เหนื่อยอยากหายไป เราเหนื่อยจากเรื่องเรียนที่โรงเรียนมาแล้วยังต้องคอยมานั่งฟังแม่บ่น เราเคยบอกแม่แล้วว่าเราเหนื่อยแม่บอกว่าเหนื่อยอะไรแม่ไปทำงานมาเหนื่อยกว่าอีก เราแค่ไปเรียนไม่เหนื่อยเท่าแม่หรอก บางทีพ่อกับแม่เราก็ทะเลาะกันตะคอกใส่กันสุดท้ายเราก็โดนเป็นที่รับอารมณ์ของคนทั้งบ้าน ทุกคนต่างตะคอกใส่เราว่าทำไมเราถึงเป็นปัญหาของครอบครัวบ้างทำไมเราถึงชอบเรียกร้องอยากได้ของนู่นของนี่แต่พี่เราได้ของต่างๆโดยที่ไม่ต้องขออะไรมากมายพ่อกับแม่เราซื้อให้พี่อย่างง่ายดายแต่กลับเรา เขาบอกว่ารอก่อนนะบางทีพ่อก็ซื้อให้บ้างบางครั้งเราก็โอเคแล้ว แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เลยพี่เราได้โน๊ตบุ๊คใหม่ราคาเกือบ3หมื่นแต่ของที่เขาซื้อให้เราคือเสื้อ1ตัวและเป็นตังของพี่ด้วยซ้ำเขาบอกว่าอยากให้ได้ทั้งคู่จะได้ไม่มีใครน้อยใจแต่เขาไม่เคยถามเราเลยว่าอยากได้อะไรเขาแค่เห็นว่าเรายังไงไม่ได้อะไรเลยซื้อให้ส่งๆ เรายิ่งพึ่งเลิกคุยกับใครคนนึงไปเขาดีมากๆเขาคอยอยู่ข้างๆเราเวลาที่เราเศร้า เราดาวน์ เราไม่ได้บอกเพื่อนว่าเรามีคนคุยเพราะทุกครั้งที่เราบอกไปเพื่อนก็จะบอกว่าเดี๋ยวก็เลิกกัน เอาแชทที่เราคุยกับน้องไปดูทั้งๆที่เราไม่อนุญาต บอกว่าให้เลิกคุยกับเขา ถ้าเราคบกับเขาหรือว่าเรามีคนคุยเพื่อนจะไม่คุยกับเรา จะเลิกเป็นเพื่อนกับเรา จะโกรธเราที่เรามีคนคุย เราไม่เคยบอกเพื่อนหรือระบายอะไรให้เพื่อนฟังเลยเพราะสุดท้ายเราบอกไปเพื่อนก็ซ้ำเติมเราอยู่ดี เราเลยเลือกที่จะบอกคนคุยพอเพื่อนรู้ว่าเราไม่ปรึกษาหรือระบายอะไรที่เราหนักใจกับเพื่อน เพื่อนก็โกรธเราอีก เราเข้าใจว่าบางเรื่องเพื่อนอาจจะแซวแต่บางทีเราก็ไม่โอเคเพื่อนก็บอกว่าเราชอบจริงจังเกินไปแต่เรื่องที่แซวมันแรงมาก ยกตัวอย่างเรื่องคนคุยเก่าเราที่บอกว่าเก่าเพราะเราเลิกคุยกันแล้วพึ่งเลิกคุยได้1เดือนเราร้องไห้หนักมาก แต่เพื่อนไม่เคยรู้เลยว่าสาเหตุที่เลิกคุยกับคนคุยเก่าก็เพราะเพื่อน เพื่อนชอบโทษเราว่าก็เราผิดเองที่ฟอร์มเองแต่จริงๆมันไม่ใช่เลย คนคุยเราอึดอัดรวมถึงเราด้วย เรากับคนคุยเลยเลือกที่จะพอดีกว่า มันมีอีกหลายๆเรื่องที่ทำให้เราเหนื่อย เราอายุแค่14 มันอาจจะดูเด็กแต่ปัญหาที่ถาถมเข้ามามันทำให้เราเหนื่อยมากๆแล้ว เราอยากพักมากๆแล้ว