เรื่องมีอยู่ว่าเราคบกับแฟนเรามา 5 ปี และตอนนี้แต่งงานอยู่กันมา 5 ปี
หลังจากแต่งงานได้ 3 ปี เขาแอบคุยกับคนอื่นที่ทำงานเดียวกันซึ่งเราจับได้ แล้วทั้งคู่ก็เหมือนจะเลิกคุยกันไปสักพัก
จนต่อมาหลังจากนั้น 3 เดือนเราก็มาจับได้อีกว่ากลับไปคุยกัน ครั้งนี้เราขอเขาเลิกแต่ปรากฏว่าเขาไม่ยอมเลิกกับเรา
เขาตามง้อจนเราโอเค และรู้สึกว่าอยากจะประคับประครองชีวิตคู่อีกสักครั้งเพราะว่าผ่านอะไรด้วยกันมาค่อนข้างเยอะ

ผ่านไปได้ไม่นานเราก็ดันกลับมารู้อีกว่าแฟนเราพยายามติดต่อผู้หญิงคนนั้นอยู่เลื่อยๆ จนตัวเราเองตอนนี้ระแวงตลอดเวลา
ใช้ชีวิตไม่เป็นสุขเอามากๆเลย แต่ก็ไม่ถึงกับเอามาคิดให้เสียงานเสียการน่ะค่ะ เราจะคิดช่วงเวลาที่เราอยู่คนเดียวหรืออยู่บ้าน

มันดูโง่ใช่ไหมที่ยังอยู่ในจุดนี้ ถ้าจะถามทุกคนว่าเราจะออกจากจุดนี้ยังไงก็คงตอบว่ามันขึ้นอยู่ที่ตัวเราอีก
บางทีตั้งกระทู้ขึ้นมาก็เหมือนมาแสดงความโง่ให้ทุกคนเห็นแหละ อย่างน้อยก็ได้พูดได้พิมพ์มันออกมาจากให้ 
และเราคิดว่าสักวันตัวเราคงจะออกจะจุดนี้ได้

อยากให้ทุกคนพิมพ์หรือว่าอะไรก็ได้ให้เรารู้สึกตัวเอง ให้มันรู้สึกเจ็บ รู้สึกว่าควรออกมาได้แล้ว