งานเรามีปัญหาเยอะมาก แต่ปัญหามันสะสมมาหลายปี จากคนหลายคน ไม่ได้เพิ่งมาเกิดจากเรา หัวหน้าเราก็ไม่ได้มีความรู้ความชำนาญในงานของเรามากพอ เวลามีปัญหาก็ต้องเอาไปเสนอผู้บริหาร ซึ่งเรามีหน้าที่สรุปผลดำเนินการพร้อมปัญหา เอาไปส่งหัวหน้า แล้วหัวหน้าจะเป็นคนนำไปเสนอผู้บริหาร
ปัญหาของเราตอนนี้คือ เราสรุปงานยังไง หัวหน้าก็ไม่โอเคสักที บอกว่าเราสรุปไม่ชัดเจน ทั้งๆที่เราก็พยายามทำตามที่หัวหน้าบอกแล้ว แต่ด้วยความที่เนื้องานมันเยอะ คนที่ไม่ได้ลงมือทำก็อาจเข้าใจยากหน่อย ต้องพยายามทำความเข้าใจ แต่หัวหน้าเราเหมือนจะไม่อยากอ่านอะไรเยอะ เหมือนอยากดูสรุปของเราแล้วเข้าใจทันที ซึ่งเราก็ไม่รู้จะทำไง แก้ไขงานวนไปวนมา แก้ไขแต่ละครั้งต้องใช้เวลา ทำให้เสียเวลาทำงานอื่นๆไปด้วย และอีกอย่างหัวหน้าเราก็ไม่กล้าตัดสินใจอะไรด้วย งานเรามีปัญหา เราไม่มีอำนาจตัดสินใจอยู่แล้ว เพราะตัดสินไจไป มันก็กระทบคนหลายฝ่าย เราก็คาดหวังว่าผู้บริหารจะช่วยตัดสินใจได้ แต่หัวหน้ากลับบอกว่า ผู้บริหารไม่มัวมาคิดให้หรอก เราต้องคิดและไปเสนอผู้บริหาร แต่พอเราลองตัดสินใจเองแล้วสรุปส่งหัวหน้า หัวหน้าก็ไม่เอาการตัดสินใจของเรา เราไม่รู้ว่าหัวหน้าต้องการอะไรกันแน่
และหัวหน้าก็ชอบว่าเราทำงานช้า สั่งให้ทำนานแล้วไม่ยอมทำ แต่จริงๆมันไม่ใช่อย่างนั้น งานเราล้นมาก มันไม่ได้มีแค่ที่เขาสั่ง มันยังมีงานรูทีน งานใหม่ๆเข้ามาตลอด และยังมีงานจิปาถะที่หัวหน้าชอบโยนให้เราโดยไม่คิดเลยว่างานเราเยอะขนาดไหน และเรามีเวลาเท่าๆกับคนอื่น ซึ่งเราก็ต้องเร่งทำหมดเลย จะทิ้งงานทั้งหมดมาทำงานที่หัวหน้าสั่งก่อนก็ไม่ได้ เพราะถ้างานอื่นๆเสียหาย หัวหน้าก็ว่าเราอีกอยู่ดี แต่เราก็ไม่เคยเกี่ยงงานเลย เราก้มหน้ารับหมด ไม่เคยบ่น หัวหน้าไม่เคยเข้าใจความงานเยอะของลูกน้อง เขาคิดว่าลูกน้องใช้อารมณ์ความรู้สึกมากไป งานเยอะคืออะไร แบบไหนคืองานเยอะ เขาทำแป๊บเดียวก็เสร็จ ต้องรู้จักบริหารเวลาสิ เขาชอบพูดแบบนี้ (ถ้าทำได้ง่ายๆก็ดีสิ)
ตอนนี้เรารู้สึกเครียด เอือมระอา จะทนไม่ไหวแล้ว ตอนนี้เราเลยมาคิดว่าครั้งต่อไปถ้าหัวหน้ายังมีปัญหากับงานเราอีก เราอาจจะพูดกับหัวหน้าแบบนี้
>> เราจะเสนอหัวหน้าว่า งานที่เราสรุป เราจะขอรายงานกับผู้บริหารเอง เพราะว่าเราเป็นคนทำ เรารู้ปัญหาของงานดีกว่าหัวหน้า (ที่ผ่านมาหัวหน้าจะเป็นคนรายงานแทนลูกน้องตลอด ลูกน้องแผนกเราไม่มีทักษะการพรีเซนต์งานต่อผู้บริหารเลย) อีกอย่างเราคิดว่าถ้าให้หัวหน้าที่ไม่ได้เป็นคนทำงานนี้โดยตรงรายงาน เราก็ต้องแก้ไขงานไม่จบสิ้น เพราะถ้าหัวหน้าอ่านสรุปงานเราไม่เข้าใจ เขาก็ไม่กล้ารายงานผู้บริหาร ปัญหาของงานก็ค้างคาต่อไป
>> ถ้าหัวหน้าว่าเราเรื่องสรุปงานไม่ถูกต้องอีก เราจะถามเขาว่า เขาอยากลองหาคนอื่นมาทำงานนี้แทนไหม เผื่อคนอื่นสามารถทำได้ดีอย่างที่เขาต้องการ (คือจะบอกอ้อมๆว่าเราจะไม่ทนอยู่ต่อไปแล้วถ้ายังเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ) ลึกๆเราคิดว่าต่อให้ใครมาทำงานนี้แทนเรา ก็ทำได้ไม่ถูกใจหัวหน้าหรอก เพราะหัวหน้าก็ยังไม่ค่อยเข้าใจงานเราเลย
งานเราเป็นงานใหม่ของแผนก (จริงๆก็ไม่ใหม่ ประมาณ 4 ปีแล้ว แต่หัวหน้าไม่ได้คอย monitor งานเรา เขาเอาเวลาไป monitor งานอื่นที่เขามีความรู้ดี เขาจึงไม่เข้าใจว่างานเราเยอะขนาดไหน) ที่ผ่านมาเคยรับพนักงานใหม่เข้ามาช่วยงานเรา ปรากฎว่าไม่รอด แผนกเรารับพนักงานใหม่เข้ามาก็อยู่ไม่ค่อยทนกัน เพราะหัวหน้าจู้จี้เรื่องมากเกิน นอกเวลางานก็ยังเที่ยวสั่งงาน ที่เราเจอบ่อยคือ หัวหน้าจะเอางานเราไปเสนอผู้บริหาร แต่เขาบอกเรากระชั้นชิด ทำให้เราต้องอดหลับนอนเพื่อรีบสรุปงานให้เขา (แต่หัวหน้าก็จะอ้างว่างานแค่นี้เขาทำแป๊บเดียวก็เสร็จ) บางครั้งเราทำงานเสร็จเร็ว แต่กว่าหัวหน้าจะตรวจก็กระชั้นชิดแล้ว วิธีที่ดีที่สุดคือหัวหน้าต้องทำงานนี้เอง (ส่วนเราก็ไปหางานใหม่ทำ) ซึ่งเขาทำไม่ไหวอยู่แล้ว เพราะตอนนี้งานเขาก็ล้นเกินเบอร์แล้ว ผู้บริหารก็ดูแลสอดส่องไม่ทั่วถึง เพราะเป็นหน่วยงานใหญ่ หัวหน้าจึงสามารถแผลงฤทธิได้เต็มที่ (ถ้าไม่ใช่เรื่องงาน เขาเป็นคนใจดี แต่พอเป็นเรื่องงาน เราแทบไม่อยากทนเขา)
ส่วนเรา ถ้าสามารถหางานใหม่ที่ได้เงินเดือนพอๆกับงานปัจจุบันได้ เราคงลาออกไปนานแล้ว เราเงินเดือน 20K นิดๆ แต่ทำงานไม่ตรงกับสายที่เรียนจบมา แล้วงานเรามันค่อนข้างพิเศษเฉพาะทาง อีกอย่างเราค่อนข้างผูกพันกับตัวองค์กรแล้ว องค์กรมีภาพลักษณ์ดีมาก เราภูมิใจไปแล้ว ไม่รู้จะหางานใหม่ที่ไหนอีก ตอนนี้เราเรียน ป.ตรี ใบที่สองด้านนิติศาสตร์(หัวหน้าไม่รู้) ยังเรียนไม่จบ จะไปทำงานกฎหมายก็คงไม่มีที่ไหนรับ เป็นความเครียดที่กลืนไม่เข้า คายไม่ออกจริงๆ
รู้สึกเบื่อหัวหน้า สั่งเราแก้งานไม่จบไม่สิ้น จนเราเสียเวลาทำงานอื่นๆไปด้วย
ปัญหาของเราตอนนี้คือ เราสรุปงานยังไง หัวหน้าก็ไม่โอเคสักที บอกว่าเราสรุปไม่ชัดเจน ทั้งๆที่เราก็พยายามทำตามที่หัวหน้าบอกแล้ว แต่ด้วยความที่เนื้องานมันเยอะ คนที่ไม่ได้ลงมือทำก็อาจเข้าใจยากหน่อย ต้องพยายามทำความเข้าใจ แต่หัวหน้าเราเหมือนจะไม่อยากอ่านอะไรเยอะ เหมือนอยากดูสรุปของเราแล้วเข้าใจทันที ซึ่งเราก็ไม่รู้จะทำไง แก้ไขงานวนไปวนมา แก้ไขแต่ละครั้งต้องใช้เวลา ทำให้เสียเวลาทำงานอื่นๆไปด้วย และอีกอย่างหัวหน้าเราก็ไม่กล้าตัดสินใจอะไรด้วย งานเรามีปัญหา เราไม่มีอำนาจตัดสินใจอยู่แล้ว เพราะตัดสินไจไป มันก็กระทบคนหลายฝ่าย เราก็คาดหวังว่าผู้บริหารจะช่วยตัดสินใจได้ แต่หัวหน้ากลับบอกว่า ผู้บริหารไม่มัวมาคิดให้หรอก เราต้องคิดและไปเสนอผู้บริหาร แต่พอเราลองตัดสินใจเองแล้วสรุปส่งหัวหน้า หัวหน้าก็ไม่เอาการตัดสินใจของเรา เราไม่รู้ว่าหัวหน้าต้องการอะไรกันแน่
และหัวหน้าก็ชอบว่าเราทำงานช้า สั่งให้ทำนานแล้วไม่ยอมทำ แต่จริงๆมันไม่ใช่อย่างนั้น งานเราล้นมาก มันไม่ได้มีแค่ที่เขาสั่ง มันยังมีงานรูทีน งานใหม่ๆเข้ามาตลอด และยังมีงานจิปาถะที่หัวหน้าชอบโยนให้เราโดยไม่คิดเลยว่างานเราเยอะขนาดไหน และเรามีเวลาเท่าๆกับคนอื่น ซึ่งเราก็ต้องเร่งทำหมดเลย จะทิ้งงานทั้งหมดมาทำงานที่หัวหน้าสั่งก่อนก็ไม่ได้ เพราะถ้างานอื่นๆเสียหาย หัวหน้าก็ว่าเราอีกอยู่ดี แต่เราก็ไม่เคยเกี่ยงงานเลย เราก้มหน้ารับหมด ไม่เคยบ่น หัวหน้าไม่เคยเข้าใจความงานเยอะของลูกน้อง เขาคิดว่าลูกน้องใช้อารมณ์ความรู้สึกมากไป งานเยอะคืออะไร แบบไหนคืองานเยอะ เขาทำแป๊บเดียวก็เสร็จ ต้องรู้จักบริหารเวลาสิ เขาชอบพูดแบบนี้ (ถ้าทำได้ง่ายๆก็ดีสิ)
ตอนนี้เรารู้สึกเครียด เอือมระอา จะทนไม่ไหวแล้ว ตอนนี้เราเลยมาคิดว่าครั้งต่อไปถ้าหัวหน้ายังมีปัญหากับงานเราอีก เราอาจจะพูดกับหัวหน้าแบบนี้
>> เราจะเสนอหัวหน้าว่า งานที่เราสรุป เราจะขอรายงานกับผู้บริหารเอง เพราะว่าเราเป็นคนทำ เรารู้ปัญหาของงานดีกว่าหัวหน้า (ที่ผ่านมาหัวหน้าจะเป็นคนรายงานแทนลูกน้องตลอด ลูกน้องแผนกเราไม่มีทักษะการพรีเซนต์งานต่อผู้บริหารเลย) อีกอย่างเราคิดว่าถ้าให้หัวหน้าที่ไม่ได้เป็นคนทำงานนี้โดยตรงรายงาน เราก็ต้องแก้ไขงานไม่จบสิ้น เพราะถ้าหัวหน้าอ่านสรุปงานเราไม่เข้าใจ เขาก็ไม่กล้ารายงานผู้บริหาร ปัญหาของงานก็ค้างคาต่อไป
>> ถ้าหัวหน้าว่าเราเรื่องสรุปงานไม่ถูกต้องอีก เราจะถามเขาว่า เขาอยากลองหาคนอื่นมาทำงานนี้แทนไหม เผื่อคนอื่นสามารถทำได้ดีอย่างที่เขาต้องการ (คือจะบอกอ้อมๆว่าเราจะไม่ทนอยู่ต่อไปแล้วถ้ายังเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ) ลึกๆเราคิดว่าต่อให้ใครมาทำงานนี้แทนเรา ก็ทำได้ไม่ถูกใจหัวหน้าหรอก เพราะหัวหน้าก็ยังไม่ค่อยเข้าใจงานเราเลย
งานเราเป็นงานใหม่ของแผนก (จริงๆก็ไม่ใหม่ ประมาณ 4 ปีแล้ว แต่หัวหน้าไม่ได้คอย monitor งานเรา เขาเอาเวลาไป monitor งานอื่นที่เขามีความรู้ดี เขาจึงไม่เข้าใจว่างานเราเยอะขนาดไหน) ที่ผ่านมาเคยรับพนักงานใหม่เข้ามาช่วยงานเรา ปรากฎว่าไม่รอด แผนกเรารับพนักงานใหม่เข้ามาก็อยู่ไม่ค่อยทนกัน เพราะหัวหน้าจู้จี้เรื่องมากเกิน นอกเวลางานก็ยังเที่ยวสั่งงาน ที่เราเจอบ่อยคือ หัวหน้าจะเอางานเราไปเสนอผู้บริหาร แต่เขาบอกเรากระชั้นชิด ทำให้เราต้องอดหลับนอนเพื่อรีบสรุปงานให้เขา (แต่หัวหน้าก็จะอ้างว่างานแค่นี้เขาทำแป๊บเดียวก็เสร็จ) บางครั้งเราทำงานเสร็จเร็ว แต่กว่าหัวหน้าจะตรวจก็กระชั้นชิดแล้ว วิธีที่ดีที่สุดคือหัวหน้าต้องทำงานนี้เอง (ส่วนเราก็ไปหางานใหม่ทำ) ซึ่งเขาทำไม่ไหวอยู่แล้ว เพราะตอนนี้งานเขาก็ล้นเกินเบอร์แล้ว ผู้บริหารก็ดูแลสอดส่องไม่ทั่วถึง เพราะเป็นหน่วยงานใหญ่ หัวหน้าจึงสามารถแผลงฤทธิได้เต็มที่ (ถ้าไม่ใช่เรื่องงาน เขาเป็นคนใจดี แต่พอเป็นเรื่องงาน เราแทบไม่อยากทนเขา)
ส่วนเรา ถ้าสามารถหางานใหม่ที่ได้เงินเดือนพอๆกับงานปัจจุบันได้ เราคงลาออกไปนานแล้ว เราเงินเดือน 20K นิดๆ แต่ทำงานไม่ตรงกับสายที่เรียนจบมา แล้วงานเรามันค่อนข้างพิเศษเฉพาะทาง อีกอย่างเราค่อนข้างผูกพันกับตัวองค์กรแล้ว องค์กรมีภาพลักษณ์ดีมาก เราภูมิใจไปแล้ว ไม่รู้จะหางานใหม่ที่ไหนอีก ตอนนี้เราเรียน ป.ตรี ใบที่สองด้านนิติศาสตร์(หัวหน้าไม่รู้) ยังเรียนไม่จบ จะไปทำงานกฎหมายก็คงไม่มีที่ไหนรับ เป็นความเครียดที่กลืนไม่เข้า คายไม่ออกจริงๆ