หัวข้อตามกระทู้เลยค่ะ…

ก่อนที่จะไปด่า หรือต่อว่า ป้าข้างบ้าน
(ของบ้านอื่น ๆ)
.
.
บางที ป้าข้างบ้านของใครสักคนอาจมาในรูปแบบของคนในครอบครัวเราด้วย

คืออย่างงี้ค่ะ ตรงๆเลย

บ้านเราเป็นครอบครัวใหญ่มีคนแก่อยู่ด้วย เป็นคุณย่าเราเอง ชอบแอบฟังคนอื่นคุยกัน (แอบฟังทุกคนเลยค่ะ ข้างบ้านทะเลาะกันก็จะเดินไปอยู่ใกล้รั้วที่ติดอยู่กับบ้านอื่น ฟัง!ว่าเค้าทะเลาะกันเรื่องอะไร เช่น ติดหนี้มั่ง หรือทะเลาะเรื่อยเปื่อย ไม่เว้นคนในครอบครัว เช่น พ่อคุยกับแม่ หรือ เราคุยโทรศัพท์กับแฟน กินอะไร อยู่ไหน ทำไรอยู่ วันนี้เที่ยวไหนดีซึ่งบางเรื่องไม่ใช้ประเด็นสำคัญอะไรที่ย่าจะต้องฟัง ก็ชอบฟัง! คือนั่งติดกำแพงห้องเราทำเนียนเอานั่นนี่มาทำอ่ะ เกินไปมั้ย ซึ่งเรารู้สึกว่าเป็นการรุกล้ำความเป็นส่วนตัวมาก ๆ ไม่โอเคจริงๆ)

ถามซอกแซกเรื่องส่วนตัวของคนอื่น (บ้านอื่น หรือคนอื่นที่เรารู้จัก หรือพามาเยี่ยมบ้าน เช่น เพื่อน แฟน เป็นต้น)

พอถามซอกแซกได้ข้อมูลจากบ้านอื่นมาแล้ว ข้อมูลที่ได้บางสิ่งก็ควรยินดีกับเขา เช่น ลูกสาวของป้า A แต่งงานแล้ว , ลูกชายป้า B รวยหาเงินได้เยอะ แกจะไม่ยินดีหรืออะไร แต่จะเดินมาพูดให้เราฟัง เช่น (ป้า B มันอวดรวย วอทท!? เค้ารวยก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ ประเด็นคือ เราเข้าใจความหมายที่ย่าพยายามจะสื่อสารออกมา) หรือ ป้านี้ลูกเค้าตอนนี้ไปเรียนต่อเอกเมืองนอกละ  เอาที่ดินไปเข้าธนาคารเอาเงินส่งลูกเรียน เพื่อ!?

เรื่องของคนอื่นที่ฟังแล้วสนุกปาก ป้าข้างบ้าน (บ้านอื่น) + ป้าข้าบ้าน (ย่าเรา) = เอาเรื่องของคนนั้นคนนี้ไปเล่าจนสนุกปาก

เมื่อก่อนย่าเราก็เป็นแนวนี้อยู่แล้วค่ะ แต่ไม่หนักเท่านี้ พออายุเยอะขึ้น อยากถามอะไรก็ถาม อยากพูดอะไรก็พูด ไม่กลั่นกรอง

เราซึ่งเป็นหลานรู้สึกไม่อยากอยู่บ้าน พาใครมาบ้านเยี่ยมบ้านก็ถามหมด ถามทุกอย่าง ถามจนเราอาย แล้วต้องแอบเนียนๆพาเค้าหนีไปที่อื่น เพราะมันเกินขีดจำกัดของคำว่ามารยาทที่ไม่ควรจะถาม

พอเราไม่อยากคุยด้วย หรือแกถามเราในสิ่งที่เราไม่อยากตอบ เพราะไม่รู้ว่าถ้าตอบคำถามนี้ไปแล้ว จะได้ประโยชน์อะไร เราเงียบ.. แบบทำหูทวนลม หรือไม่ก็เดินหนี (เอาจริงคือในใจหงุดหงิดนะ โมโหมาก จะไรนักหนา) แกก็จะพูดว่า ถามใครก็ไม่มีคนตอบ ไม่คุยด้วย ประมาณนี้ค่ะ

โครตลำบากใจ แต่ยังไงก็ย่าเรา แต่ก็นั่นแหละมันเหนื่อยสุดๆ