เราเป็นคนที่เครียดมากเพราะทางครอบครัวและเพื่อนพี่ชายของเราชอบทำตัวเป็นภาระทั้งที่อายุก็ใกล้ไปกันห่างไม่เท่าไหร่พี่ชายของเราชอบก่าเรามีครั้งเราหนึ่งเรากินข้าวอยู่แล้วพี่เราก็พูดว่า-ข้าวดีๆดิ-ข้าวเหมือนหมูเหมือนหมาเลยว่ะทุเรศชิบมันทำให้เราตอนนั้นหยุดกินข้าวขึ้นมาในทันทีพี่เราชอบพูดทไร้ายจิตใจเราหลายอย่างมากแล้วเขาก็เป็นคนที่ติดเกมแล้วเขาก็จะชอบเอาเราไปด่าให้เพื่อนเขาฟังเขาชอขทำตัวสกปรกเข้าห้องน้ำทีเราไม่ค่ิยอยากเข้าต่อเรากับพี่ใช้ห้องเสื้อผ้าร่วมกันแต่พี่เรามักจะชอบทำรกไม่เคยทำอะไรเลยเวลาเราเรียกเขามาทำความสะอาดเขาก็ไม่เคยช่วยแต่พออยู่ต่อหน้าพี่สาวคนโตเขาจะชอบแกล้งทำเป็นเหมือนเราชอบใช้งานเขาทำงานบ้านทั้งที่มันไม่เป็นความจริงแล้วเราเป็นประเภทที่ขี้กลัวอย่างเช่นเวลาพี่เราจะพูดเกี่ยวกับเรื่องที่เราฝากเช่นมีครั้งหนึ่งเราฝากพี่เราซ่อนลิปสติกที่เราซื้อมาเพราะไม่อยากให้พี่สาวเห็นเขาก็ชอบทำดป็นแบบว่าไม่ได้ยินจะพูดดังๆเราก็กลัวว่าถ้าพี่จับได้เรามักจะจินตนาการหลายรูปแบบเช่นพี่อาจจะตีเราอาจจะไปบอกพ่อแม่อาจจะดุด่าเราแล้วมันทำให้เรากลัวมากแล้ววันนี้พี่เราก็ทิ้งภาระแล้วหนีไปเที่ยวกีบเพื่อนโดยการรื้อเสื้อผ้าแล้วด้วยความที่เสื้อผ้ามันมีเยอะแล้วแถมพื้นก็เปลียกหลังจากอาบน้ำเสร็จเสื้อผ้าที่ใส่หรือไม่ได้ใส่ก็กองรวามกันมันไม่ไหวเราเลยไปบอกพ่อเล่าความในใจแต่สิ่งที่พ่อพูดคือเดียวบอกพี่สาวให้ทันทำให้เราร้องไห้ไปขำไปเรารู้สึกขำกับคำที่พ่อพูดเพราะเวลาพี่สาวจัดการให้พ่อพูดทุกครั้งมันก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลเเล้วเวลาเราโดนพี่ชายดูถูกพอไปพูดกับพ่อคำตอบที่ได้คือโตป่านี้แล้วพี่น้องกันทไมชอบทะเลาะกันทั้งที่เราไม่ผิดเราไม่ชอบเวลามีความลับอะไรเราจะไม่บอกใครรวามถึงความทุกข์เพราะบอกไปก็เหมือนพูดกับตัวเอง