สปอย 725
ตั้งแต่ครั้งนี้ไป ผมแปลเป็นหน้าๆจากคนแปล ไม่อิงจากของท่าน Jeeswag คนสรุปเกาหลีเป็น eng มากนักแล้วนะครับ
สำหรับใน pantip ผมจะลงเฉพาะปกภาพสรุปเท่านั้น ส่วนใครที่ต้องการอ่านหน้าประกอบ(ไม่ฝังคำลงในหน้า) ไปตามกันได้ในเพจกลุ่ม Kingdom เลย
https://cubari.moe/read/imgur/a0l2Xu2/1/1/
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้1.
ทัพเฟิ่งฝานที่กำลังโรมรันกับทัพจ้าวอยู่พยายามป้องกันไม่ให้พวกเขาฝ่าด้านขวานี้ของตนไป
ทหารทัพพายับคนนึงจึงเอ่ยขึ้นว่า
เฮ่ยหลี่ 黒里: 
-"ท่านเฟิ่งฝาน ขืนเรายังเป็นเช่นนี้ เราคงต้านไว้ได้ไม่นานแล้วนะขอรับ"
เฟิ่งฝาน: 
-"อย่าเพิ่งยอมแพ้สิ เฮ่ยหลี่"

เฮ่ยหลี่:
-"มารมันเถอะ เราอยู่ในสภาวะเช่นนี้แล้ว แต่กำลังหลักของแม่ทัพหวนฉี กลับไม่ส่งกองหนุนใดๆเลย คงปล่อยให้เราตายอย่างไร้ค่าเป็นแน่"

เฟิ่งฝานจึงสวนกลับไปว่า: 
-"เราจักมิตายอย่างสูญเปล่า เราคือโล่ ดังนั้นแม่ทัพต้องออกไปจากวงล้อมนี้ให้ได้ หากแม่ทัพหวนฉีปลอดภัย การเสียสละของเราจึงจักมีความหมายอันใหญ่หลวง"

เฮ่ยหลี่กล่าวกลับไปว่า:
-"ตะ-แต่ว่า ทัพหวนมิได้เคลื่อนใดๆเลย แม่ทัพคงยอมแพ้ไปแล้วขอรับ"
ทันใดพวกเขาและทหารจ้าวก็สังเกตุเห็นทัพการเคลื่อนไหวของทัพกองบก.หวนฉี

ทหารฉิน: 
-"ทัพหวนฉีนิ... เริ่มเคลื่อนไหวแล้วหรอ!?"

2-3
ทหารจ้าว: 
-"นี่มันอะไรกันเนี่ย!? กองกำลังหลักของหวนฉีมัน.... กำลังก่อ... กระบวนทัพงั้นรึ!?"

เฟิ่งฝานที่ได้เห็นเช่นนั้นจึงพลางถอนหายใจและกล่าวว่า:
-"หากเขายอมแพ้จริง ท้ายที่สุดแล้ว ท่านหวนฉีก็เป็นหนึ่งในหกเทพขุนพลแห่งฉินอันทรงเกียรติ"
ว่าดังนั้นสิ่งที่เห็นตรงหน้าแก่เหล่าทุกผู้ในสมรภูมิคือกระบวนทัพรูปกังหันที่หวนฉีได้สร้างขึ้น

3.
ปี้ซึ่งอยู่แนวรบกองหน้าสังเกตุเห็นและกล่าวในใจว่า
-"นะ นั้นมันอะไรกัน"
-"อย่างกับว่าทัพหลักหวนฉีเริ่มเคลื่อนไหวและก่อกระบวนทัพโดยทันที..."
-"ไอเจ้ากระบวนทัพนั้นมันยังไงกัน...!?"
-"ข้าคิดว่ามันคือกระบวนอสรพิษแคบและยาว... ทว่ามันชี้ไปยังทิศทางอื่นด้วยเนี่ยสิ...!? นี่มันยังไงกัน...

ข้อความกล่าวว่า:  "เหล่าทหารในพื้นราบเดียว(ไม่ว่าจะฉินหรือจ้าว) ต่างก็ไม่สามารถทราบได้ถึงกระบวนทัพของหวนฉี

ทหารปี้: 
-"ข้าศึกให้ความสนใจกับตรงมากเลยตอนนี้ แล้วก็ทำการผละจากการต่อสู้ไปอย่างพร้อมเพรียงกันเลยขอรับ"
ปี้: "อะ-เอ้อ"

ข้อความยังกล่าวต่ออีกว่า: "แม้กระทั้งรี้พลของหวนฉีก็เช่นกัน(ที่ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น)"

4.
ข้อความต่อจากหน้าที่แล้ว:
-"มีเพียงผู้ที่สามารถพินิจฉัยกลยุทธ์อันแปลกประหลาดนี้ได้คือหวนฉี ผู้ที่ออกคำสัง"
-"และหลี่มู่ ผู้ที่เฝ้ามองจากที่สูงจากอีกฝาก

หลี่มู่และแม่ทัพข้างกายต่างพากันปละหลาดใจที่เห็นกระบวนทัพเช่นนั้น

5.
พวกแม่ทัพจึงเอ่ยกันไปมาว่า:
-"หวนฉี สร้างกระบวนทัพ"
-"ยิ่งไปกว่านั้น, รูปกระบวนนั้นมันยังไงกัน"
-"มะ-มันดูต่างจาก "ปีกกระเรียน" (รูปกระบวนทัพปีกกระเรียนจะคล้ายกระบวนรูปลิ่ม แต่จะมีลักษณะเป็นตัว V )
-"แล้วมันอะไรกันล่ะ"
-"ทะ-ท่านหลี่มู่"

หลี่จึงกล่าวว่า: "จากที่ข้ารู้ มันไม่เคยมีกระบวนทัพเช่นนั้นมาก่อน"
เหล่าแม่ทัพตกใจที่ได้ยินเช่นนั้นจากปากของหลี่มู่พลางถามไปว่า
-"ไงนะขอรับ!?"
-"หะ-หวนฉี สร้างกระบวนรบที่แม้แต่ท่านหลี่มู่เองยังไม่รู้จัก"
-"เป็นไปได้ไงกัน" 

6.
หลี่มู่: "คงไม่ใช่สิ่งที่เจ้านั่นเรียนรู้มาจากใครอื่น"
แม่ทัพจ้าว: "ถะ-ถ้างั้น"
หลี่มู่: "รูปร่างประหลาดนั่น อาจเป็นสิ่งที่หวนฉี ผู้ที่ไม่รู้แม้แต่กระบวนรบ คิดค้นขึ้นมาเอง"

ทหารจ้าที่กำลังรอคำสั่งบุกก็ได้แต่งุนงง
นายทหารคนนึงเอ่ยขึ้นว่า: "งะ-ไงก็ตามเฮอะ ทัพหลักหวนฉีก็อยู่ตรงหน้าเราแล้วนี่ ลุยเลย"
นายกองจึงสั่งห้ามพวกเขาไว้

7.
นายกองจ้าวกล่าวกับทหารของตนว่า
-"ท่านหลี่มู่กล่าวว่า หากทัพหวนฉีก่อการเคลื่อนไหวไม่ชอบมาพาากล" 
-"ดังนั้นมันจึงเป็นโอกาสที่พวกมัน(ทัพหวนฉี)"ชักนำ"เรา ไปสู่บางอย่าง"
-"เช่นนั้น การตอบโต้ขนานใหญ่โดยไม่จำเป็นไปจะจบลงที่การถูกชักนำเราไปสู่กับดักของมัน" (นายกองคนนี้เป็นงานว่ะ 555+"
-"ไอเจ้ากระบวนประหลาดนั้น ทำให้ข้าประสาท-"
-"เราจักยังเตรียมพร้อมจนกว่าคำสั่งของท่านหลี่มู่จะมาถึง"
-"แต่เตรียมตัวโจมตีพวกมัน เมื่อใดก็ตามที่เป็นไปได้" [ทหาร: "ขอรับ"]
-"แล้วก็ให้เฝ่ามองการโจมตีอันผิดปกติของข้าศึกด้วย" [ทหาร: "ขอรับ"]

เหล่าแม่ทัพ ณ กองบก.จ้าว ต่างเฝ่ารอคำตอบจากหลี่มู่ ในขณะที่หลี่มู่กำลังพินิจฉัยรูปกระบวนนั้นอยู่

8.
ทัพหวนฉีและจ้าวต่างรอคำสั่งอย่างนิ่งเงียบ
ทันใดแล้วเสร็จหลี่มู่ก็ประจักชัดต่อกระบวนทัพของหวนฉี
แล้วกล่าวว่า: "ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้วล่ะ"
แม่ทัพจ้าว:
-"ว่าไงนะขอรับ!?"
-"ท่านหลี่มู่"
หลี่มู่จึงกล่าวขึ้นว่า: "นั่นน่ัะ เป็นแค่ กลลวง"

9.
แม่ทัพจ้าว: "ท่านกล่าวว่า กลลวง งั้นเหรอขอรับ!?"
หลี่มู่: 
-"ใช่"
-"มันไม่มีความหมายอะไรลึกซึ้งในกระบวนทัพเช่นนั้นดอก"
-"มีเพียงแค่กับดักจาก "ปากเหว" และจุดอ่อนตรง "ขา" เท่านั้น"
-"นั้นคือทั้งหมด"
เหล่าแม่ทัพจ้าวต่างตกใจต่อกลยุทธ์ของหวนฉีผ่านการพินิจฉัยของหลี่มู่
-"อ้า...ขอรับ"
-"[ปากเหว] กัย [ขา] สินะ" 
แม่ทัพอีกคนก็กล่าวขื้นว่า
-"แม้นั้นคือทั้งหมดที่เรารู้"
-"ดะ-ดังนั้น"
-"หากท่านโจมตีส่วน "ปากเหว" ของหน้าตัด ท่านจะย่อยยับด้วยกับการโจมตีจากทั้งสองฝั่ง"
-"แต่หากโอบล้อมตรงปลาย "ขา" ที่ยื่นออกมาเหล่านั้น ดูจะกลืนกินได้ง่ายกว่า..."
หลี่มู่จึงกกล่าวว่า:
-"ถูกต้อง"
-"มันมิมีอันใดอื่นนอกจากสองสิ่งนี้ที่กระบวนทัพนั้นสามารถได้"
-"ตลอด 500 ปีแห่งสงคราม"
-"มีรูปแบบกระบวนทัพและกลยุทธ์มากมายนับไม่ถ้วน ถือกำเนิดและุถูกกลั่นกรอง"

10.
หลี่มู่: 
-"โดยเนื้อแท้แล้ว กระบวนทัพเช่นนั้นมิอาจอยู่รอดได้ถึงวัน"
-"นั่นจึงหมายความว่ามันใช้ไม่ได้"
แม่ทัพจ้าว
-"...งั้น ทำไมหวนฉีถึงใช้กระบวนทัพเช่นนั้นกันล่ะ"
-"...อย่างที่คาดเลย มันคงเป็นความตั้งใจของมือสมัครเล่นเป็นแน่"
หลี่มู่ที่ยังคงไตร่ตรองครู่และเอ่ยขึ้นว่า
-"หากมันมีอุบายบางอย่างแอบแฝงอยู่ภายใน"
-"มันคงจะเป็นเราเองที่จักตอบสนองต่อกระบวนทัพอันผิดแผกนั่นมากเกินไป จนมันก่อกวนการปิดล้อมของเรา"
แม่ทัพจ้าว: "งั้นเราควร"
หลี่มู่ออกคำสั่งโดยทันถ่วงที
-"ส่งข้อความไปยังทุกหน่วย! บอกให้พวกเขาอย่าริตื่นตระหนกและโจมตีไปยังขาปลายสุดทั้งสี่ด้าน เพื่อบั่นทอนกำลังข้าศึกซะ"
-"หากเราบดขยี้ขาเหล่านั้น ก็จักเหลือหวนฉีที่อยู่ตรงกลาง"
เหล่าแม่ทัพจ้าว: "ขอรับ"

11.
ทางด้านปลายขาทั้งสี่ของทัพหวนฉี ซึ่งหลี่มู่ได้ส่งกำลังพลโจมตี ณ จุดๆนั้น

12.
กองบก.ทัพจ้าว
แม่ทัพจ้าว
-"ยะ-เยี่ยมมาก"
-"อย่างที่คาดไว้เลย กำลังพลข้าศึกค่อยๆถูกกินจากปลายขาพวกนั้น"
-"ก็ใช่น่ะสิ นั่นเป็นราคาที่ต้องจ่ายต่อการตอบที่โง่เง่าด้วยกับกระบวนทัพที่แปลกประหลาดนั่นของมันน่ะ"

ทัพหวนฉี
หมอหลุนตระโกนโวยวาย
-"มันใช่ไม่ได้"
-"อย่างที่คาดจริงๆ เราถูกโจมตีตรงปลาย"
-"ข้ากะไว้แล้วเชียว"
หวนฉีกล่าวกับหมอหลุนว่า
-"ส่งเฮยอิงไป"
-"ไม่ได้ยินที่ข้าพูดหรา"
หมอหลุน: "ดะ-ได้สิ ทะ-ท่านกล่าวว่าเฮยอิงสินะ ข้ายอมแล้ว"

13.
หน่วยของเฮยอิงซึ่งอยู่ฝั่งบรุพากลางทัพหวนฉีได้เคลื่อนตัวออกไปด้าน
ทัพจ้าวฝั่งอีสานและอาคเนย์ซึ่งกำลังเข้าโจมตีส่วนปลายที่ตนกระทำการอยู่นั้นสังเกตุเห็นทัพบุรพาของหวนฉีเคลื่อนออกมาจากใจกลาง

แม่ทัพ ณ กองบก.จ้าวสังเกตุเห็นทัพหลักเคลื่อนออกมาจากตรงกลางในขณะที่หลี่มู่เฝ้ามองและไตร่ตรองอย่างนิ่งเงียบ

ทัพจ้าว ณ พื้นราบ
นายกองจ้าว: "ข้าศึกออกมาจากตรงกลาง บอกให้กองหน้าเข้าจู่โจม พวกมันอาจเป็นปัญหาได้" [นายทหาร: "ขอรับ"]

14.
ทันใดนั้นเฮยอิงสั่งให้รี้พลของนางหยุดขบวนทัพ

ทหารจ้าว:
-"มะ มันแล้ว"
-"จู่โจมจากด้านหลัง"
-"ผละจากการต่อสู้แล้วไปหยุดมันบัดเดี๋ยวนี้"
ทหารจ้าวบางส่วนที่กำลังรบพุ่งกับส่วนปลายไปหยุดยั่ง
ทหารหวนฉี: -"นั่นมันหน่วยของเฮยอิงนิ" -"เรารอดแล้วโว้ย"
ทหารจ้าว: -"ตั้งขบวนทัพไปยังข้าศึกชุดใหม่" -"เร่งมือหน่อย"

หวนฉีถอนหายใจเบาๆ

15.

หวนฉี: "พอแค่นั้นแหละหมอหลุน บอกนางให้ถอนกำลังกลับมา"
หมอหลุน "ไงน่ะ?"
หวนฉี: "ต่อไปก็ หลุนอี้ว์"
หมอหลุน "ต้องเป็นข้าอีกแล้วหรา?"
หวนฉี: "หลุน อี้ว์"

หน่วยหลุนอี้ว์ซึ่งอยู่ฝั่งประจิมของกองบก. ได้เคลื่อนไปยังเบื้องหน้าและหยุดชะงักลง

16.

หวนฉี:
-"แค่นั้นแหละ บอกให้มันกลับมาได้แล้ว หมอหลุน"
-"ต่อไปก็เป็นฮวยต้าว*ที่อยู่ด้านหลัง(อยู่ทางทิศทักษิน)"
หวนฉีส่งหน่วยฮวยต้าวออกไปและเรียกให้ถอยกลับเหมือนเฮยอิงและหลุนอี้ว์
(*ฮวยต้าว 懷刀(ยุ่นเรียก Kaitou) ตัวละครตัวนี้เป็นผู้นำตระกูลจู้โม๋ 朱摩(ยุ่นเรียก Shuma, ชุมะ))

ทางด้านกองบก.จ้าวเหล่าแม่ทัพต่างพากันหัวเสียต่อการกระทำของหวนฉีพลางกล่าวกันว่า
-"อะ-ไอ้หวนฉีมันเยาะเย้ยเรากันอยู่รึไง"
-"นี่มันคิดจะทำบ้ากันแน่ว่ะ"

ที่กองบก.ทางด้านหมอหลุนเองก็หัวเสียและสับสนเช่นกัน
จึงถามหวนฉีไปว่า: "สักประเดี๋ยวเถอะหัวหน้า หากท่านยังทำอะไรไร้สาระเช่นนี้ต่อไปละก็ มีหวัง..."

17.

หวนฉีที่รู้คำตอบอยู่แล้วจึงถามหมอหลุนว่า: "หากเรายังก่อการเช่นนี้ต่อไป จะเกิดอะไรขึ้นกันล่ะ หมอหลุน"
หมอหลุนก็ได้แต่งุนงนพลางจ่องไปยังนัยน์ตาของหวนฉี
หวนฉียังคงถามหมอหลุนซ้ำเช่นเดิมว่า: "แล้วมันจักเกิดอันใดขึ้นกันเล่า หากเราจักยังกระทำการเช่นนี้กันล่ะ หมอหลุน?"

18.

พระอาทิตย์เริ่มกำลังตกจากท้องนภา
หลี่มู่ที่ครุ่นคิดก็ตระหนักได้แจ่มแจ้งถึงสิ่งที่หวนฉีกระทำ

หวนฉีได้เอ่ยกับหมอหลุนและผู้ช่วยของเขาว่า:
-"พวกเจ้าเอาแต่เจี๊ยวจ๊าวหาว่ามิทำอัน แต่กระนั้น"
-"พวกเจ้าก็รู้อยู่ว่า ข้าก็ทำอยู่นี่ไง"
-"ทำให้พวกมัน [เสียเวลาเปล่า] ยังไงล่ะ"

สัปดาห์หน้างด!