คือตอนนี้หนูพึ่งอายุแค่15ปีแต่ก็ถือว่าโตแล้วแหละค่ะแต่หนูจะตื่นมาทำงายตอนเช้าก็กวาดบ้านถูบ้านแล้วก็ทำกับข้าวบางวันมีผ้าก็จะซักตากมีเวลาว่างหนูจะใช้อ่านหนังสือแค่1ชม30นาทีนอกนั้นหนูก็จะพักเล่นเกมหรือฟังเพลงผ่อนคลายพอตกช่วงบ่ายหนูก็กวาดบ้านอีกนิดหน่อยแช้วไปซ้อมกีฬากลับบ้านมาหนูก็เก็บของเข้าบ้านเพราะบ้านทำอาชีพขายของพอเก็บเสร็จหนูก็จะอุ่นกับข้าวให้ปู่กับย่าพอกินเสร็จก็ไปล้างจานแต่หนูทำเยอะกว่านี้อยู่ค่ะแต่ไม่ได้ใส่รายละเอียดเยอะที่นี้พ่อกลับแม่กลับมาจากทำงานย่าก็จะชอบบอกว่าหนูไม่ทำงานบ้านไม่ทำอะไรช่วยเลยเวลาหนูอธิบายก็ไม่เคยมีใครฟังย่าก็มักจะบ่นว่าหนูกินแลเวไม่เก็บบ้างแต่มันไม่ใช่หนูที่กินคนที่กินคือน้องแต่พอบอกว่าน้องแกก็บอกว่าแช้วทำไมเก็บให้น้องไม่ได้เอาจริงๆแต่ก่อนหนูเก็บให้แต่เหมือนน้องจะติดดนิสัยพูดก็ไม่เคยฟังต่อให้จะบอกให้น้องมาเก็บมันก็เมินพอบอกย่าๆกลับด่าหนูมีวันหนึ่งที่หนูถูบ้านอยู่แล้วน้องนอนเล่นหนูเลยบอกน้องว่าให้มาช่วยงานแต่มันกลับเฉยหนูเลยบอกย่าว่าให้บอกน้องมาช่วยกันหน่อยแต่สิ่งที่ย่าพูดมาคือทำไปเถอะไม่ตายหรอกแค่นี้ตอนหนูร้องให้เลยค่ะมันอาจจะดูอ่อนแอหน่อยแค่ในเมื่อคนเรามีน้องที่โตเหมือนกันแล้วเอามาช่วยงานกันงานหนักก็จะได้กลายเป็นเบาขนาดเวลาที่หนูเป็นไข้แลัวมันหนาวๆแกยังใช้ล้างจานเลยหนูขอเล่าแค่นี้ก่อนนะคะเพราะเรื่องราวมันเยอะมากที่หนูโดนไรแบบนี้
ในวันนัหนูมีงานกลุ่มจึงต้องเตรียมจองในขนะที่พ่อจะพากลับบ้านทำให้พ่อกับแม่และน้องต้องรอแต่พอรอไปไม่นานน้องทะเลาะกันทำให้น้องคนเล็กปากแตกแต่แทนที่พ่อกับแม่จะสอนน้องพ่อกับแม่กลับตีน้องคนที่ทำอย่างแรงทีนี้พอด่าน้องเสร็จแม่หันมาด่าหนูว่าถ้าเลือกของให้เสร็จไวกว่านี้ทุกอย่างคงไม่เกิดขึ้น(นี่หรอคะคำคนเป็นแม่)หนูพยายามไม่ร้องให้เพื่อที่จะเข้มแข็งไว้เพราะตั้งแต่เด็กหนูทำอะไรผิดหนูจะโดนตีด้วยไม้แขวนเสื้อแบบเหล็กอย่างเต็มแรง10ทีจนขากับหลังหนูลายตอนนั้นหนูทรมานมากแต่หนูไม่ยอมร้องให้เพราะหนูท่องไว้ว่าถ้าเราไม่ร้องให้เราคือคนที่เเข็งแกร่งแล้วหนูก็ท่องไว้ว่าเรื่องแค่นี้ทำอะไรหนูไม่ได้หรอกแต่พอแม่เห็นหนูไม่ร้องให้ก็บอกว่าหนูว่า( ภาษาอีสาน. นิจั๋งแม่นหยาบมึนอิสันดาน ) คนเราไม่สามารถเข้มแข็งได้เลยหรอถึงต้องด่าหนูขนาดนี้ แล้วก็ตอนนั้นหนูลงแข่งประกวดวาดรูปทำให้ต้องทำงานถึงตอนดึกแม่เลยด่าว่าปัญญาอ่อนไร้สาระแทนที่จะเอาเวลามาอ่านหนังสือทำให้ตอนนั้นหนูร้องให้อีกแล้ว55เพราะงานศิลป์คือสิ่งเดียวที่ทำให้หนูมีความสุขแต่แม่กลถบพูดแบบนี้แล้วพอผลการแข่งขันออกหนูได้ที่สองแม่กลับเอาไปลงเฟสอวดเอาหน้า 
ในตอนที่ปิดเทอมหนูย้อมผมสีน้ำตาลอ่อนๆให้เห็นเวลาออกแดดจะได้ประกายสวยตามประสาวัยรุ่นแต่พอพ่อเห็นหนูโดนเอาไม้กวาดฟาดแลเวด่าหนูว่าเลี้ยงมาให้เป็นคนดีกละบทำตัวเหมือนหนูเลยต้องไปย้อมดำกลั
บในตอนนั้นคำถามในหัวหนูเยอะมากกับสิ่งที่พ่อทำกลับสิ่งที่หนูเจอมาแต่ละวันทุกอย่างมันฝังใจหนูไปหมด แต่หนูเลือที่จะปล่อยผ่านและทำตัวปกติจนมาถึงวันนี้ทุกอย่างมันหนักขึ้นจานทำให้หนูรู้สึกอยากจะxายเพราะว่าหนูก็ทำงานตามปกติแต่หนูเป็นเมนส์ทำให้เจ็บท้องเลยทำได้ไม่มากพอพ่
อกลับบ้านมากินข้าวด้วยย่าก็ฟ้องว่าหนูไม่ทำงานส่วนปู่ก็บอกว่ารำคาญเอามันไปไหนก็ไปรีบเอามันหนีแต่พอกลับน้องที่ไม่เคยทำงานช่วยกลับไม่โดนอะไรเลย แกก็บ่นว่าลูกคนอื่นไปยกข้าวช่วยพ่อแม่แต่ตัวเองกลับไม่ทำทั้งๆที่วันนั้นหนูก็ไปทำช่วยตั้ง40สอบทั้งๆที่เป็นผู้หญิงยังโดนใช้ยก
แต่หนูก็ไม่กล้าเถียงกลับเลยค่ะเพราะเวลาที่เถียงแต่ให้เป็นความจริงหนูก็โดนด่าบางครั้งก็ตี แม่ก็พูดอีกว่าเสาอาทิตย์ว่างแทนที่จะไปส่งข้าวให้พ่อแม่แต่ที่หนูไม่ไปเพราะตอนหนูทำกับข้าวให้พ่อแม่กินพ่อกับแม่ก็บอกว่าไม่อร่อยแทนที่จะภูมิใจในตัวลูกของตัวเองที่ทำให้กินนั้นเลยทำให้หนู/ม่กล้าทำกับข้าวไปส่ง แล้วแม่ก็บอกว่าพ่อกับแม่เหนื่อยมั้ยไม่เคยโทรถาม
แต่ในเวลาที่หนูโทรถามแม่กลับบอกว่า(อีสาน<<โทรมาทำไมคนแฮ่งยากอยู่
เลยตอบกลับว่าก็จะโทรมาถามข่าวไงแต่แม่บอกว่าอย่าแสดง หนูก็งงว่าหนูต้องทำอะไรถึงจะถูกใจแม่บ้าง ตอนมีสอบ สอวน หนูก็ตั้งใจอ่านหนังสือไปสอบทำทุกอย่างแต่ก็ไม่สำเร็จแต่หนูไม่เคยได้กำลังใจจากครอบครัวเลยค่ะหนูทำไม่ได้ก็มีแต่ตอกย้ำขนาดสอบได้เกรด3.86แกยังไม่พอใจเลย😭
วันนี้ก็ว่าๆเข้าแต่ห้องงานการไม่ทำแต่พอหนูออกไปหนูก็โดนด่าทำให้ตอนนี้สภาพจิตใจหนูย่ำแย่มากหนูไม่มีแม้กระทั่งที่ปรึกษาเลยค่ะ
เมื่อกี้แม่ก็พูดกับน้องว่าตั้งใจเรียนนะลูกอย่าทำตัวเหมือนพี่หนูควรรู้สึกยังไงคะตอนนี้หนูต้องการที่ปรึกษามากๆหนูอยากจะระบายและหาทางแก้ไขเพราะถ้าปล่อยไปหนูว่าหนูคงไม่อยากมีชีวิตต่อแล้ว