จากวันแม่ที่ผ่านมา ปกติผมจะนำพวงมาลัยมาไหว้แม่ แต่ปีนี้เป็นปีแรกที่ผมไม่มีแม่ให้ไหว้
แม่ผมเป็นมะเร็งมาซักพักใหญ่ๆแล้ว ช่วงที่ผมสอบเข้ามหาลัยแม่ผมก็ดีขึ้นเรื่อยๆ จน... วันที่ ประกาศว่าผมสอบติดที่ไหน วันนั้นแม่ผมต้องเข้าโรงพยาบาลครับ วันนั้นคือวันที่แม่ผมรู้ว่าตัวเองอยู่ได้อีกไม่นาน ผมได้บอกข่าวดีกับแม่ว่า ได้ติดคณะที่ผมอยากเข้า แม่ผมดีใจมาก น้ำเสียงที่ได้คุยกันไม่ใช่น่ำเสียงของคนที่ป่วยเลย มันเป็นน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความยินดี
ผมก็เข้าข้างตัวเองอยู่บ่อยๆว่าแม่ผมต้องหาย ขนาดคนอื่นยังหายกันเลย แต่ว่าอาการแม่ผมกลับแย่ลงเรื่อยๆ
ผมตัดสินใจบวชให้แม่ แม้รู้ว่ามันไม่ได้ช่วยอะไร แต่ว่าอย่างน้อย ผมเชื่อว่าแม่ได้เห็นผมบวช ก่อนที่แม่จะเป็นอะไรไป ตอนบวชผมก็คิดตลอดว่า อยากให้ส่วนบุญนี้ทำให้แม่หายจากโรคที่เป็นอยู่ แต่ว่าเดือนต่อมา แม่อาการหนักมากๆ และเสียไปเมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง ผมอยากให้สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นแค่ฝันร้ายครับ แล้วตื่นมาก็พบว่ายังมีแม่อยู่ บางทีมันชอบมีความคิดแวปมาในหัวว่า กลับบ้านไปจะได้เจอแม่แล้ว แต่วิต่อมาก็นึกได้ว่า แม่ไม่อยู่แล้ว... ผมไม่รู้ว่าจะปรับสภาพจิตใจของตัวเองยังไงดี อยากได้คำแนะนำหน่อยจะดีมากเลยครับ