.

เทือกเขา Jungfrau สูง 4,158 เมตร
ขนาบข้างด้วย หุบเขา Grindelwald
และหุบเขาแม่น้ำ Rhône
ในภาคใต้ตอนกลางของ  Swiss Alps
ระหว่างเมือง Brig กับ Interlaken
ยอดเขา Mönch (บาทหลวง) สูง 4,099 เมตร
และ ยอดเขา Eiger (ยักษ์) สูง 3,970.เมตร
 
ยอดเขา Eiger มีชื่อเสียงอย่างมาก
เป็นตำนานกล่าวขานในด้านทิศเหนือ
มีหน้าผาแนวตั้ง 1,500 เมตร
ซึ่งปีนขึ้นไปด้วยความยากลำบากมาก
มีนักปีนเขามากกว่า 60 คน
ที่เสียชีวิตจากการปีนเขานี้
นับตั้งแต่มีคนพยายามปีนครั้งแรกในปี 1934

ในปี 1938
มีการสำรวจเป็นครั้งแรกที่ทางขึ้นทางทิศเหนือ
ที่น่าสนใจคือ ในตอนนั้นเองที่สถานีรถไฟ Eigerwand
ต้องใช้แรงคนเจาะหน้าผาแห่งนี้นานถึง 30 ปี
เพราะในยุคนั้นยังไม่มีเครื่องจักรแบบทุกวันนี้

ส่วนหนึ่งของทางรถไฟ Jungfrau (Jungfraubahn)
ซึ่งเปิดให้บริการตั้งแต่ปี 1869
เป็นทางรถไฟที่สูงที่สุดในยุโรป
ทางรถไฟไปถึงจุดที่สูงที่สุดในทวีป
ตั้งอยู่ระหว่างยอดเขา Jungfrau และ Mönch
ซึ่งตั้งอยู่ที่ระดับความสูง 3,454 เมตร
และเปิดให้บริการเมื่อวันที่ 1 สิงหาคม 1912

ทางรถไฟมีความยาวประมาณ 9 กิโลเมตร 
ซึ่งเชื่อมกับ Kleine Scheidegg
(ที่ระดับความสูง 2,061 เมตร) กับ Jungfraujoch
และรถไฟส่วนใหญ่วิ่งผ่านอุโมงค์ที่ขุด
ระหว่างยอดเขา  Mönch กับ Eiger
เพื่อป้องกันเส้นทางจากสภาพอากาศที่รุนแรง

นอกจากสถานีต้นทางและปลายทางแล้ว 
ทางรถไฟยังมีสถานีกลางทาง
อีกสองแห่งภายในอุโมงค์

สถานีแรก คือ สถานี Eigerwand
อยู่ด้านในของอุโมงค์ที่ทอดผ่าน
ด้านในทางทิศเหนือของ Eiger
ซึ่งตั้งอยู่ที่ระดับความสูง 2,865 เมตร
.
.

จนกระทั่งปี 2016
เมื่อรถไฟหยุดจอดอยู่ที่นั่นราว 5 นาที
ผู้โดยสารสามารถมองออกจากหน้าต่างหิน
และจ้องมองภูเขาที่อยู่ใกล้เคียง
อาจจะเห็นนักปีนเขาเดินผ่านไปมาได้
สถานีรถไฟ Eigerwand
เปิดให้บริการ 28 มิถุนายน 1903 

จากสถานี Eigerwand 
อุโมงค์จะโค้งไปทางทิศใต้ของ Eiger 
และไปถึงสถานี Eismeer 
ซึ่งอยู่สูงจากระดับน้ำทะเล 3,160 เมตร 
และทางเข้าสู่ด้านตะวันออกของภูเขา
พร้อมทิวทัศน์ Eismeer หรือ ทะเลน้ำแข็ง
สถานี Eismeer
เปิดให้บริการวันที่ 25 กรกฎาคม 1905

นอกจากมีห้องพักรอของผู้โดยสาร
และร้านอาหารแล้วภายในสถานี Eismeer
ยังมีห้องพักรอสำหรับนักท่องเที่ยว
ในวันเวลาที่สถานีรถไฟเปิดทำการ
เพราะสุดปลายทางของทางรถไฟ
จะมีบันไดระยะสั้น ๆ เดินไป
เพื่อเข้าไปชมธารน้ำแข็ง Grindelwald-Fiescher
.
.

ทางเดียวที่จะเข้าถึงสถานี Eigerwand 
ที่ไม่ผ่านทางรถไฟ คือ ประตูไม้/หน้าต่างที่อยู่ด้านหน้า
ของหน้าผาภูเขา ที่ชื่อว่า Stollenloch
ซึ่งเป็นหลุมที่สร้างขึ้นระหว่างการก่อสร้างทางรถไฟ
เพื่อขจัดหินและดิน ขณะที่คนงานขุดอุโมงค์เข้าไป
ในภูเขาเพื่อไปยังที่ตั้งสถานี Jungfraujoch

Stollenloch ถูกใช้ในบางครั้ง
เพื่อช่วยนักปีนเขาที่ติดอยู่บนภูเขา 
ซึ่งบางครั้งก็ไม่ประสบความสำเร็จ
เช่นเดียวกับกรณีที่น่าเศร้าในปี 1936
ของนักสำรวจเยอรมนี-ออสเตรีย

Jungfrau Railway  ถือว่าเป็นความสำเร็จ
ทางเทคนิคของวิศวกรรม เมื่อปลายศตวรรษที่ 19
ซึ่งสร้างขึ้นโดยแรงงานคนเกือบทั้งหมด
แทบไม่มีเครื่องจักรใด ๆ เลย
มีเพียงจอบ  พลั่ว และพลังแรงกาย

อย่างไรก็ตาม 
โครงการนี้ยังมีงานที่รอก่อสร้างอีก
เพราะมีการวางแผนการก่อสร้างลิฟต์ภายใน
และบันไดวนเพื่อไปให้ถึงยอด Jungfrau
แต่ก็ยังไม่เคยเกิดขึ้นจริง
.
.

ตั้งแต่จุดเริ่มต้นของทางรถไฟ
เส้นทางส่วนใหญ่วิ่งผ่านด้านในของภูเขา
รางล้อเฟืองจึงได้รับการออกแบบ
ให้วิ่งด้วยพลังงานไฟฟ้า
ซึ่งยังคงใช้งานอยู่ในปัจจุบัน
โดยใช้ขบวนรถไฟ 2 คัน
ที่บรรทุกคนได้มากถึง 230 คน
วิ่งด้วยความเร็ว 12.5 กิโลเมตร/ชั่วโมง
บนส่วนที่ชันที่สุดของการปีนขึ้นบนเขา

มอเตอร์ไฟฟ้าที่ใช้งานมีการปรับปรุงใหม่
ซึ่งช่วยให้รถไฟใช้ไฟฟ้าเพียง 50%
เท่าที่จำเป็นสำหรับการขึ้นเขา/ระหว่างลงเขา
การเดินทางแต่เดิมจนถึงปี 2016
เดิมใช้เวลาถึง 52 นาที
ลดลงเหลือ 35 นาที
ด้วยหัวรถจักรที่ทันสมัยกว่าเดิม

บรรดาผู้ที่กล้าลองนั่งรถไฟ Jungfrau
จะไม่สามารถเพลิดเพลินกับ
การหยุดจอดที่สถานี Eigerwand
ซึ่งปิดทำการชั่วคราวในปี 2016
.
.


แต่เมื่อสิ้นสุดการเดินทาง
ที่สถานี Jungfraujoch
จะสามารถมองเห็น Sphinx
ซึ่งเป็นหอดูดาวดาราศาสตร์
ที่เป็นอาคารที่สูงที่สุดในยุโรป
โดยอยู่ที่ 3,571 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล

สถานีรถไฟ Jungfraujoch 
เป็นอาคารสูง 5 ชั้น
มีร้านอาหาร ร้านค้า พิพิธภัณฑ์
และที่ทำการไปรษณีย์ ตั้งอยู่ที่สูงที่สุดในยุโรป
จากสถานที่แห่งนี้จะมีลิฟท์ที่อยู่ด้านในของภูเขา
พาขึ้นไปด้านบนสุดและไปยัง Sphinx ได้
หลังจากเดินขึ้นไปอีกเพียง 117 เมตร
.
.


เรียบเรียง/ที่มา

https://bit.ly/3Hd9S3J
https://bit.ly/3tsYonb

.