ปกติเวลาก่อนจะเป็นเมนส์ประมาณ1-2วันเราจะมีอารมณ์ที่รุนเเรงมาก หงุดหงิดง่ายหวั่นไหวง่าย เสียน้ำตาตลอด แต่พอครั้งนี้มันหนักมาก ที่จริงหงุดหงิดมาทั้งงันแล้วใครขัดใจก็จะบวกตลอดจนเพื่อนต้ิงห้ามไว้ ใครจุกจิกมากก็รำคาญ อันนี้น่าจะเพราะเมนส์เเต่พออยู่บ้าน แม่มาบ่นเรื่องไม่เป็นเรื่องเราก็ทำงานอยู่ แล้วพี่ยังจะมากวนประสาทตอนแม่บ่นอีก  มันน่าโมโหมาก เรายืนนิ่งทิ้งมือมองเหม่อออกนอกหน้าต่างฟังแม่บ่น น้ำในตาคือล้นมากเเล้วเเต่ต้องกลั้ไว้ พี่ก็มาปั่นประสาทอยู่นั่นเเหละ มองค้อนใส่พี่ทุกฝีก้าวที่มันเดิน สักพักก็เข้าห้องทำงาน นั่งร้องไห้ หัวเสียโมโหหงุดหงิดอยยู่คนเดียว ตั้งสติอยู่พักใหญ่ก็ออกไป บอกแม่ว่าเออเนี้ยเเม่หนูหงุดหงิดจะเป็นเมนส์ แม่ก็ว่าอะไร ไร้สาระ จะเป็นเมนเเล้วไปเหวี่ยงใส่คนอื่นได้ไง ถ้าเขาโกรธขึ้นมาจะทำไง แม่ก็บ่นก็ด่าว่าไร้สาระยังงั้นยังงี้ เราเดินเจ้าห้องและจะเข้าห้ิงน้ำอาบน้ำ. รู้สึกโกรธจนร้องไห้ อยากทุบอยากกรี๊ด แล้วสิ่งที่ทำคือ ทุบเเขนตัวเองเต็มแรงเเล้วก็จิก กรี๊ดเเบบไม่มีเสียงออกมา .มันทรมานมาก พยายามนิ่งที่สุดเเล้วตอนอยู่หน้าเขา เราเป็นแบบนี้ตลอดเเล้วทุกครั้งไม่เคยทำร้ายตัวเอง..  ทำไมเขาไม่เจ้าใจบ้าง  จากที่เขียนมาอาจจะไม่ใช่โรคเเต่เราก็อยากระบาย