---

ภาพยนตร์ดราม่าผสมผสานความเป็นมิวสิคคัลไปในตัวเล่าถึง "รูบี้ หญิงสาวที่เกิดมาในครอบครัวคนหูหนวกซึ่งก็ทำให้เธอเปรียบเสมือนล่ามประจำบ้าน" สำหรับใครขี้เกียจอ่านซับส่วนใหญ่ในเรื่องจะเป็นภาษามือมากกว่า พากย์ไทยก็ได้พากย์เสียงตัวละครขณะที่สื่อสารด้วยภาษามือด้วยนะ
.
.
(ตั้งแต่ตรงนี้ไปมีสปอยล์นะครับ)
หลังดูเสร็จผมชื่นชอบความขัดแย้ง ปัญหาของเรื่องราวมากที่หญิงสาวคนนึงรักการร้องเพลงและอยากเข้ามหาลัยที่เกี่ยวกับดนตรี แต่ทางครอบครัวนั้นก็ไม่เคยรู้พรสวรรค์ของเธอเลยแล้วทุกคนล้วนต้องการพึ่งพาเธอในการช่วยสื่อสารกับผู้คนอื่นๆ ซึ่งก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เธอนั้นไม่สามารถออกไปเดินตามเส้นทางของตัวเองได้อย่างเต็มร้อย รวมถึงการกลั่นแกล้งคนพิการไม่ว่าจะคำพูด ทำท่าทางล้อเลียน ก็ถ่ายทอดออกมาได้กินใจผม
.
.
อีกอย่างที่เป็นสเน่ห์คือผสมผสานการร้องเพลงมาช่วยเป็นตัวดำเนินเรื่องราวทำให้รู้สึกเพลินและอินไปกับตัวละคร มีซีนนึงคือตอนที่ครอบครัวมาดู รูบี้แสดงขับร้องประสานเสียงที่โรงเรียนแล้วหนังตัดมาที่พ่อของเธอแล้วบรรยากาศก็เข้าสู่ความเงียบ. ขณะที่ทุกคนรู้สึกเพลิดเพลินไปกับเสียงเพลง เป็นฉากที่ถ่ายทอดออกมาได้ซื้อใจผมมากๆ ทั้งยังแอบมีฉากตลกออกมาเป็นช่วงๆ ด้วยนะแล้วดูลื่นไหล ไม่ยัดเยียดด้วย
.
.
ทางด้านการแสดงทุกคนดูเหมือนครอบครัวกันจริงๆ มีความเป็นธรรมชาติ รวมถึงนักแสดงประกอบต่างๆ ทำได้ดี ฉากดราม่าแม้ว่าจะไม่มีบทพูดแต่ทรงพลังมากเพราะการใช้น้ำหนักไปทาง สีหน้า อารมณ์ ท่าท่าง ทำให้รู้สึกว่าพวกเขารู้สึกยังไงกับสิ่งที่เกิดขึ้นแม้ไม่ต้องพูดออกมาก็ตาม
.
.
รวมๆ ตลอดที่ดูหนังเรื่องนี้ไม่รู้สึกว่าเบื่อเลย ผมมองว่าหนังเรื่องนี้มันไม่ใช่หนังที่สนุก แต่มันให้เรารู้สึกซึมซับอารมณ์ต่างๆ เติบโต ต่อสู้ ดีใจไปพร้อมกับตัวละครในเรื่อง ดำเนินเรื่องเรียบๆ เรื่อยๆ และยังให้กำลังใจในการใช้ชีวิต.