ตั้งแต่เริ่มทำงานหาเงินใช้เอง ผมไม่เคยให้ใครยืมเงินเลย

มีแต่เลี้ยงวันเกิดผมบ้างก็พาไปกิน โดยผมเป็นเจ้าภาพอะไรแบบนี้ แบบนานๆทีปีละครั้งตามโอกาส
แต่ไม่เคยให้ใครยืมเงินเลย กับเพื่อนก็ไม่ให้ยืม และเพื่อนก็ไม่เคยขอผมยืมด้วย มันรู้นิสัยผมดี555

ส่วนพวกเพื่อนกิน ที่แค่รู้จักกันแต่ไม่ค่อยสูงสิง แบบเจอหน้าก็ยิ้มๆให้ กลุ่มนี้ผมไม่ให้ยืมแน่ๆ
ก็เคยคิดนะ ว่าถ้าถึงวันที่เราตกต่ำบ้าง ไม่มีเงิน เราจะทำยังไง จะพึ่งใครได้บ้างนะ
แต่พอเดินมาแบบนี้แล้ว ผมกลับมีเงินเก็บมากขึ้น

ทุกวันนี้รายได้มากกว่ารายจ่าย (ต่อเดือน) และก็จะทำแบบนี้ต่อไปครับ 
เห็นคนเสียมิตรภาพเพราะเงินมามาก เลยไม่อยากเจอแบบนั้น และเพื่อนที่รู้ใจจะเข้าใจเราครับ 

การมีเพื่อนที่จ้องจะหาแต่ผลประโยชน์จากเรา แบบนั้นไม่คบ เสียเวลา อยู่คนเดียวไม่มีเพื่อนสักคนยังรู้สึกดีกว่า

ผมมีเพื่อนสนิทแค่สองคนที่รู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียนมอปลาย จนผมอายุ 35
เป็นเพื่อนสนิทที่คุยได้ทุกเรื่องและเข้าใจผม และไม่เคยพูดเรื่องเงินๆทองๆแม้แต่ครั้งเดียว ไปไหนก็ช่วยกันออกช่วยกันจ่าย แต่ไม่เคยจะยืมเงินกัน