เรื่องล่าสุดที่น่าจะเเรงที่สุดแล้วจนเราไปนอนบ้านเพื่อนเลยเราไม่ได้อยู่กับแม่ตั้งแต่เด็กเลย
ตอนที่เราเกิดครอบครัวจนมากแม่เป็นครูบวกทำงานค้าขายเสริมแม่ไม่มีเวลาเลี้ยงเราจนมีคนรู้จัก
แม่เขาเป็นคนดีมากๆปัจจุบันเป็นพ่อทุนหัวแม่ทุนหัวเราเขาอยากลองเลี้ยงเด็กก่อนมีลูกพอดีเราเลย
ได้อยู่กับเขาในระหว่างแม่ทำงานจนแม่ลาออกจากการเป็นครูแล้วมาค้าขายเต็มที่จนเริ่มตั้งตัวมีฐานะ
(พ่อก็ช่วยกันเลี้ยงเรานะคะแต่จะพูดปัญหาแม่กับเราเป็นหลัก)เอายายมาดูแลเพราะพี่ชายแม่อีก2คน
ติดยามีลูกด้วยแต่ปล่อยละเลยแม่เลยเอาหลานมาเลี้ยงด้วยและเป็นหัวหน้าครอบครัว
เรื่องมันสะสมขึ้นตอนเราได้ไปอยู่กับป้าที่ต่างจังหวัดตั้งแต่7ขวบเราต้องดูแลตัวเองอยู่ตัวคนเดียว
แม่บอกว่าต้องให้เรียนภาษาแต่เด็กไปอยู่กับป้าจะได้มีคนดูแลแม่ส่งเงินมาอย่างเดียวป้าเราเป็นคนจีน
เรียนที่นั่นได้ตั่งแต่ป.3จบม.3ลำบากมากๆป้าไม่ดูแลเราเลยขนาดจะใช้เครื่องซักผ้ายังโดนด่าต้องซักมือ
(มีเรื่องแบบมากมายจะไม่ลงเยอะนะ)มีครั้งหนึ่งเราขาหักตอนนั้นป.4ใส่เผือกเป็นเดือนแม่ไม่มาเยี่ยมเรา
เลยไม่ถามด้วยเป็นไงมันสะสมมาเรื่อยๆอะงานจบเราไม่มานานๆมาเยี่ยมทีวันเกิดจำไม่ได้ไม่รู้ด้วยเราชอบอะไร
จนเราย้านมา ชม.พึ่งได้อยู่กับแม่ช่วงโควิด ครั้งนี้เราทะเลาะกันแรงมากเพราะลูกพี่ลูกน้องนินทา
เราเเบบเวอร์เกินเราก็นึกถึงเรื่องเก่าๆที่มันสะสมบวกน้อยใจแม่ไม่สนใจอะไรเลยมักจะเป็นที่2จากงานเสมอ
มันเลยทำให้เราเขียนระบายความรู้สึกลงไปไปดูในยูทูปมาบอกช่วยใจเย็นเมื่อก่อนเราคงจะโวยวายแล้ว
แต่โตขึ้นมั้งอายุ18ละ หลังจากเขียนไปมีคำหยาบบ้างก็คนมันอารมณ์เสียอะสาดทุกอย่างลงไปเลย
แม่มาเห็นตอนนั้นเราไปนอนกับเพื่อนช่วงนี้ทะเลาะกันเราไม่คุยกับแม่เลยเพราะโตขึ้นคิดได้ว่าต้องพูด
ทำร้ายจิตใจแม่แน่เลย เงียบแล้วหลีกเลี่ยงดีกว่าไม่อยากอารมณ์นำทั้งที่ในใจอยากระเบิดออกมามาก
ทนไว้และว่าออกไปที่อื่นไปคิดอะไรเงียบๆดีกว่ามันก็มีมากกว่านั้นแม่มองเราเป็น"ภาระ"เพราะแม่เล่าออกมา
จากปากเองเล่าเรื่องสมัยอดีตที่ตัวเองเคยผ่านอะไรบ้าง(เล่าให้ฟังก่อนทะเลาะกัน2วัน)ตอนนี้เราไม่คุยกับแม่
มา2วันละไม่รู้ควรทำไงดีละแม่ก็ไม่พูดอะไร