แบบนี้แหละเดี๋ยวก็เจอเยอะขึ้นเอง' คือมันไม่ใช่การปล่อยผ่านแต่คุณต้องเข้ามาช่วย เพราะงานมันทำเป็นทีม ไม่รู้ว่าเอาอะไรคิดเวลาพูดออกมาแต่ละที เพราะอยู่นานมั้งเลยได้เป็นหัวหน้าแต่ความสามารถนี่ไม่ใช่เลย แล้วพอตอนจะออกงานก็มีการพูดประชด-ดัน เพราะว่าเราต้องการจะออกงานเพื่อไปเรียนต่อต่างประเทศ แต่ประโยคที่พูดคือ

'จะเอาอะไรมาไปเรียนต่อ แค่ลาออกจากงานของที่นี่ก็ติดแบล็กลิสต์เขาก็ไม่รับแล้ววีซ่าต่างประเทศอะ'

นี่มันใช่ประโยคที่หัวหน้างานหรือเพื่อนร่วมงานควรพูดตอนมีคนบอกว่าจะออกงานเหรอ? ถามจริง ๆ ใจต้องดำขนาดไหนที่ตลอดมาไม่เคยดูแลพนักงาน อยากให้เขาอยู่ทำงานให้ต่อ แต่ใช้คำพูดแบบนี้เนี่ยนะ? ไม่ต้องถามถึงสมองหรอก หัวใจความเป็นคนยังไม่มีเลยมั้ง (555555555555) 
แล้วก็มีการมาบ่นกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นที่เออออตามกันไปด้วยประมาณว่า ไม่น่ารับสัมฯเลย แล้วถ้าจะไปเรียนต่อตปท.ตั้งแต่แรกทำไมต้องมาทำงาน

…

จะรู้ไปทำไม เหตุผลที่เค้าจะมาทำงานก็เรื่องของเค้า จะออกก็เรื่องของเขา ที่รั้งคนทำงานไว้ไม่ได้มันก็เป็นเพราะงานระบบห่วย ๆ ของพวกคน สังคมห่วย ๆ ของพวกคุณ การทรีตลูกน้องสุดชุ่ยของพวกคุณไงล่ะ จะให้ต้องพูดอะไรอีก 


สุดท้ายนี้ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน และ ขอบคุณทุกคนถ้าเห็นใจ มีประสบการณ์ทำงานห่วย ๆ มาเตือนกันได้เลยค่ะ ไม่อยากให้กลายเป็นคัลเจอร์ในประเทศไทยว่าต้องทำงานหนักสิ ต้องทำงานยุ่งเยอะสิ ต้องมีความอดทนสิ คนเรามันควรมี work life balance ค่ะ ไม่ใช่เกิดมา ทำงานและตายไปอย่างเดียว


ปล.ขออนุญาตตั้งกระทู้คำถามนะเพราะตั้งเป็นสนทนาไม่ได้