เคยได้ยินคำบอกกล่าวใครคนหนึ่ง
ใจความซึ่งสื่อความหมายในความสิ่ง
บ่งบอกความว่าคำพูดแท้ที่จริง
แหลมคมยิ่งกว่าสิ่งที่แหลมคม

และแล้ววันที่ถ้อยคำทำร้ายฉัน
ทำลายวันเวลาที่สะสม
บดขยี้เศษซากความกลืนกลม
เพียงคำพูดขมขมไม่กี่คำ

เพียงฉันยังเก็บซ่อนที่รู้สึก
เก็บให้ลึกไม่ให้รู้ว่าชอกช้ำ
เพียงฉันยังกล้ำกลืนยิ้มเพื่อเหนี่ยวนำ
อาจจะทำให้อะไรดีขึ้นมา

แต่จิตใจมีรอยร้าวที่เริ่มปริ
มีตำหนิที่ค่อยค่อยขยายหา
เฝ้ารอวันที่จะทลายลงมา
ความอ่อนล้าเข้ากัดกินในความคิด

วันหนึ่งถึงวันที่ใจแตก
สลายแหลกในส่วนลึกถึงดวงจิต
วันหนึ่งถึงวันที่ไร้ชีวิต
สิ่งลิขิตเคยคิดผ่านเป็นคำลวง

จึงกลายเป็น “คนใจแตก” คนหนึ่ง
คนที่ซึ่งไร้จิตใจให้แหนหวง
ใจดวงเดียวแตกไม่เหลือซากใจดวง
สิ่งทั้งปวงไม่สำคัญอีกต่อไป