ซึมเศร้าเพราะ โดนพ่อ verbal abuse รุนแรงทุกวันตั้งแต่จำความได้จนอายุ 20 ได้ไปเรียนนอก พอกลับมาโดนหนักเหมือนเดิม 
แล้ววันนึงเราก็เจอผชคนนึงที่ทำให้โลกสดใส สดใสได้ครึ่งปี จนลดยาได้ สี่ปีที่ผ่านมาคบผชที่คิดว่าจะเป็น comfort zone ให้เราได้
ปรากฏ ดังจิตวิทยาการเลือกคู่ ค้นพบว่าผชคนนั้นนิสัยแบบเดียวกับพ่อเราเป๊ะ
ผชชอบ silent treatment ใส่ คือเงียบ โลกส่วนตัวสูงมากกก ขนาดเราว่าเราสูงแล้ว
และก็ไม่เคยมารับส่ง พาไปเที่ยว ทะเลนี่รอมาสี่ปีแล้วจนเลิกก็ยังไม่ได้ไป
พูดเรื่องอนาคตแต่งงานไม่ได้ ปรี๊ดใส่ตลอด ที่คบเพราะเค้ากตัญญูรักแม่ และดีกับคนที่ทำงานทุกคนมาก
แต่กับเราคนละเรื่อง เรากินยาเยอะขึ้นเรื่อยๆจากความกดดันจากพ่อและความเยนชาของแฟน
หมอบอกว่าที่เราตกเป็นเหยื่ออีกเพราะเรามักเลือกคนที่มีความคุ้นเคย เหมือนพ่อ 
ความน่าสมเพชคือ เรารักคนสองคนนี้ที่สุดในชีวิต ทำยังไงดี พอเห็นเค้าเลิกกับเราแล้วดูมีความสุข
ยิ้มได้ ไม่โทรหาง้อใดๆ ทำให้เรายิ่งรู้สึกสงสารตัวเองมากเลย แต่เราต้องแกร่งเดินออกมาจากความสัมพันธ์ที่เหมือนเราไร้ตัวตน
การนิ่งเงียบไม่สนใจมันเจ็บปวดกว่าการทะเลาะกันซะอีกเนอะ