เราอึดอัดมาก ไม่รู้จะไปปรึกษากับใครกับปัญหาชีวิตที่เรากำลังเผชิญอยู่
...แม่เราเสียชีวิตตั้งแต่เราอยู่ป.5 พ่อเราทิ้งเราไปตั้งแต่เล็ก เป็นยายกับตาที่เลี้ยงเรามาตอนเด็ก และมีน้ากับป้าหาเงินมาช่วยตอนที่ตาเราทำงานไม่ได้เป็นอัมพาตตอนเราอยู่ป.5
หลังจากนั้นมาชีวิตเราก็ก้าวเข้าสู่ความลำบากตั้งแต่ตอนนั้น
เราเป็นเด็กเรียน เดินสายแข่งตลอดตั้งแต่อยู่ป.3 และชนะได้เงินรางวัลมาเกือบจะทุกครั้ง สอบได้ที่ 1 ทุกปี เพราะอยากได้ทุนการศึกษา เราได้ทุนมาตลอดตั้งแต่ป.2 ยันจบป.ตรี และได้ทุนซ้อนทุนด้วย ได้เพราะแข่งได้ ตอนจบม.3 เคยนั่งเอาสมุดบัญชีมาคำนวนเงินทุนและเงินรางวัลที่ทำได้ รวมๆกันเกือบแสน ไม่รวมที่ได้เป็นเงินสดบ้างอะไรบ้าง แต่...เราไม่เคยได้ใช้สักบาท น้าเอาเงินของเราไปหมด เรามีเท่าไรต้องให้น้าทั้งหมด เพราะน้าบอกว่าน้าเลี้ยงเรามา พ่อแม่ก็ไม่มี ค่านมค่าแพมเพิร์สหมดไปตั้งเท่าไร น้านั่งคำนวนเงินที่ให้เราไปกินโรงเรียนวันละ 15 บาท ทุกปี แล้วคำนวนออกมาเป็นหนี้บุญคุณที่ต้องชดใช้เขา
พอเข้าม.ปลาย น้าก็ยึดบัตรATM กยศ. ของเราไป เพราะเขาบอกว่าเขาเป็นคนให้เงินเราไปโรงเรียน เงินกยศ.ต้องเป็นของเขา แข่งอะไรได้มาก็ยึดหมด แต่เงินไปโรงเรียนวันละ30 บาท กลับให้เราบ้างไม่ให้บ้าง ตอนหลังเราขอทุน เราจึงเก็บเรื่องทุนไว้เงียบๆ น้ามารู้ตอนม.6 โดนฟาดเนื้อแตก ไปร้องเพลงตอนกลางคืนก็ไป ม.ปลายค่าใช้จ่ายไม่ใช่น้อยๆ ค่ากีฬาสี ค่ากิจกรรมต่างๆที่ขอน้าไม่เคยได้ สุดท้ายจบมาค้างค่าเทอมโรงเรียนอยู่สองเทอม ไม่ได้ใบจบ ดิ้นรนแทบตายกว่าจะรวมเงินมาจ่ายค่าเทอมเอาใบจบได้
พอเข้ามหาลัย ก็สอบชิงทุนได้ ไม่ต้องเสียค่าเทอม และอายัติบัตรเอาทีเอ็มใบเก่า เราทะเลาะกับน้าบ้านแทบแตก เราตกลงกับเขาว่าเราจะไม่เอาเงินเขาเรียนป.ตรี เขาจึงเลิกเอาเงินกยศ.เรา  เราสอนพิเศษไปด้วยเรียนไปด้วย แต่ทำได้ไม่เต็มที่เพราะต้องกลับบ้านมาดูแลตา หน้าที่เราคือต้องดูแลตาที่เป็นอัมพาตด้วย เช็ดอึฉี่ ป้อนข้าว เลิกเรียนต้องกลับมาทำให้แกทุกเสาร์อาทิตย์ ถ้าวันไหนติดธุระจริงๆดูตาไม่ได้ เราต้องจ่ายเงินจ้างป้าหรือน้องดูตา ก็ยังงงๆว่าทำไมต้องจ้าง แต่ถ้าไม่ให้ตังค์เขาก็ไม่ดูกัน เราต้องพึ่งพาหยิบยืมเงินแฟนเก่าเราบ่อยครั้ง หลายครั้งที่น้ากับป้าชอบบีบให้เราไปยืมเงินแฟนเรามาให้เขา เขาทนสภาพครอบครัวเราได้ถึงสี่ปี แต่ทนไม่ไหวก็จากไปอยู่ดี ตอนนี้ตาเสียไปแล้ว พร้อมกับเราเรียนจบพอดี
ทุกคนต่างคิดว่าถ้าเราเรียนจบแล้วเราคงหลุดพ้น แต่ไม่...
ที่บ้านต้องการให้เราหาแต่ผู้ชายรวยๆ ทุกครั้งที่เราคบใครจะถามตลอดว่าบ้านเขาทำอะไร มีตังค์ไหม ใครจนดูไม่ค่อยมีเงินก็แสดงท่าทีรังเกียจเขา
ตอนนั้นเราจบมาใหม่ๆ ก็ด่าว่าเราทุกวัน พูดแต่เรื่องเงิน
พอตอนนี้เราทำงาน มีลูกแล้ว มีครอบครัวมีสามี เราก็ให้น้าตลอด เราให้เขาเดือนละสามพัน เราซื้อแพมเพิร์ส ซื้อข้าวให้ยาย ให้เงินช่วยน้องสาวเราที่ไม่มีทำงานทำ เวลาป้าเงินไม่พอใช้เราก็ให้ เราจดบันทึกรายรับรายจ่ายทุกวัน ทุกเดือนเราเอาเงินมาคำนวนว่าเราให้ที่บ้านไปเท่าไร ไม่เคยต่ำกว่าหกพันบาทต่อเดือน
แต่เงินเดือนเราหมื่นห้า หักค่ากบข.  ค่าสหกรณ์แล้ว ไม่ถึงหมื่นสามด้วยซ้ำ ยังไม่รวมหนี้กยศ.  หนี้บัตรเครดิตที่ไปรูดมาช่วยน้า ค่างวดรถ ค่านมค่าแพมเพิร์สลูกเรา
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เราเจอน้าทีไร ทุกครั้งจะต้องพูดทวงบุญคุณตลอด เขาเลี้ยงเรามาหมดเป็นล้านๆ พ่อแม่ก็ไม่มี เราต้องให้เงินเขา เขาเป็นหนี้ที่ไหนต้องไปตามใช้ให้เขา บางทีเอาชื่อเราไปยืมเงินคนอื่นก็ยังมี
ล่าสุดจะให้เราเอาบ้านไปไว้ธนาคารเอาเงินมาให้เขาสามแสน หรือไม่ก็ให้สามีเราหาเงินค่าสินสอดมาให้เขาสี่แสน เขาจะถือว่าเขาขายขาดหมดหนี้บุญคุณต่อกัน
ตอนนี้เราหยุดให้น้าทุกบาททุกสตางค์มาเดือนนึงเต็มๆแล้ว
แค่เดือนเดียวจริงๆค่ะ แต่เขาตามทวงเงินเรา ด่าเราราวกับเราเนรคุณเขามาทั้งชีวิต ขู่เราว่าจะมาด่าเราที่บ้านแม่สามี จะไปประจานเราที่โรงเรียน จะไปฟ้องร้องปวีณาว่าเราทอดทิ้งยายกับเขา อกตัญญูเนรคุณ
โทรมาด่าเรา โพสต์เฟสบุ๊ค เอารูปที่เราใส่ชุดข้าราชการประจานด่าว่าเราเนรคุณพร้อมกับชื่อโรงเรียนที่เราสอน
ด่าเราตลอดว่าความจริงหน้าที่ดูแลเลี้ยงยายต้องเป็นหน้าที่เรา ไม่ใช่หน้าที่เขาเพราะยายเลี้ยงเรามา
ทวงบุญคุณว่าส่งเราเรียนให้เงินเรียนอาทิตย์ละเป็นพันๆจ่ายค่าเทอมให้เป็นหมื่นๆ พูดโกหกอย่างกับเราจำอดีตไม่ได้
เราอยากกลับบ้านไปดูยายมาก เพราะเรากลับไปทำความสะอาดแก พาแกไปเข็นเที่ยวทุกอาทิตย์ แต่นี่กลับไปไม่ได้เลย เพราะไปทีไรน้าก็จ้องจะเล่นงานเราเรื่องเงินตลอด
ตอนนี้เราใช้ชีวิตด้วยความไม่เป็นสุขเลย กลัวเขาไประรานคนอื่น ที่ทำงานเรา บ้านสามีเรา
เราให้เขาไม่ไหวแล้ว ให้จนเป็นหนี้ ให้อย่างไรก็ไม่เคยพอ
เราแนะนำให้เขาไปทำงานเพราะเขาเพิ่งจะอายุ40 เขาก็ยังยืนยันว่าเล่นการพนันหาได้เยอะกว่านั้น แต่เราเห็นเขาเล่นมาทั้งชีวิต เล่นจนหมดตัว เงินหมดก็กู้มาเล่นต่อ ไม่ก็มาบีบกับเรา ทั้งน้าทั้งป้าเล่นการพนันทั้งคู่
แล้วทำไมต้องเป็นเราที่ต้องเป็นหนี้บุญคุณจนโงหัวไม่ขึ้น ทั้งที่ให้มาทั้งชีวิต และไม่เคยขออะไรจากพวกเขาเลย
ตอนนี้เราเป็นห่วงยายอย่างเดียว อยากกลับไปดูแกบ้าง แต่ไม่รู้จะเข้าไปอย่างไรเพราะไม่อยากจะเจอน้าที่รีดไถเงินและด่าวาตลอด 😢😰