พอเลิกนั่งก็โล่งมาก หมดเวลาซักที เหมือนต้องทำสิ่งที่ไม่ได้อยากทำ อยากไปทำอย่างอื่นที่สนุกกว่าบันเทิงกว่า  เหลือบดูนาฬิกา เราต้องการทำครบเวลา 30 นาที แต่ความรู้สึกมันเกิดของมันเองตลอดว่าอยากให้จบไวๆ ต้องสู้กับมันไม่ให้ลืมตา

พอนั่งจบก็เหมือนมีลูกบอลลูนอัดกาซอยู่ในหัว มึนหัว รู้สึกสมองบวมๆ

เรายังไม่ได้ลมละเอียดนะคะ เคยรู้สึกเมื่อนานมาแล้ว กลับมานั่งใหม่ทำไม่ได้อีก ก็หายใจไปแบบหยาบๆ สั้นบ้าง ยาวบ้าง ตะกุกตะกักบ้างไปจนจบ เพราะพอลมหายใจต่อเนื่องก็ลืมบริกรรม พุทธโธ
กลับมาบริกรรมใหม่ก็เหมือน ต้องเริ่ม focus  ลมใหม่อีกรอบ

แต่มีอย่างนึงที่เราเริ่มจะพอทำได้ คือตามรู้ลมหายใจ กับความคิดค่ะ

 สอบถามค่ะ 

1. แค่นี้พอไหมคะกับการนั่งสมาธิ ถ้าไม่ได้ความสงบ แค่ตามรู้ลมรู้สิ่งที่มากระทบภายนอก ตามรู้จิต ได้อยู่แค่นี้จะถูกต้องไหม
ไม่ต้องพูดถึงปิติเลยค่ะ แค่สงบ เยือกเย็นยังไม่รอด

2. ความรู้สึกมึนหัว รู้สึกสมองบวมๆนี่เพราะเรากดดันกับการนั่งเกินไปหรือเปล่าคะ เลยกลายเป็นความเครียดแทนหลังจากลืมตา

ขอบคุณค่ะ