กี่ครั้งที่โทสะ
มาเอะอะอาละวาด
ลืมตัวสติขาด
สร้างเรื่องบาดหมางขุ่นเคือง

กี่ครั้งย้ำเตือนไว้
ว่าต่อไปหลังมีเรื่อง 
สติฝึกเนืองเนือง
ให้ประเทืองปัญญาตน

กี่ครั้งที่พลาดพลั้ง 
ต้องคลุ้มคลั่งอีกกี่หน
สติมาช้าเหลือทน
ต้องฝึกฝนกันต่อไป

ฝึกใจให้เมตตา
โกรธไม่มาเกิดไม่ได้
ถ้าเผลอโกรธเมื่อใด
ต้องให้ไวสติมา

ถ้าพลาดเกิดโทสะ
อภัยละย่อมดีกว่า
หายเองเร็วหรือช้า
ธรรมดาสัจธรรม

เมตตาสมาธิ
ฝึกสติเป็นประจำ
ลมหายใจหรือใช้คำ
บริกรรมพุธโธไว้

ขอโทษให้อภัย
เราผู้ให้ใจแจ่มใส
ยกระดับจิตใจ
หวังทำได้ในเร็ววัน

ปู่สอนหลานและสอนตัวเอง
(วันนี้ต้องขอโทษ และขอบคุณ ผู้ที่ทำให้เกิดโทสะ ทำให้เรียนรู้ว่าต้องเพียรพยายามบริหารยกระดับจิตใจนี้อย่างต่อเนื่อง)