เริ่มจากการที่เราย้ายมาทำงานที่หนึ่ง ซึ่งก็ไม่ได้อยากมาทำตั้งแต่แรกเพราะเพื่อนร่วมงานเค้าไม่ค่อยเหมือนคนอื่นแล้วเราต้องอยู่กับเค้าแค่เพียง 2 คนในห้อง ถามว่างานดีกว่าที่เดิมมั้ย ดีกว่าแน่นอนด้วยเรื่องเงินเดือนที่มากกว่า และมีความก้าวหน้ากว่า แต่มันไม่มีอะไรดีไปทั้งหมด เพราะต้องมานั้งทำงานกับคนที่ทำงานมานานมาก 1 คน เค้าเป็นคนเก่ง แต่ไม่มีสังคม ไม่คุย (แล้วแต่อารมณ์) ในห้องก้อจะเงียบมาก ได้ยินแม้แต่เสียงกดปากกา ขยับเก้าอี้ ผู้ร่วมงานเราเค้าดีแค่ 1 เดือน แล้วจากนั้นเค้าก้อเงียบไม่พูด บ้างครั้งก้อทำไรเสียงดังเหมือนกระแทกใส่ เราก้อเริ่มเกรงไม่กล้าทำไรดังต้องค่อยๆทำทุกอย่างไม่ให้เิกเสียงเะราะมีครั้งนึงเคยใส่กระดาษในเครื่องปริ้นแล้วมันดัง เค้าก็ว่า ว่าให้เบาๆเดียวจะไม่มีอุปกรณ์สำนักงานใช้ เราก้องง บอกเค้าไปว่าเบาสุดแล้วนะคะ จากนั้นมาเราก้อไม่เป็นตัวของตัวเอง คือต้องค่อยๆทำไรทุกอย่างกัวเสียงดัง แล้วก้อยกมือไหวเค้าตามปกติเช้าเย็น อยู่ดีดีเค้าก็ไม่รับไหวซะอย่างนั้น พอเราไม่ไหว้เค้าก็แสดงพฤติกรรมไม่พอใจ แสดงออกมาเห็นได้ชัดเรียกเราว่าคุณ.... เราก้อให้สิ่งที่เค้าต้องการตามปกติ ระยะเวลาที่ต้องอยู่ด้วยกันมาไม่นับเดือนแรก เป็น 2 เดือนที่ทรมารและยาวนานมาก สูญเสียความเป็นตัวเองไปหมดเงียบไม่พูดคิดมากว่าจะไปทำอะไรให้เค้าไม่ถูกใจจนป่วยแบบไม่มีสาเหตุตลอดทั้งเดือน ไม่รู้จะหาทางออกให้กับตัวเองยังไง ท้อ เหนื่อย ไม่อยากไปทำงาน