เราอายุ15ตอนนี้ปิดเทอมอยู่แม่กับพ่อเราหย่ากันตอนเราอายุ12เพราะพ่อติดยาและไม่ช่วยค่าใช้จ่ายในครอบครัวแถมยังยืมเงินคนรู้จักไปทั่วแต่ตอนนี้เขาก็ยังมาอยู่ด้วยเพราะเขาไม่มีที่ไปเรากับแม่ก็ไม่มีที่จะหนีเขาเลยจำใจต้องอยู่ด้วยกันต่อแม่เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวเลี้ยงเรากับพี่3คนบ้านเรามีหนี้สินเยอะมากทำให้ต้องประหยัดเราก็ช่วยทำงานบ้านแต่ไม่ค่อยได้กวาดบ้านทุกวันเพราะเราต้องทำงานด้วยบางวันมันเหนื่อยจริงๆทำตั้งแต่ 6:00-18:00 น.ได้หยุดแค่วันอาทิตย์แต่เราไม่เคยบ่นเลยเพราะเราต้องการช่วยแม่เราพยามหาเงินเพื่อต่อม.4ค่าใช้จ่ายมันเยอะเราเลยอยากช่วยแต่พอมาวันนี้วันอาทิตย์เราหยุดเราเลยนอนตื่นสาย8โมงแม่ก็บ่นเราว่าจะนอนอะไรเยอะแยะนอนกินบ้านกินเมืองเราก็ยอมรับว่าตื่นสายจริงพอเราลุกขึ้นมาก็มากวาดบ้านถูพื้นซักผ้าล้างจานทำวานบ้านต่างๆและตอนเรากำลังจะตากผ้าพ่อกับแม่ก็ทะเลาะกับเรื่องที่พ่อไม่ช่วยอะไรในบ้านเลยเอาแต่มากินกับนอนเงินเดือนออกหายไป3-4วันก็เงินหมดเขาก็มาขอกินบางทีน้ำมันหมดกูมาขโมยน้ำมันในรถพี่เขาเพราะเขาไม่มีเงินพอแม่ทะเลาะกับพ่อพ่อก็ขี่รถไปที่อื่นเพราะรำคาญแม่แม่เลยมาลงที่เรากับพี่ว่านู้นว่านี้สาระพัดทั้งที่เรายังได้ได้ทำอะไรเลยมาบอกเราจี้เกียจไล่ไปอยู่กับพ่อขู่ตะขายบ้านละให้เราไปอยู่กับยายจนมาถึงคำที่โคตรจุกเลยเขาบอกว่า"กูต้องออกไปทำงานหาเงินมาให้ไปรร.แต่กลับขี้เกียจแบมือขอตังกูทำเหือนกูเป็นขี้ข้าที่ต้องหาเงินให้ใช่ไปอยู่กับพ่อไปอยู่ไปก็เป็นภาระกู"ตอนนั้นเราได้แต่เงียบเพราะไม่รู้จะพูดว่าอะไรเราทนมาตลอดทนกับพ่อกับแม่เขาทำเหมือนเราไม่ใช่ลูกตอนประถมพ่อเขาทุบตีทำร้ายเราเพราะเมายาหรืออะไรก็ไม่รู้แต่มีครั้งหนึงเขาพยามจะค่าเราเขาพยามดึงแขนเราไปครัวแต่เราเกาะเสาไว้สุดแรงจนเขาหยุดและบีบแก้มเราแล้วด่าเราและขู่ว่าจะค่าอีกที่เขาหยุดเพราะเราตะโกนเรียบพี่ชายเราแต่ตอนนั้นพี่เราไม่อยู่เขาคิดว่าพี่เราอยู่เลยปล่อยตอนนั้นเรากลัวมากจนแพนิกไปเราเอาไปเล่าให้แม่ฟังแม่เรากับบอกว่าสมน้ำหน้าตอนนั้นเราเสียใจมากมีแค่พี่ที่เข้าใจเรา.............เราอยากจะพูดออกไปกับแม่ตอนที่บอกว่าเราเป็นภาระว่า"ถ้ามีลูกแล้วคิดว่าเลี้ยงไม่ได้จะมีทำไม"แต่พูดไม่ได้เพราะเขาคือแม่..