จริงๆผมเชื่อว่า ความไม่โอเคของคนเรามันต่างกัน การอดทนกับสิ่งต่างๆมันต่างกันครับ
ถ้าอดทนเพื่อสิ่งที่ดีกว่าผมแนะนำให้อดทน แต่ถ้าดูแล้วมันไม่ดีระยะยาว เช่นตัวงาน เพื่อนร่วมงาน ความก้าวหน้า

ผมขอแชร์ของผมนะ ผมเคยทำงานในมหาลัยครับ แล้ว สอบได้ข้าราชการกระทรวงหนึ่งที่ก้าวหน้ามาก แต่โชคร้ายรุ่นเดียวกันกับผมได้ลงตำแหน่งดีๆหมด หน่วยดีๆ เพื่อนร่วมงานดี ของผมได้ลงจังหวัดห่างไกลบ้าน หัวหน้างานแย่ไม่สอนงานสร้างปัญหา ทิ้งเรื่องเงินเชิงโครงสร้างองค์กรไว้ ให้ผมไปแก้ทั้งๆที่ไม่ใช่ตำแหน่ง ผมก็ไปทำ ทำไม่ได้อยู่แล้ว เพราะปัญหาใหญ่มากถึงกับต้องเชิญทีมงานจากหน่วยงานใกล้เคียงมาวางระบบให้ แต่ ระดับบริหาร จะเอาผิดผมให้ได้ ถึงขั้นเคยบอกกับผมว่าจะตั้งเอาความผิดผม ซึ่งไม่เป็นธรรมมาก ผมเลย ทำ 1ปี  เพื่อเอาเป็นประสบการณ์การทำงานแล้วลาออก ถ้าไม่ลาออก ก็คงต้องก้มหน้ารับความผิดไป อาจไม่ถึงขั้นไล่ออก แต่ต้องรับในสิ่งที่เราไม่ได้ก่อ
- ตอนนั้นลาออกแบบไม่มีงาน เพราะไม่สามารถกลับมาสมัครงาน หรือสัมภาษณ์งานได้
- ขับไรเดอร์ระหว่างหางานใหม่ สอบ 3-4 รอบ ท้อมาก
- ท้อแต่ให้กลับไปข้าราชการที่เดิมคือไม่เอา กลับไปเหมือนตายทั้งเป็น ผมเข้าใจความรู้สึก

- สุดท้ายผมสอบได้หน่วยงานหนึ่งทำงานใกล้บ้าน เงินเดือนมากกว่าข้าราชการค่อนข้างมาก ความมั่นคงดี แม้ไม่ใช่ข้าราชการ
- ทำให้ผมรู้ว่า มันไม่มีคำตอบที่ถูกหรือผิด คนรู้จักผมหลายคน รับราชการได้ดีก็เยอะ ไปเจออะไรแย่ๆ ต้องออกก่อนเอาบำนาญก็มี อันนั้นหนักหน่อย ถ้ารับราชการแล้วไม่มีเงินเก็บเยอะๆ และอยู่ไม่ถึงเอาบำนาญได้ บ้างทีหนักกว่าคนทำเอกชน รัฐวิสาหกิจแต่อยุ่เอาเงินก้อน ยังเอามาลงทุนได้ รับบำนาญ ปกส แม้ไม่เยอะ แต่ไม่อดตาย

ทั้งนี้ผมแนะนำว่า ถ้ายังพอทนได้ ทำไปก่อน หางานใหม่ไปด้วย ไม่ใช่เรื่องที่ผิด องค์กรไม่ได้แคร์เรา องค์กรเลือกคน เราก็เลือกองค์กรได้ หาที่ๆดีสุดสำหรับเรา องค์กรก็ได้คนใหม่ เราก็ได้มีโอกาสที่ทำงานใหม่ ขอให้โชคดี อย่าฟังเสียงคนอื่นดูถูก เพราะคำว่าอดทนเราไม่เหมือนกัน

ไม่ได้ยุให้ลาออก แต่ให้ค่อยๆคิดๆครับ