อันนี้หนูแค่อยากมาระบายส่วนตัวนะคะ แล้วก็หนูคิดอะไรมาเยอะแล้ว ไม่ได้มีเข้าข้างตัวเองแต่อย่างใดค่ะ
ทุกคนเคยโดนพ่อแม่ควบคุมมั้ยคะ เคยโดนหาว่าเถียงทั้งๆที่เราก็พยายามอธิบายมั้ยคะ เข้าใจแต่ความคิดตัวเอง ไม่รับฟังอะไรใดๆทั้งสิ้น ไม่มีเหตุผลบ้าง งั้นจะขอเริ่มนะคะ จริงๆตอนเด็กหนูไม่คิดอะไรมากหรอกค่ะ แต่พอโตแล้ว มันก็เริ่มรู้สึกว่ามากไปมั้ย หนูเริ่มโดนควบคุมตั้งแต่อายุ 14 จากแอพๆหนึ่ง ซึ่งหนูคิดว่า บางคนน่าจะรู้จักนะคะ ช่วงนั้นหนูยอมรับนะคะว่าติดทรศ. แล้วที่หนูยอมให้เเม่ควบคุมเพราะว่า เขาบอกหนูแค่ว่า จะคอยดูเฉยๆว่าหนูอยู่ที่ไหน จะไม่ยุ่งอย่างอื่น แต่ก็นะคะ พอวันนั้นหนูขึ้นห้องไปอ่านหนังสือ เขาก็บล็อคทรศ.หนูค่ะ ตั้งค่าเวลานอน ตั้งค่าเวลาใช้ หนูก็มีงอแงนะคะ แต่ก็โดนด่ามาว่าอย่าดราม่า แล้วแม่บอกว่า จะเลิกควบคุมตอนหนูขึ้น.ปลาย หนูก็อดทนรอ จนตอนนี้หนูอยู่ม.6 แล้วแม่ก็ยังไม่เลิกควบคุม จนหนูเองก็เริ่มดื้อกับแม่แล้ว บางทีหนูทำงานก็โดนบล็อค คุยงานกับเพื่อนดีๆก็โดนบล็อค ละบางทีหนูกลับบ้านอยู่เวลามันหมด มันก็ใช้ต่อไม่ได้ ครูสั่งให้ทำงาน จะโหลดแอพนั้นนี้หนูก็ต้องโทรไปขอแม่ตลอด ซึ่งมันถูกต้องแล้วจริงๆหรอคะ หนูรู้สึกอายจริงๆค่ะ เวลามีคนมาขอเล่นทรศ.แล้วเวลามันขึ้นว่าจะหมดเวลา
พ่อแม่หนูเป็นคนหัวโบราณ ทำไรไม่ถูกใจก็จะโดนด่าโดนว่าโดนแซะ หรือ หนักสุดก็จะโดนตีค่ะ มีครั้งหนึงที่หนูทำไรพลาด แม่โกรธมากค่ะ ถึงขั้นใช้สากกระเบือตีหัวหนูจนมันบวม แล้วบางทีหนูนั่งเฉยๆ แม่ก็เอาก้นหม้อหุงข้าวมาตีหัวหนู ด้วยความที่มันเจ็บ หนูก็เลยบอกว่า "หนูเจ็บ" พร้อมปัดออก แม่ก็โกรธหนูหนักมาก พร้อมกับขู่ว่าจะยึดทรศ.แล้วด่าเป็นคำหยาบออกมา จนหนูเริ่มกลายเป็นคนเก็บตัวเป็นเซฟโซนของตัวเอง แล้วเค้าก็มาด่าหนูว่าไม่ยอมลงไปทั้งๆที่ลงไปก็เงียบหรือคุยกันแค่เรื่องเรียน หนูไม่สามารถคุยเรื่องอื่นกับพ่อแม่ได้เลยจริงๆค่ะ แล้วเค้าก้มาบอกว่า จะเอาสายยูมาล็อคห้องหนู ไม่ให้เข้าไปอีก หนูก็ถามว่า แล้วเวลาหนูนอนกับเปลี่ยนเสื้อผ้า จะทำยังไง แม่ก็บอกว่า มานอนในห้องแม่แทน แล้วมีครั้งหนึงที่แม่จะให้หนูออกไปข้างนอก แต่หนูตื่นมาแล้วรู้สึกปวดหัวหนักมากคือมันจี๊ดเลยค่ะ หนูลงไปนั่งข้างล่าง ลองกินนม ละแม่ก็ลงมาบ่นว่า ทำไมไม่แต่งตัวอีกมานั่งทำไร เร็วๆดิ แบบเสียงดังเลยค่ะ ส่วนคุณพ่อก็ชักสีหน้าโกรธหนู แล้วก็บอกว่า มันคงยังไม่อยากไป ดูทำหน้าหงิกหน้างอ ทั้งๆที่หนูไม่ยิ้ม เพราะแค่ปวดหัวเองค่ะ._. แต่หนูไม่ได้พูดออกไป เพราะหนูพูดไปเค้าก็จะตอบมาว่า เล่นทรศ.มากเกินไปไง หรืออาจจะบอกว่า สำออยบ้าง ส่วนเรื่องงานบ้านเมื่อก่อนหนูทำแค่ไม่กี่อย่าง แต่เดี๋ยวนี้หนูโดนทำทุกอย่างในบ้านหมด เสื้อผ้าพ่อแม่ก็ต้องซักให้ ทั้งๆที่หนูเองก็มีอย่างอื่นที่ต้องทำ แล้วเค้าก็จะมาบอกว่า ก็พ่อแม่พึ่งกลับมาบ้าน มันเหนื่อย อ้าว? แล้วคือหนูกลับบ้านจากรร.มา คือ ไม่รู้สึกแบบเดียวกันบ้างหรอ อล้วหนูก็ไม่มีเพื่อนในห้องเลย มันทำให้หนูเครียดมาตลอด ไหนจะการเรียน แล้วมีครั้งหนึงที่เค้าบอกว่า หนูไม่มีเพื่อนหรอ เค้าก็พูดต่อว่า ว๊าย เพื่อนไม่คบล่ะสิ แล้วก็ไปหัวเราะกันสองคน มีแต่หนูที่รู้สึกเจ็บ แม่หนูทำงานที่เกี่ยวกับข้าราชการค่ะ เค้าดีกับคนอื่น แต่กับลูกไม่เลย กลับมาหาแต่เหตุผลที่จะมาลงกับหนูให้ได้ ทั้งงานบ้าน หนูทำไม่สะอาดสำหรับเค้า เค้าก็จะมาลงแต่หนู พอเค้าดีเค้าก็มาคุยดีต่อ มีความสุข ต่างจากหนูเลย ที่รู้สึกเหมือนเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ จริงๆหนูก็พยายามเข้าใจพ่อกับแม่นะ แต่ว่า สิ่งที่พ่อแม่ทำกับหนูมันทำให้หนูมองแบบนั้นไม่ได้จริงๆ ถามว่าพวกท่านดีมั้ย ดีค่ะ สำหรับคนอื่นล่ะนะคะ.. ส่วนของหนูแทบจะไม่มีเลย จริงๆมันมีเยอะกว่านี้อีกค่ะ แต่จะให้พิมพ์ทั้งหมดไม่ไหวหนูเลยยกตัวอย่างมาแค่นี้ค่ะ เวลาไปไหนมาไหน หนูก็ต้องบอก รายงานทุกอย่าง ต่างจากคนอื่นที่ไม่ต้องบอกพ่อแม่ก็ไว้ใจ หนูแค่อยากได้ครอบครัวที่เข้าใจหนูบ้าง แค่นั้นเอง
หนูอยากรู้ว่า มีครอบครัวใครยังเป็นแบบนี้มั้ยคะ ตอนนี้หนูอายุ 18 แล้วค่ะ☺️ ทึ่หนูพิมพ์มาทั้งหมดไม่ดราม่ากันนะคะ หนูก็ยังรักพวกท่านเหมือนเดิม
มีครอบครัวใครเป็นแบบนี้บ้างมั้ยคะ?
ทุกคนเคยโดนพ่อแม่ควบคุมมั้ยคะ เคยโดนหาว่าเถียงทั้งๆที่เราก็พยายามอธิบายมั้ยคะ เข้าใจแต่ความคิดตัวเอง ไม่รับฟังอะไรใดๆทั้งสิ้น ไม่มีเหตุผลบ้าง งั้นจะขอเริ่มนะคะ จริงๆตอนเด็กหนูไม่คิดอะไรมากหรอกค่ะ แต่พอโตแล้ว มันก็เริ่มรู้สึกว่ามากไปมั้ย หนูเริ่มโดนควบคุมตั้งแต่อายุ 14 จากแอพๆหนึ่ง ซึ่งหนูคิดว่า บางคนน่าจะรู้จักนะคะ ช่วงนั้นหนูยอมรับนะคะว่าติดทรศ. แล้วที่หนูยอมให้เเม่ควบคุมเพราะว่า เขาบอกหนูแค่ว่า จะคอยดูเฉยๆว่าหนูอยู่ที่ไหน จะไม่ยุ่งอย่างอื่น แต่ก็นะคะ พอวันนั้นหนูขึ้นห้องไปอ่านหนังสือ เขาก็บล็อคทรศ.หนูค่ะ ตั้งค่าเวลานอน ตั้งค่าเวลาใช้ หนูก็มีงอแงนะคะ แต่ก็โดนด่ามาว่าอย่าดราม่า แล้วแม่บอกว่า จะเลิกควบคุมตอนหนูขึ้น.ปลาย หนูก็อดทนรอ จนตอนนี้หนูอยู่ม.6 แล้วแม่ก็ยังไม่เลิกควบคุม จนหนูเองก็เริ่มดื้อกับแม่แล้ว บางทีหนูทำงานก็โดนบล็อค คุยงานกับเพื่อนดีๆก็โดนบล็อค ละบางทีหนูกลับบ้านอยู่เวลามันหมด มันก็ใช้ต่อไม่ได้ ครูสั่งให้ทำงาน จะโหลดแอพนั้นนี้หนูก็ต้องโทรไปขอแม่ตลอด ซึ่งมันถูกต้องแล้วจริงๆหรอคะ หนูรู้สึกอายจริงๆค่ะ เวลามีคนมาขอเล่นทรศ.แล้วเวลามันขึ้นว่าจะหมดเวลา
พ่อแม่หนูเป็นคนหัวโบราณ ทำไรไม่ถูกใจก็จะโดนด่าโดนว่าโดนแซะ หรือ หนักสุดก็จะโดนตีค่ะ มีครั้งหนึงที่หนูทำไรพลาด แม่โกรธมากค่ะ ถึงขั้นใช้สากกระเบือตีหัวหนูจนมันบวม แล้วบางทีหนูนั่งเฉยๆ แม่ก็เอาก้นหม้อหุงข้าวมาตีหัวหนู ด้วยความที่มันเจ็บ หนูก็เลยบอกว่า "หนูเจ็บ" พร้อมปัดออก แม่ก็โกรธหนูหนักมาก พร้อมกับขู่ว่าจะยึดทรศ.แล้วด่าเป็นคำหยาบออกมา จนหนูเริ่มกลายเป็นคนเก็บตัวเป็นเซฟโซนของตัวเอง แล้วเค้าก็มาด่าหนูว่าไม่ยอมลงไปทั้งๆที่ลงไปก็เงียบหรือคุยกันแค่เรื่องเรียน หนูไม่สามารถคุยเรื่องอื่นกับพ่อแม่ได้เลยจริงๆค่ะ แล้วเค้าก้มาบอกว่า จะเอาสายยูมาล็อคห้องหนู ไม่ให้เข้าไปอีก หนูก็ถามว่า แล้วเวลาหนูนอนกับเปลี่ยนเสื้อผ้า จะทำยังไง แม่ก็บอกว่า มานอนในห้องแม่แทน แล้วมีครั้งหนึงที่แม่จะให้หนูออกไปข้างนอก แต่หนูตื่นมาแล้วรู้สึกปวดหัวหนักมากคือมันจี๊ดเลยค่ะ หนูลงไปนั่งข้างล่าง ลองกินนม ละแม่ก็ลงมาบ่นว่า ทำไมไม่แต่งตัวอีกมานั่งทำไร เร็วๆดิ แบบเสียงดังเลยค่ะ ส่วนคุณพ่อก็ชักสีหน้าโกรธหนู แล้วก็บอกว่า มันคงยังไม่อยากไป ดูทำหน้าหงิกหน้างอ ทั้งๆที่หนูไม่ยิ้ม เพราะแค่ปวดหัวเองค่ะ._. แต่หนูไม่ได้พูดออกไป เพราะหนูพูดไปเค้าก็จะตอบมาว่า เล่นทรศ.มากเกินไปไง หรืออาจจะบอกว่า สำออยบ้าง ส่วนเรื่องงานบ้านเมื่อก่อนหนูทำแค่ไม่กี่อย่าง แต่เดี๋ยวนี้หนูโดนทำทุกอย่างในบ้านหมด เสื้อผ้าพ่อแม่ก็ต้องซักให้ ทั้งๆที่หนูเองก็มีอย่างอื่นที่ต้องทำ แล้วเค้าก็จะมาบอกว่า ก็พ่อแม่พึ่งกลับมาบ้าน มันเหนื่อย อ้าว? แล้วคือหนูกลับบ้านจากรร.มา คือ ไม่รู้สึกแบบเดียวกันบ้างหรอ อล้วหนูก็ไม่มีเพื่อนในห้องเลย มันทำให้หนูเครียดมาตลอด ไหนจะการเรียน แล้วมีครั้งหนึงที่เค้าบอกว่า หนูไม่มีเพื่อนหรอ เค้าก็พูดต่อว่า ว๊าย เพื่อนไม่คบล่ะสิ แล้วก็ไปหัวเราะกันสองคน มีแต่หนูที่รู้สึกเจ็บ แม่หนูทำงานที่เกี่ยวกับข้าราชการค่ะ เค้าดีกับคนอื่น แต่กับลูกไม่เลย กลับมาหาแต่เหตุผลที่จะมาลงกับหนูให้ได้ ทั้งงานบ้าน หนูทำไม่สะอาดสำหรับเค้า เค้าก็จะมาลงแต่หนู พอเค้าดีเค้าก็มาคุยดีต่อ มีความสุข ต่างจากหนูเลย ที่รู้สึกเหมือนเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ จริงๆหนูก็พยายามเข้าใจพ่อกับแม่นะ แต่ว่า สิ่งที่พ่อแม่ทำกับหนูมันทำให้หนูมองแบบนั้นไม่ได้จริงๆ ถามว่าพวกท่านดีมั้ย ดีค่ะ สำหรับคนอื่นล่ะนะคะ.. ส่วนของหนูแทบจะไม่มีเลย จริงๆมันมีเยอะกว่านี้อีกค่ะ แต่จะให้พิมพ์ทั้งหมดไม่ไหวหนูเลยยกตัวอย่างมาแค่นี้ค่ะ เวลาไปไหนมาไหน หนูก็ต้องบอก รายงานทุกอย่าง ต่างจากคนอื่นที่ไม่ต้องบอกพ่อแม่ก็ไว้ใจ หนูแค่อยากได้ครอบครัวที่เข้าใจหนูบ้าง แค่นั้นเอง
หนูอยากรู้ว่า มีครอบครัวใครยังเป็นแบบนี้มั้ยคะ ตอนนี้หนูอายุ 18 แล้วค่ะ☺️ ทึ่หนูพิมพ์มาทั้งหมดไม่ดราม่ากันนะคะ หนูก็ยังรักพวกท่านเหมือนเดิม