จะทำใจยังไงดีคะถ้าต้องเสียคนที่เรารักมากๆไปซักคนนึง จะเข้มแข็งขึ้นยังไงถ้ามองไปทางไหนก็เห็นแต่ความทรงจำร่วมกับเค้า ครอบครัวหนูมีกัน5คน มีปู่ ย่า ลุง พ่อ แล้วก็หนู  ปู่กับย่าไม่เคยแยกจากกันเลยอยู่ด้วยกันมา50กว่าปี ปู่ร้องไห้ทุกวันตลอดเวลาแม้แต่ตอนกินข้าว ส่วนหนูก็พึ่งทราบข่าวร้ายเพราะปู่ไม่อยากให้มันกระทบกับการเรียน ลุงก็ป่วยเป็นมะเร็งปอดระยะลุกลาม พ่อก็เป็นผู้ป่วยจิตเวช มหาลัยก็อยู่ไกล แต่หนูก็ทิ้งการเรียนไม่ได้เพราะปู่คาดหวังอยากจะให้เรียนให้จบ แต่ก็เป็นห่วงปู่ อยากจะดรอปแต่ปู่คงไม่ยอมแน่ ไม่รู้จะเริ่มหรือทำอะไรดีเร็วๆนี้ก็จะมีสอบแล้วมันงงไปหมด พยายามเข้มแข็งปู่จะได้สบายใจ แต่พออยู่คนเดียวมันก็อดคิดไม่ได้ ทั้งชีวิตมีแค่ปู่กับย่า คนนึงรอปาฏิหาริย์ อีกคนก็กลัวจะตรอมใจตามไป ใจมันหวิวไปหมด เพราะย่าคือคนที่สนิทที่สุดในบ้าน ด้วยความที่เป็นผู้หญิงด้วยกัน หนูควรจะทำยังไงดี