ผมเป็นลูกผู้ชายผมทนกับมารดาที่กดดันผมมาตลอด
เกลียดการมโนของ มารดา ซึ้งทำอะไรเสียงดังที่ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เสียงดังเช่นตอนที่ผมล้างจาน ผมพลาดทำจานตกแตกเสียงดังเพราะมันลื่น
ซึ้งตอนนั้นเราก็พึ้งทะเลาะกัน แล้วมารดาก็เดินมาชี้หน้าด่า ว่า' อย่ามาทำใส่ กับกุน้ะอย่าเอานิสัยสันดารเลวๆของมาทำ
ซึ้งก็อธิบายไปแล้วว่าไม่ได้ตั้งใจจะทำแต่ก็น้ะ โดนว่าเหมือนเดิมว่า ผมไม่ได้ภูมิใจที่เกิดมาในครอบครัวที่มารดาเป็นโลกประสาทต้องกินยาทุกวัน
มันทำให้ผมต้องทนรับแรงกดดันหลายๆอย่าง บางทีก็คิดที่จะหนีออกจากบ้านแต่คิดไปแล้วก็หนีไปพ้นครอบครัวเฮงซวยแบบนี้