เมื่อ 4 ปีที่แล้วนายเคยถามใช่ไหมว่า "..ชีวิตนี้จะได้เจอคนที่ทำให้รู้สึกหัวใจพองโตและมีความสุขที่ได้อีกชอบใครสักคนอีกครั้งไหมนะ.."

คำตอบที่นายสงสัยตอนนี้เราตอบนายได้แล้วนะ " ใช่.. "

แต่เราก็อยากจะขอโทษนายเหมือนกันที่สุดท้ายแล้ว ถึงจะเจอคนที่ทำให้รู้สึกแบบนี้แต่ก็ไม่มีความกล้าพอที่จะบอกความรู้สึกออกไปเหมือนเดิมอยู่ดี " ขอโทษนะ.. "

เสียใจไหมหรอ ? ให้ตายเถอะถ้ามีใครมาถามคำถามแบบนี้ก็ต้องแบบไม่คิดว่า " เสียใจอยู่แล้ว แต่.. "

" แต่.. ครั้งนี้มันเป็นสิ่งที่เราเข้าใจนะว่าทำไม เราถึงเลือกที่จะไม่กล้า เลือกทางเลือกที่ดูปลอดภัยที่สุด "

" เพราะเค้าเป็นทั้งเพื่อนที่เรารู้สึกสนิทมาก ๆ คนหนึ่ง เป็นคนที่เรารู้สึกที่อยู่ด้วยแล้วอุ่นใจมาก ๆ คนหนึ่ง เป็นคนที่ถ้ารู้สึกเหนื่อยแล้วอยากเล่าสิ่งที่ตัวเองเหนื่อยให้ฟังก่อนใคร ๆ คนหนึ่ง เป็นคนที่ขอแค่ได้คุยแบบเพื่อนกันธรรมดา ๆ ก็ทำให้ตัวตนที่รู้สึกกลวงเปล่าอยากจะทำอะไรต่อไปในชีวิต "

แล้วยังไงต่อ ?.. นายอาจจะคิดว่ามาเพื่อบอกแค่นี้หรอ.. 

" เปล่า.. แค่ต่อไปเราคงจะไม่ได้เจอกับคน ๆ นั้นบ่อยแล้ว คงไม่ถึงขนาดไม่ได้ติดต่อกันหรอก แต่คงได้คุยด้วยกันน้อยมาก ๆ เลยล่ะ "

" ถ้าเป็นไปได้.. สักแค่โลกหนึ่งก็พอในจักรวาลคู่ขนานที่มีอยู่เป็นอนันต์ เราอยากให้นายลองนะ.. "

" ลองเลือกทางเลือกที่ออกมาจากเขตปลอดภัยของตัวเองมาอีกนิด เป็นไง ? "

แล้วถ้าบอกความรู้สึกไปแล้วเขาหายไปเลยล่ะ ..

" นายก็จะเป็นแบบนี้ในอีก 4 ปีถัดมาไงล่ะ.. ถ้านายพอใจในบทสรุปนี้แล้วนั่นก็คงจะเป็นทางเลือกที่ทำให้เราได้คุยกันต่อล่ะนะ.. "

ยังไงก็เถอะขอให้เชื่อว่าจะมีคนแบบนั้นแน่นอน ถึงในช่วงแรกนายจะยังไม่รู้ว่าเป็นใครแต่เชื่อว่าในอีกไม่นาน ถ้าเป็นนายล่ะก็ต้องรู้แน่นอน 

" เค้าจะเป็นคนที่ทำให้นายรู้สึกว่านายต้องเก่งขึ้นให้ได้นะ ไม่ใช่เพื่อโลกใบนี้หรืออะไรเลย แต่เพื่อให้รู้สึกว่านายจะอยู่กับเค้าได้ล่ะมั้งนะ.. "

ฝากดูแลเค้าด้วยนะ.. เวลาของทางนี้คงหมดแล้วล่ะ และไม่ว่าจะเลือกทางเลือกไหนก็ตาม " นายจะเติบโตขึ้นแน่นอน... "

PRILY