https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/item.php?book=9&item=26&items=25&preline=1

     [๓๓] ๗. (๓) อนึ่ง ในฐานะที่ ๓ สมณพราหมณ์ผู้เจริญอาศัยอะไร ปรารภอะไรจึงมีทิฏฐิว่า 
บางอย่างเที่ยง บางอย่างไม่เที่ยง บัญญัติอัตตาและโลกว่า บางอย่างเที่ยง บางอย่างไม่เที่ยง? 

ดูกรภิกษุทั้งหลาย พวกเทวดาชื่อว่ามโนปโทสิกะมีอยู่ พวกนั้นมักเพ่งโทษกันและกัน
เกินควร เมื่อมัวเพ่งโทษกันเกินควร ย่อมคิดมุ่งร้ายกันและกัน เมื่อต่างคิดมุ่งร้ายกันและกัน
จึงลำบากกายลำบากใจ พากันจุติจากชั้นนั้น 

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็เป็นฐานะที่จะมีได้แล ที่สัตว์ผู้ใดผู้หนึ่งจุติจากชั้นนั้นแล้วมาเป็นอย่างนี้ 
เมื่อมาเป็นอย่างนี้แล้ว ออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิต  เมื่อบวชแล้ว อาศัยความเพียรเป็นเครื่องเผากิเลส 
อาศัยความเพียรที่ตั้งมั่น อาศัยความประกอบเนืองๆ อาศัยความไม่ประมาท 
อาศัยมนสิการโดยชอบแล้วบรรลุเจโตสมาธิอันเป็นเครื่องตั้งมั่นแห่งจิต 

ตามระลึกถึงขันธ์ที่เคยอาศัยอยู่ในกาลก่อนนั้นได้ หลังแต่นั้นไประลึกไม่ได้ 

เขาจึงกล่าวอย่างนี้ว่า....

" ท่านพวกเทวดาผู้มิใช่เหล่ามโนปโทสิกะ ย่อมไม่มัวเพ่งโทษกันและกันเกินควร
เมื่อไม่มัวเพ่งโทษกันและกันเกินควร ก็ไม่คิดมุ่งร้ายกันและกัน เมื่อต่างไม่คิดมุ่งร้ายกันและกัน
แล้ว ก็ไม่ลำบากกาย ไม่ลำบากใจ พวกนั้นจึงไม่จุติจากชั้นนั้น เป็นผู้เที่ยง ยั่งยืน คงที่ มีอัน
ไม่แปรผันเป็นธรรมดา จักตั้งอยู่เที่ยงเสมอไปเช่นนั้นทีเดียว "

" ส่วนพวกเราได้เป็นพวกมโนปโทสิกะ มัวเพ่งโทษกันและกันเกินควร เมื่อมัวเพ่งโทษกันและกันเกินควร 
ก็คิดมุ่งร้ายกันและกัน เมื่อต่างคิดมุ่งร้ายกันและกัน ก็พากันลำบากกาย ลำบากใจ พวกเราจึงพากันจุติจาก
ชั้นนั้น เป็นผู้ไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืน มีอายุน้อย ยังต้องจุติมาเป็นอย่างนี้  "....เช่นนี้ 

ดูกรภิกษุทั้งหลายนี้เป็นฐานะที่ ๓ 
ซึ่งสมณพราหมณ์พวกหนึ่ง อาศัยแล้ว ปรารภแล้ว จึงมีทิฏฐิว่า บางอย่างเที่ยง
บางอย่างไม่เที่ยง ย่อมบัญญัติอัตตาและโลกว่า บางอย่างเที่ยง บางอย่างไม่เที่ยง.

---

สรุป...
1. สัตว์..ที่เดิมเป็นเทวดาพวก " มโนปโทสิกะ "... ตายจาะเทวดา..มาได้การเกิดเป็นมนุษย์
    แล้วมีคุณวิเศษโดยระลึกชาติได้..แค่ตอนที่เป็นเทวดา..นั้น  หลังจากนั้นระลึกไม่ได้..
    ก็รู้ว่า.. เพราะมัวเพ่งโทษมุ่งร้ายกัน..จึงตายจากสวรรค์  จึงสรุปว่า.." ตนนะ.ไม่เที่ยง "
    ส่วนพวกที่ไม่ใช่เทวดาพวกมโนปโทสิกะ...ไม่เพ่งโทษมุ่งร้ายกัน.. " พวกอื่นนั้น..เป็นผู้เที่ยง "
    
    เมื่อรู้แค่นี้..ก็เลย..บัญญัติว่า
    " บางอย่างเที่ยง บางอย่างไม่เที่ยง
      ย่อมบัญญัติอัตตาและโลกว่า บางอย่างเที่ยงบางอย่างไม่เที่ยง. "

2. การที่เข้ารู้ว่า..เขาก่อนมาเกิด..ได้กาย มโนปโทสิกะ.. และตอนนี้ได้กายมนุษย์
    เพราะการระลึกชาติได้...  สิ่งนี้เป็นจริง...พระศาสดาท่านรับรอง

3. ส่วนที่ไม่จริง.. เป็นมิจฉาทิฏฐิ..ก็คือ... " สัตว์ทั้งหลายไม่เที่ยง "..  ไม่มีสัตว์เที่ยง..
    สิ่งที่เที่ยงคือ..." หากไม่สิ้นตัณหา...เพราะว่ารู้โดยชอบแล้ว..  ก็จะท่องไปในวัฏฏะอย่างไม่มีสิ้นสุด "
     ดังพุทธพจน์ที่ว่า...
       " เราไม่กล่าว่า.. สัตว์ทั้งหลาย ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น..มีตัณหาเป็นเครื่องประกอบไว้ ท่องเที่ยวไปมาอยู่
         จะกระทำที่สุดทุกข์ได้... "