เริ่มเรื่องเลยว่า ตั้งแต่เกิด ไม่เคยได้อยู่กับแม่เลย ตอนเด็กแม่กับพ่อก็จ้างคนเลี้ยง พอเริ่มโตรู้ภาษา ก็ได้ไปอยู่กับพี่สาวบ้าง ป้าบ้าง น้าบ้าง พอแม่กับพ่อ เลิกกัน ก็พากันแย่งตัว สรุปแม่แย่งได้ แต่ก็ฝากป้าเลี้ยง เราก็รับจ้างป้าล้างจานเสริฟน้ำเสริฟอาหารตั้งแต่ประถม เพื่อหาเงินไปโรงเรียนเอง พอเรามีเงินแม่ก็เริ่มยืมไปให้น้องต่างพ่อ ให้เราโทรไปขอเงินที่พ่อ เพราะครอบครัวพ่อค่อนข้างมีฐานะ มีอาทำงานอยู่ต่างประเทศสองคน พอเรามีเงิน แม่เขาก็จะดีกับเราพักนึง จะเป็นแบบนี้ทุกครั้งไป พอเริ่มโตขึ้นม.ต้น ก็มีข้อตกลงว่าจะเรียนต่อต้องช่วยหาเงิน เพราะแม่หาให้ไม่ไหว เราก็ไม่ได้ติดปัญหาอะไรหาเงินเรียนเอง ไปประกวดร้องเพลงบ้าง แข่งพูดอังกฤษแข่งวาดรูปสอบได้ที่1ทุกปี แต่แม่ไม่เคยยินดีอะไรกับเราเลย พอน้องได้ที่7 พากันไปเลี้ยงฉลอง พอเราเริ่มโตข้ามมอปลาย เราก็เลือกจะเรียนด้วยทำงานด้วย มีเงินก็ให้เขาใช้ แต่เขาก็เฉยๆแต่พ่อพี่ชายพี่สาวน้องชาย ที่ต่างพ่อให้ แม่อวดไปสามบ้านแปดบ้าน เขาเดือดร้อนเราช่วยหาเงินให้ทุกอย่าง เขาก็เฉยๆ เราเริ่มทำงานโดนน้องสาวแม่โกงเงินไปเป็นแสน แม่ก็ทำเป็นโมโหให้เราดูแต่พอไปอยู่กับน้องสาวเขาก็ไม่พูดอะไร เลี้ยงข้าวด้วยซ้ำ ที่เคยบอกเราว่าถ้าเรียนส่งให้ เรียนไม่ไหว แต่น้องสองคนทุกวันนี้ เขาก็ส่งกำลังจะจบม.ปลาย เราไม่สามารถพูดหรือว่าน้องได้เลย เขาจะออกรับแทนตลอด แต่พอไม่มีเงินมาขอเรายืมเรา แต่กับลูกคนอื่นๆไม่เคยขอ เราเจอแบบนี้เราควรจะทำยังไงดีคะ ทุกวันนี้ร้องไห้ตลอดเวลาเคว้งมากๆ ใครมีวิธีรับมือ หรือวิธีแก้ปัญหาแบบนี้ได้บ้างคะ
มีใครมั้ยคะ ที่รู้สึกว่าแม่รักไม่เท่าลูกคนอื่นๆ