ตอนนี้เราอายุ​ 19​ ย่างจะ20​ ค่ะ​ เราเป็นเด็กซิ่วที่ตอนนี้เรียนช้ากว่าอายุจริงไป2ปี​ เราอยู่กับคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวและญาติอีกหลายสิบคน​ ถือว่าเป็นครอบครัวใหญ่เลย​ เราเกลียดครอบครัวเรามากจากใจจริง​ บ้านเราค่อนข้างหัวโบราญและยังถือชายเป็นใหญ่อยู่ค่ะ​ หลานผู้ชายหรือลูกผู้ชายจะได้อะไรดีๆเกินหน้าเกินตาหลานผู้หญิงตชอดเลย​ เช่น​ งานปีใหม่​ แม่ใหญ่(ยาย)​ เคยให้เราแค่2000บาทแต่ให้น้องชายเรา5000เหตุผมเพราะว่า​ เราเป็นผู้หญิง​ไม่ได้ใช้อะไรเยอะอยู่แล้ว​ วันนั้นเราเข้าห้องแล้วเราหยุดร้องไม่ได้เลยไม่รู้ทำไมเหมือนกัน​ แต่นั่นไม่ใช่มี่เราควบคุมอารมณ์​ตัวเองไม่ได้ค่ะ​ กับคนอื่นเราควบคุมอารมณ์​ตัวเองได้ดีมากๆต่อให้เรารู้สึกโกรธเขาแค่ไหนเราก็จะบอกว่าไม่เป็นไร​ แต่พอเป็นกับคนในครอบครัวเราควบคุม​อารมณ์​ตัวเองไม่ได้เลยค่ะ​ อย่างกับน้องสาวเราเขาพูดอะไรที่มันทำให้เราขัดใจเราก็กรี๊ดแล้วก็ไปเทข้าวที่น้องกินอยู่ทิ้งเลยอะ​ เราโกรธตัวเองมากๆเหมือนกันแน่ก็ควบคุม​อารมณ์​ตัวเองมากไม่ได้​ หรือจะเป็นตอนม.ต้นที่เราโดนบูลลี่จนไม่ไปโรงเรียนเป็นอาทิตย์แม่เลยเข้ามาถามแตะเราก็ตวาดแม่ไปจนแม่โทรหาครูประจำชั้นเรา​ ตอนนั้นเราโกรธมากเราก็กรี๊ดอีกแล้วค่ะแถมยังขึ้นกูขึ้นกับแม่ด้วย​ เราไม่ได้อยากทำแบบนั้นเลยจริงๆนะคะ​ มันมีเหตุการณ์​หลายอย่างมากที่เราทำแบบนั้นกับแม่ แต่เมื่อวานกับวันนี้มันหนักกับเราจริงๆค่ะ​ เมื่อวานเรานั่งทานข้าวกับแม่ก็คุยเล่นกันปกติจนมันมีประโยคนึงที่แม่พูดแล้วมันขัดใจเรามากๆเราเลยบอกแม่ไปก็เพราะสถาบันครอบครัวเป็นแบบนี้ไงเด็กส่วนมากถึงได้เป็นโรคซึมเศร้ากัน​ แล้วแม่ก็สวนเราขึ้นมาแบบแกอะหรอเป็นโรคซึมเศร้า​ เราเลยบอกแม่ไปว่าหมายถึงเด็กคนอื่นแบบตะโกนอะค่ะแล้วก็ร้องไห้ด้วย้ราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรเหมือนกันแต่เราไม่ชอบที่แม่พูดไปหัวเราะไปเลยเราเสียใจมากๆ​ จนมาวันนี้เรานั่งร้องเพลงอยู่ค่ะ​ ฟังดูอาจจะเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับใครหลายๆคนนะคะแต่มันทำเราฟิวส์ขาดจริงๆค่ะ​ เราร้องเพลงอยู่แล้วโทรศัพท์​แม่วางอยู่ตรงที่เรานั่งแม่ก็พูดไม่หยุดแถมยังเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ​ เราทำมือบอกให้แม่หยุดก็แล้วอะแต่แม่ก็เดินมาแล้วท่อนนั้นมันเป็นท่อนที่เราตั้งใจร้องมาก​ เราเลยกรี๊ดแล้วก็ปามือถือที่ดูเนื้อเพลงทิ้งอยู่ลงพื้น(คือเครื่องที่พิมพ์อยู่นี่แหละค่ะ)​ เราขึ้นกูกับแม่แบบเรานึกคำไหนที่จะทำให้เขาเจ็บใจได้เราพูดออกมาหมดเลย​ แม่ไม่ได้ตอบโต้อะไรจนสักพักเราหอบแล้วก็ร้องไห้​ เราไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้เรารู้สึกผิดทุกครั้งเวลาทำตัวแย่ๆใส่แม่กับน้อง​แต่เราควบคุม​อารมณ์​ตัวเองไม่ได้เลย​ ปกติเรากรี๊ดไม่ได้แต่เวลาเราโกรธแล้วมันกรี๊ดออกมาเองเลยไม่รู้ทำไมเหมือนกัน​ และเรื่องล่าสุดที่เล่าไปมันคงจะไร้สาระสำหรับใครหลายๆคนจริงๆแต่มันเป็นความสุขเดียวของเราอะค่ะ​ เราควรทำยังไงดีคะเราเหนื่อยมากเลย​ เรารู้สึกผิดมาก​จริงๆ​ แต่เราควบคุม​อารมณ์​ตัวเอง​ไม่ได้เลยค่ะ