เมื่อก่อนพอถามอะไรผู้ใหญ่ก็มักจะตอบว่าไม่ใช่เรื่องของเด็ก แต่พอโตมาแล้วทุกอย่างกลับกลายเป็นเรื่องของเราโดยอัตโนมัติ ปัญหาทุกเรื่องจะต้องให้เราเป็นคนคอยช่วยแก้ไข ด้วยคำที่ว่าเค้าก็หวังอยากที่จะพึ่งพาเราเพราะเราเองก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว จนบางทีรู้สึกเครียดมากๆ เรื่องส่วนตัวปัญหาของเราแทบไม่ได้เล่าให้ใครฟังเลย ไม่มีใครที่ปรึกษาหรือระบายได้ ได้แต่รับฟังปัญหาของผู้ใหญ่แล้วก็คอยช่วยแก้ไข โดยเฉพาะเรื่องเงิน เราเองก็มีเงินเดือนไม่มากพอช่วยแบ่งเบาได้นิดหน่อย ซึ่งทำให้เรารู้สึกผิดมากที่ช่วยได้แค่นี้เวลาฟังเค้าบ่นทีไรเราก็เครียดคิดมากแล้วก็ไม่มีความสุขเลย บางทีเราก็อยากออกไปใช้ชีวิตของตัวเองแต่ติดที่ว่ายังเป็นห่วงยังอยากดูแลอยู่ใกล้ๆได้แต่ต้องอดทนและคิดเสมอว่าวันนึงมันคงจะดีขึ้น
แค่อยากระบาย ใครมีเรื่องราวคล้ายๆกันบ้าง มาแชร์กันค่ะ
เพิ่งรู้ว่าการเป็นผู้ใหญ่มันเหนื่อยขนาดนี้
แค่อยากระบาย ใครมีเรื่องราวคล้ายๆกันบ้าง มาแชร์กันค่ะ