คุยกับแฟนเก่าครั้งเดียวความเชื่อใจหายตลอดไป
แก้ไข
สวัสดี ค่ะเพื่อนๆ คือเราจะเล่าประสบการณ์ของเราให้ฟัง ก่อนแรกขอบอกลายละเอียดก่อนนะค่ะ ส่วนตัวแล้วเราเป็นคนเจ้าชู้มากไม่รู้จักพอมีแฟนก็ต้องคุยกับคนอื่นด้วยไม่ชอบคบคนเดียวชอบลั้นล้าไปวันๆมีจริงใจบ้างเล็กน้อย จากนั้นเรารู้สึกว่าเห้ยมันไม่ใช่เด็กๆแล้วนะที่ต้องมาคบกับแฟนเราต้องมีอีกคนเราจึงอยู่คนเดียวสักพักไม่คบใครแต่คุยหลายคน !!! ก็แบบไม่จริงจังกับใคร จากนั้นเราก็เจอเด็กคนนึ่งซึ่งตรงสเปกเรามาก อยู่โรงเรียนเดียวกันด้วย ตอนนั้นเราอยู่ ม.6 เราแอบมองรุ่นน้องคนนั้นซึ่งน้องอยู่ ม.5 คือ น่ารักอะแบบชอบเลย เราจึงทักน้องเขาไปในเฟชบุ๊คตอนนั้นเราไม่ได้คุยกับน้องเขาคนเดียวหรอกก็มีคุยกับคนอื่นบ้างแต่คือ น้องคนนี้พี่ชอบเลย เราก็คุยกันไปสักพักด้วยความที่เราเจ้าชู้คำพูดเยอะ น้องเขาก็แบบเหมือนจะชอบเราด้วย ก็แบบสมหวังคบกันคือเราชอบเลยเราเลยเลือกน้องคนนี้มาเป็นแฟน แต่ดูเหมือนน้องจะรู้นะว่าเราเจ้าชู้แต่แบบเราคิดในใจว่าคนนี้และใช่ หัวใจและจะไม่มีใครคบคนนี้ไปนานๆละ แรกๆคบกันน้องดีมากดีทุกอย่างโคตรดีและแบบน้องติดเรามากเราก็ติดน้องมาก ก็คบกันไปประมาณ 2 เดือน น้องเขาจะไปทำงานกับพ่อแม่เสาร์อาทิตย์ เราก็รู้สึกเหงาที่น้องเขาไปทำงาน ก็แบบความเลวเกิดขึ้นค่ะ เราไปทักแฟนเก่าเรา เค้าล้อเล่นและแฟนเราก็มาเห็นคือแบบ เราก็แบบไม่รู้จะพูดยังไงแบบจับได้เต็มๆ เออไม่ทำแล้วไม่มีอีกแล้ว เชื่อใจนะไม่มีอีกแล้ว น้องแบบเริ่มรู้สึกผิดหวังกับเราแล้วแต่น้องก็ยังรักเราไม่เลิกกับเราเราก็เออไมีทำละคนนี้จริงจัง จากนั้นก็คบมาเลื่อยๆมาจนเราจบม. 6 เราเข้ามหาลัยและแฟนเราก็ขึ้นม.6 ก็แบบไม่ค่อยได้เจอกันแล้ว แฟนเราก็หวงเรามากๆ แบบระแวงหวงมากที่เราไปอยู่มหาลัย พูดเลยว่า ทะเลาะกันบ่อยมากเพราะเราเจ้าชู้ชอบคุยกับคนอื่น ระแวงเรานู้นนี้ ทะเลาะกันทุกวัน แต่เราก็อธิบายนะว่าเออรับน้องนะไม่มีไรเออแฟนเราก็เข้าใจอื้มเชื่อใจเรามาตลอด จากนั้นเราก็แบบอยู่ดีๆ ก็มีแฟนเก่าเราทักมาในเฟซบุ๊คเราก็คุยเพราะเห็นว่า เราอยู่ไกลกับแฟนแฟนคงไม่รู้หรอก เราก็คุยๆแต่ไม่ได้ไรมากแต่ก็คงไม่มีใครชอบหรอกเนอะ และพอเรากลับมาจากมหาลัยมาเจอกับแฟนเรา เราก็ลืมลบออกแฟนเราก็เห็นอีก ซึ่งคราวนี้เราคงคิดว่าคงไม่มีทางที่จะกลับมาคบกันแล้วละ เพราะเราผิดเต็มๆ แต่เราก็ง้อนะ แต่แบบคงหมดหวังละเพราะเราทำตัวเราเอง แต่สุดท้ายแฟนเราก็ให้อภัย คือแบบ แฟนเราโคตรดีให้อภัยตลอดทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนก่อนแล้ว แฟนเรามีแต่ความระแวง กลัวไปหมดว่าเราจะคุยกับคนอื่น ว่าเราจะออกไปหาใครไหมดึกๆ ว่าเราจะคุยกับใครไหมตอนที่เขาไม่ว่าง เขาไม่ไปเรียนเลยเพื่อที่จะรอคุยกับเรา เราก็แบบขนานนี้เลยหรอ เราเลยคิดว่าตอนนี้มันคงไม่ใช่ความรักแล้วละ มันคงมีแต่ความระแวง กลัว ทะเลาะกันทุกวันเอาเรื่องนี้มาทะเลาะตลอดจนเราทนไม่ได้ เราก็รู้ว่าน้องเขาเหนื่อยเราเลยบอกเลิกเขาทั้งๆที่ยังรักอยู่ แต่เราสงสารน้องเขามากไม่น่ามาเจอคนแบบเราเลย น้องเขาดีมากของมากที่สุด เป็นไปได้ถ้าย้อนกลับไปจะไม่คุยกับคนอื่นเลย คือแค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว ความเชื่อใจให้มากสุดคือนึ่งครั้ง นอกนั้นจะมีแต่ความระแวง ก็เลยมาเล่าให้ทุกคนฟังว่า อย่าได้ทำร้ายความรักดีๆของเราทั้ง2คน ความเชื่อใจไม่ได้กลับคืนมาง่ายๆอย่างที่คิด นะค่ะทุกคน
มาเขียนกระทู้นี้ก็อยากให้แฟนเราเข้ามาอ่านด้วยขอโทษสำหรับทุกอย่างที่ทำไม่ดี ผิดเองทุกอย่างขอบคุณที่ประครองให้มาถึงจุด จุดนี้ได้ รักเสมอ
คุยกับแฟนเก่าครั้งเดียวความเชื่อใจหายไปตลอด
แก้ไข
สวัสดี ค่ะเพื่อนๆ คือเราจะเล่าประสบการณ์ของเราให้ฟัง ก่อนแรกขอบอกลายละเอียดก่อนนะค่ะ ส่วนตัวแล้วเราเป็นคนเจ้าชู้มากไม่รู้จักพอมีแฟนก็ต้องคุยกับคนอื่นด้วยไม่ชอบคบคนเดียวชอบลั้นล้าไปวันๆมีจริงใจบ้างเล็กน้อย จากนั้นเรารู้สึกว่าเห้ยมันไม่ใช่เด็กๆแล้วนะที่ต้องมาคบกับแฟนเราต้องมีอีกคนเราจึงอยู่คนเดียวสักพักไม่คบใครแต่คุยหลายคน !!! ก็แบบไม่จริงจังกับใคร จากนั้นเราก็เจอเด็กคนนึ่งซึ่งตรงสเปกเรามาก อยู่โรงเรียนเดียวกันด้วย ตอนนั้นเราอยู่ ม.6 เราแอบมองรุ่นน้องคนนั้นซึ่งน้องอยู่ ม.5 คือ น่ารักอะแบบชอบเลย เราจึงทักน้องเขาไปในเฟชบุ๊คตอนนั้นเราไม่ได้คุยกับน้องเขาคนเดียวหรอกก็มีคุยกับคนอื่นบ้างแต่คือ น้องคนนี้พี่ชอบเลย เราก็คุยกันไปสักพักด้วยความที่เราเจ้าชู้คำพูดเยอะ น้องเขาก็แบบเหมือนจะชอบเราด้วย ก็แบบสมหวังคบกันคือเราชอบเลยเราเลยเลือกน้องคนนี้มาเป็นแฟน แต่ดูเหมือนน้องจะรู้นะว่าเราเจ้าชู้แต่แบบเราคิดในใจว่าคนนี้และใช่ หัวใจและจะไม่มีใครคบคนนี้ไปนานๆละ แรกๆคบกันน้องดีมากดีทุกอย่างโคตรดีและแบบน้องติดเรามากเราก็ติดน้องมาก ก็คบกันไปประมาณ 2 เดือน น้องเขาจะไปทำงานกับพ่อแม่เสาร์อาทิตย์ เราก็รู้สึกเหงาที่น้องเขาไปทำงาน ก็แบบความเลวเกิดขึ้นค่ะ เราไปทักแฟนเก่าเรา เค้าล้อเล่นและแฟนเราก็มาเห็นคือแบบ เราก็แบบไม่รู้จะพูดยังไงแบบจับได้เต็มๆ เออไม่ทำแล้วไม่มีอีกแล้ว เชื่อใจนะไม่มีอีกแล้ว น้องแบบเริ่มรู้สึกผิดหวังกับเราแล้วแต่น้องก็ยังรักเราไม่เลิกกับเราเราก็เออไมีทำละคนนี้จริงจัง จากนั้นก็คบมาเลื่อยๆมาจนเราจบม. 6 เราเข้ามหาลัยและแฟนเราก็ขึ้นม.6 ก็แบบไม่ค่อยได้เจอกันแล้ว แฟนเราก็หวงเรามากๆ แบบระแวงหวงมากที่เราไปอยู่มหาลัย พูดเลยว่า ทะเลาะกันบ่อยมากเพราะเราเจ้าชู้ชอบคุยกับคนอื่น ระแวงเรานู้นนี้ ทะเลาะกันทุกวัน แต่เราก็อธิบายนะว่าเออรับน้องนะไม่มีไรเออแฟนเราก็เข้าใจอื้มเชื่อใจเรามาตลอด จากนั้นเราก็แบบอยู่ดีๆ ก็มีแฟนเก่าเราทักมาในเฟซบุ๊คเราก็คุยเพราะเห็นว่า เราอยู่ไกลกับแฟนแฟนคงไม่รู้หรอก เราก็คุยๆแต่ไม่ได้ไรมากแต่ก็คงไม่มีใครชอบหรอกเนอะ และพอเรากลับมาจากมหาลัยมาเจอกับแฟนเรา เราก็ลืมลบออกแฟนเราก็เห็นอีก ซึ่งคราวนี้เราคงคิดว่าคงไม่มีทางที่จะกลับมาคบกันแล้วละ เพราะเราผิดเต็มๆ แต่เราก็ง้อนะ แต่แบบคงหมดหวังละเพราะเราทำตัวเราเอง แต่สุดท้ายแฟนเราก็ให้อภัย คือแบบ แฟนเราโคตรดีให้อภัยตลอดทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนก่อนแล้ว แฟนเรามีแต่ความระแวง กลัวไปหมดว่าเราจะคุยกับคนอื่น ว่าเราจะออกไปหาใครไหมดึกๆ ว่าเราจะคุยกับใครไหมตอนที่เขาไม่ว่าง เขาไม่ไปเรียนเลยเพื่อที่จะรอคุยกับเรา เราก็แบบขนานนี้เลยหรอ เราเลยคิดว่าตอนนี้มันคงไม่ใช่ความรักแล้วละ มันคงมีแต่ความระแวง กลัว ทะเลาะกันทุกวันเอาเรื่องนี้มาทะเลาะตลอดจนเราทนไม่ได้ เราก็รู้ว่าน้องเขาเหนื่อยเราเลยบอกเลิกเขาทั้งๆที่ยังรักอยู่ แต่เราสงสารน้องเขามากไม่น่ามาเจอคนแบบเราเลย น้องเขาดีมากของมากที่สุด เป็นไปได้ถ้าย้อนกลับไปจะไม่คุยกับคนอื่นเลย คือแค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว ความเชื่อใจให้มากสุดคือนึ่งครั้ง นอกนั้นจะมีแต่ความระแวง ก็เลยมาเล่าให้ทุกคนฟังว่า อย่าได้ทำร้ายความรักดีๆของเราทั้ง2คน ความเชื่อใจไม่ได้กลับคืนมาง่ายๆอย่างที่คิด นะค่ะทุกคน
มาเขียนกระทู้นี้ก็อยากให้แฟนเราเข้ามาอ่านด้วยขอโทษสำหรับทุกอย่างที่ทำไม่ดี ผิดเองทุกอย่างขอบคุณที่ประครองให้มาถึงจุด จุดนี้ได้ รักเสมอ