ผมอยู่กับแฟนมาสิบห้าปี เธอมีความฝันและหวังจะสร้างครอบครัวในอุดมคติ มีบ้าน รถยนต์ ลูก ไม่ขัดสนเงินใช้จ่าย เธอเป็นคนสดใส ร่าเริง น่ารักและมีเสน่ห์ ผมเริ่มคบกับเธอเพราะความสงสารและเอ็นดู ช่วงแรกคบกันผมมีรายได้พอสมควร  ประมาณ 4-5 หมื่น เป็นรายได้จากงานประจำและ อาชีพเสริม บางเดือน  5หมื่นถึง หลักแสน ในต่างจังหวัดหัวเมืองใหญ่ ถือว่าอยู่สบาย แต่ทุกอย่างไม่สวยงามตลอดไป ช่วงปีที่ 6 เป็นต้นมา ลูกค้าเริ่มปิดกิจการ ขายกิจการ รายได้ลดลง เธอยังไม่อยากมีลูกเพราะยังสนุกกับการใช้ชีวิต เงินเก็บไม่มี เพราะซื้อของกินของใช้ และเยี่ยมบ้าน(บ้านแฟนมี พ่อแม่ และน้องชายที่ช่วงนั้นเรียน ม.ต้น)

     เธอเองก็เป็นคนขยันทำงาน เก่ง เจ้านายรัก (รักมากเลยใช้งานหนักมากกว่าคนอื่น เพราะเจ้านายขออะไรทำได้หมด {เพราะผมคอยช่วยเหลือบางครั้ง - ผมเป้นคนพัฒนาระบบซอฟท์แวร์ให้ที่นั่น} ) แต่เงินเดือนมากสุดก็อยู่ที่ หมื่นแปดพันบาท เธอทำที่นั่นอยู่ 7ปี เริ่มไม่ไหว อยากเปลี่ยนงาน ออกมาอยู่บ้านพักผ่อน 3 เดือน ช่วงเวลานั้น ผมก็มีงานเสริมบ้าง เป็นครั้งคราว ได้งานมาแบบไม่คาดคิด ไม่ได้ดิ้นรนหางานเพิ่มเติม ช่วงนั้นเงินประจำเดือนผมลดมาเยอะ เหลือแค่ราวๆ สองหมื่น ถึง สามหมื่นห้า

      จากการที่ผมไม่ดิ้นรน หางานประจำ หรืองานเสริม ทำให้สถานะทางการเงินเริ่มแย่ลง แต่ผมรับผิดชอบทุกอย่างในครอบครัวเหมือนเดิม ค่าผ่อนห้องชุด รถยนต์ มอเตอร์ไซด์ ค่าน้ำ ไฟฟ้า อินเตอร์เน็ต ค่าส่วนกลางของหมู่บ้าน ไม่เคยให้เธอรับผิดชอบ ระหว่างที่คบ ผมซื้อ ทีวี 50นิ้ว แอร์ตัวใหญ่ เครื่องทำน้ำร้อน เครื่องซักผ้า ทุกอย่างเท่าที่ผมจะทำได้เข้าบ้านพ่อแม่เธอ เราเลี้ยงหมาด้วยกัน หนึ่งตัว รักเหมือนลูก รักมากๆ
     เจ้าตัวนี้ไม่สวยเพราะเป็นพันธุ์ผสม ไปรับเลี้ยงมาจากเด็กแถวบ้านที่ไม่ใส่ใจ แรกๆก็ไม่รัก เราเรียกเค้าว่าลูกตลอดเวลา ตอนนี้เค้าจากเราไปแล้วปีกว่า เราใจแทบสลาย เพราะหวังให้กลับมาจาก รพ.สัตว์เล็ก เสียเท่าไหร่ก็ยอม หลังเค้าเสียใหม่ๆ ร้องไห้ทุกวัน นั่งน้ำตาซึมทุกวันเป็นปี ผมสวดมนต์อุทิศกุศลทุกวันอธิษฐานจิตขอพรพระรัตนตรัยให้ส่งผ่านบุญกุศลไปให้ถึงเค้าไม่ว่าจะอยู่ภพภูมิใดก็ตาม ........

     กลับมาเรื่องของเราต่อครับ แฟนผมเป็นโรคเลือดซึ่งทำให้ผมสงสารและเอ็นดูเธอมาก ผมพยายามหาวิตมินและอาหารเสริมมาให้กินตลอด ถ้าทุกคนมาที่ห้องผม สิ่งแรกที่จะเห็นคือขวดวิตมิน ส่วนใหญ่ผมสั่งจากต่างประเทศ pipingrock.com ถึงค่าส่งจะแพงแต่ ขนาดมิลลิกรัมของสารออกฤทธิ์ก็ดีกว่าของที่ขายในบ้านเราเยอะ ผมดูแลและเป็นห่วงเธอมาก รักเกินกว่าคำว่าแฟน รักเธอมากกว่าตัวเอง ผมเป็นคนอินโทรเวิร์ต ไม่ชอบเข้าสังคม ชอบอยู่เงียบๆ มีความสุขกับเรื่องเล็กๆ กับธรรมชาติ ชอบอ่านนิยายกำลังภายในจีนตามเว็บ webnovel novelfire pandanovel ไม่ชอบซื้อของให้ตัวเอง ชอบซื้อให้แฟนมากกว่าทำให้ผมดูไม่ทันยุคสมัย ดูแก่เมื่อเดินกับแฟน เวลาจะซื้อของให้ตัวเองจะคิดย้ำแล้วย้ำอีกว่าจำเป็นมั๊ยสำหรับตัวเอง แต่ถ้าของที่แฟนอยากได้ ผมจะเชียร์ให้ซื้อทันที อาจจะใช้เงินผม หรือเงินแฟนในการซื้อตามแต่วาระเงินในกระเป๋า แต่ท้ายที่สุดผมจะใช้คืนเงินก้อนนั้นให้แฟนเสมอทุกครั้ง เงินผมไม่มีเหลือเก็บ ถึงจะเหลือ สุดท้ายก็จะให้แฟนทุกครั้งที่มี (เข้าสุภาษิต เงินผมเป็นของเธอ เงินเธอเป็นของเธอ ....5555) เราอยู่กันแบบนี้มาตลอดเวลา 15ปี

     ผมคืดว่าแฟนคงอดทนกับความไม่กระตือรือล้นของผม ผมเป็นคนที่มองข้างนอกดูเหมือนใจเย็น แต่จริงๆใจร้อน แต่ร้อนแค่ประเดี๋ยวเดียว ผมมีธรรมะในใจเสมอ กลัวบาป ไม่เคยผิดศีลห้าเลยยกเว้นข้อเดียว มุสสา คือสัญญาแล้วทำไม่ได้ แต่ไม่ได้คิดว่าจะโกหก แต่ทำไม่ได้ดั่งที่สัญญา ผมรู้สึกติดค้างเธอมาก สงสารเธอมากที่เอาอนาคตมาทิ้งไว้กับผม ตอนนี้เราแยกกันอยู่ ผมมาหาอาชีพเสริมเพื่อหารายได้เพิ่ม หวังว่าเธอจะให้อภัยและกลับมาเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง แต่ดูแล้วคงเป็นไปได้ยาก  ผมพยายามรั้งเธอไว้โดยการส่งเงินให้เธอทุกเดือนและรับผิดชอบค่าใช้จ่ายประจำให้เธอเหมือนเรายังอยู่ด้วยกัน เธอขอห้องชุดเพราะเธอสมควรได้มัน นั่นคือคำพูดของเธอ แต่ใจผมอยากใช้ห้องชุดนี้เป็นสิ่งที่รั้งเธอไว้เป็นอย่างสุดท้าย ผมเลยบอกว่าจะโอนให้หลังจากจ่ายหมด (ไม่เกินสี่ปี) แต่เธฮไม่ยอม อยากให้ไปธนาคารด้วยกันในปีหน้า พอได้ฟังคำขอของเธอ ผมก็รู้แล้วว่าเธอไม่กลับแน่นอน 

      ผมเลยอยากถือโอกาสนี้ถามทุกคนว่า ควรจะโอนให้เธอ(เธอต้องไปผ่อนเอาใหม่จากยอดคงค้างซึ่งไม่เยอะ) หรือ ทำหนังสือโอนลอยไว้ให้หลังจากผมจ่ายหมดเธอก็ไปโอนเป็นชื่อเธอได้เลย .......... ทุกวันนี้ผมก็ยังเมตตาสงสารเธฮไม่เปลี่ยนแต่ก็อดที่จะเจ็บลึกๆไม่ได้จากคำพูดและน้ำเสียงของเธอที่เปลี่ยนไป

************ ปรับแก้เพื่อให้อ่านเนื้อเรื่องง่ายขึ้นครับ ***************