วันนี้ก็มีเรื่องหงุดหงิดอยากจะระบายคือเรามาอยู่บ้านแฟนแล้วบ้านแฟนก็อยู่หลายคนแต่เเก่สุดคือย่าเขานะอหละแม่ของพ่อเขา แล้วคือครอบครัวพี่น้องของเขา4คนเป็นแบบไม่เต็ม3คนอีกคนเร่ร่อนไปทั่วไม่กลับบ้านกลับช่องอีกคนก็เดินเตรไปทั่วอีกคนก็พูดคนเดียว มีเีคนเดียวคือพ่อของแฟนเราที่ต้องออกไปทำงานละคนป็นย่านี่คือแก่แบบไม่ได้พิการแต่เป็นคนเเก่ที่ขี้เกียจขยับร่างกายจ้องจะใช้อย่างเดียว เข้าประเด็นเลยคือเราท้องใกล้คลอดอะคือท้องแก่ละ ปกติกับข้าวเย็นแม่ผัวจะเป็นคนทำให้กินให้พวกเขากิน แต่แม่ไม่อยู่อาทิตย์นึงไปอยุธยาคือเราก็ต้องอยู่บ้านคนเดียว พ่อกับแฟนไปทำงาน กลับเย็น เราต้องทำกับข้าวให้พวกเขากินละคือบางทีมันฝนตก เราจูงเขาเข้ามาไม่ได้ไงแทบจะไม่ขยับขาเลยเวลาจูงอะ ยิ่งเราท้องด้วยเราก็ไม่อยากทำอะไรที่ออกกำลังเยอะ ละคือก็มาใช้เราให้พาเข้าห้องน้ำ พาเข้าที่นอน คือเราทำไม่ได้ เราก็หงุดหงิด บอกอีกคือเขาพูดภาษาลาวหรืออีสานนะแหละเราฟังไม่ออก ทั้ง4คนนะแหละเวลาพูดคืเราฟังไม่ออกเลยพูดแบบในลำคอแต่ถ้าคนอีสานเหมือนกันได้ยินก็คงฟังรู้เรื่อง ละตกเย็นมาก็รอกินข้าวประเคนให้ แล้วคือวันนั้นฝนตกแล้วเขากระดึ้บเข้าบ้านเองเพราะเราอุ้มไม่ไหว เขาก็มารอที่น่าประตูครัวมานอนคือมันใช่ที่นอนหรอ แล้วเราทำกับข้าวเสร็จ เราก็จะอุ้มเขาออกไปกินข้าวที่ๆเคยนั่งกินแต่เขาไม่ลุกคือไม่ขยับไรเลยเขาก็ว่าเราหงุดหงิดใส่เรา อะไรฮ้ายๆสักอย่างคำนี้เคยได้ยินอยู่ แล้วคือลูกเขาทั้ง3คนก็รอกินไม่มาช่วยยเราเอาแม่เขาเลย คือไม่เต็มทั้ง3คนแล้วเขาไม่อยากให้พวกนั้นมาพยุงเดินกลัวพาล้ม แล้วฉันละ ฉันท้องอะ แล้วต้องทำอะไรให้กินอีก มันใช่น่าที่เราหรอวะ คือเราเป็นสะใภ้นะแหละ แต่กะจะใช้เราอย่างเดียวเลย บางทีเราก็หงุดหงิดนะ